Φως μέσα στο σκοτάδι {GW15}

"...Μόνο γιατί με κράτησες στα χέρια σου..." 29

"...Μόνο γιατί μ' αγάπησες γεννήθηκα,

γι' αυτό η ζωή μου εδόθη..."Μ.Π.

Σαν θηρίο σε κλουβί πηγαινοερχόταν στο σπίτι του ο Στράτος. Φοβόταν... Αυτό το συναίσθημα τον είχε κυριεύσει απο την ώρα που έφυγε απο το σπίτι της Άννας. Φίδια τον είχαν ζώσει μην τυχόν και βρεθεί μπλεγμένος απο το πουθενά. Βαθιά μέσα του ίσως να είχε και τύψεις έτσι που την άφησε μόνη και αβοήθητη. Τι θα μπορούσε όμως να έκανε; Εαν καλούσε ασθενοφόρο τι θα τους έλεγε; Δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσει, θα της έκαναν εξετάσεις και σίγουρα θα ανιχνεύοταν η συγκεκριμένη ουσία στο αίμα της. "Σκατά!" είπε δυνατά, έβριζε τον Άλκη, που παρά τα αμέτρητα τηλεφωνήματα που του έκανε δεν του απάντησε ούτε μια φορά. 'Τι στο διαβολο έπαθε, τι στο διάβολο ήταν αυτό που μου έδωσε ο μαλάκας!' σκέφτηκε σιωπηλά και εκείνη την στιγμή ακούστηκε το κουδούνι της πόρτας του. Άνοιξε βιαστικά την πόρτα και μπήκε η Κατερίνα την οποία την περίμενε τουλάχιστον μισή ώρα πριν.

"Άργησες!" της φώναξε παγωμένα καθώς έμπαινε. Του έριξε μια λοξή ματια "είχε κίνηση, ξεκίνησα αμέσως μόλις με πήρες" του είπε και τον παρατήρησε λίγο καλύτερα. "Τι έχεις, τι συνέβει;" τον ρώτησε καθώς διέκρινε σημάδια άγχους και αναστάτωσης πάνω του. Ο Στράτος βημάτιζε νευρικά στο σαλόνι του "πήγα σπίτι της απόψε... της έβαλα κάτι στο ποτό της...να την χαλαρώσει..." έκανε μια παύση και πήρε μια βαθιά ανάσα, "μάλλον την πείραξε... άρχισε να ξερνάει... σχεδόν λιποθύμησε ρε πούστη μου!" είπε και χτύπησε την γροθιά του στο τραπέζι. Στο πρόσωπο της Κατερίνας σχηματίστηκε ένα μικρό χαμόγελο ικανοποίησης "τι έγινε τελικά;" τον ρώτησε με αγωνία προσπαθώντας να κρύψει την χαρά που ένιωθε. Εκείνος ανασήκωσε τους ώμους "δεν έχω ιδέα.. έφυγα.. την παράτησα όπως ήταν!" είπε και έτριψε με δύναμη το μέτωπό του. Προχώρησε μέχρι το παράθυρό του και κοίταξε έξω "ελπίζω μόνο να μην την σκότωσε ότι ήταν αυτό που της έβαλα.." είπε με τις τύψεις να του τρώνε τα σωθικά. Η Κατερίνα τον πλησίασε και τον αγκάλιασε απο πίσω "κακό σκυλί ψόφο δεν έχει λένε στο χωριό μου...αλλά και να την αποτελείωσες δεν έγινε και τίποτα.. μια τσούλα λιγότερη..." του είπε σιγανά. Στο βλέμμα του Στράτου διακρινόταν η ανησυχία και ο φόβος "χέστηκα γι' αυτήν...δεν την γάμησα όπως υπολόγιζα, αλλά στ' αρχίδια μου... άμα θέλω έχω άλλην γι' αυτήν την δουλειά. Μη με χώσουν στην στενή ανησυχώ..μην μπλέξω με νοιάζει..." της είπε και απομακρύνθηκε απο κοντά της. Η Κατερίνα κάθισε στον καναπέ και άπλωσε τα πόδια της στο τραπεζάκι μπροστά της. "Ξέχνα την αυτή, τίποτα δεν θα πάθει... απο δω και πέρα τι γίνεται; Πως θα βγάλουμε απο την μέση τον Ανδρέου;" τον ρώτησε ακολουθώντας τον με το βλέμμα της. Η ματιά που της έριξε ήταν κοφτερή σαν λεπίδα "αντε γαμήσου Κατερίνα!" της φώναξε απο εκεί που στεκόταν. "Τις βρωμοδουλειές σου θα τις κάνεις μόνη σου! Κατάλαβες; Αι στο διάολο, που έμπλεξα μαζί σου! Τελείωσα με σένα!" συνέχισε το παραλήρημα κοιτώντας την απειλητικά. Η Κατερίνα δεν κουνήθηκε καθόλου απο την θέση της για λίγα λεπτά. Δεν φάνηκε να ταράζεται καθόλου, και έπειτα, σαν να μην είχε προηγηθεί τίποτα απολύτως, σηκώθηκε τον πλησίασε και του είπε με ένα ειρωνικό ύφος "νομίζεις οτι είμαι μόνη μου πίσω απο αυτό; Νομίζεις οτι εγώ θέλω να καταστρέψω τον Μάρκο Ανδρέου; τς τς τς..." κούνησε αρνητικά το κεφάλι της "έπεσες πολύ έξω Στράτο μου...είσαι χωμένος στα σκατά όσο κι εγώ...και μην ανησυχείς θα μάθεις πολύ σύντομα ποιος βρίσκεται πίσω απο αυτή την ιστορία...ποιος κάνει κουμάντο..." του είπε και απόλαυσε τον τρόμο που διέκρινε στο βλέμμα του. Του γύρισε απότομα την πλάτη και προχώρησε προς την έξοδο λικνίζοντας τους γοφούς της όσο καλύτερα μπορούσε. Πριν κλείσει πίσω της την πόρτα του έστειλε ένα φιλί και του είπε "περίμενε τηλεφώνημα μωρό μου, για το ραντεβού που θα σου λύσει όλες τις απορίες...".