-OLUMSUZ ÖRNEK OLUŞTURABİLECEK DAVRANIŞLAR VE YETİŞKİN İÇERİK BARINDIRMAKTADIR!
...
''Mila...'' Diye fısıldadı Hector, genç kızı kendisine bastırdıktan hemen sonra. ''Cehennem sıcağında esen o soğuk rüzgârsın, Mila. Karnı gıdıklayan o güzel hissin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 2| 'Günaha boyanmış bedenler.'
Yasak olan hiç bu kadar güzel görünmemişti.
🕯️
Ben, yasağa âşık bir kız çocuğuydum. Günah olan her şey beni cezbeder ve kendine çekerdi; en azından onu tanıdıktan sonra bu böyle devam etti. Günaha ilk onun kollarında boyandım; yüreğimin tam ortasına yerleştiği gibi, ben de onun yüreğine yerleşmiştim.
Kendime sığınacak bir liman aramıştım ve bulamamış, okyanusun beni içine çekmesine izin vermiştim.
O'nun güzel yüzüne kondurduğu küçük gülümsemesinin altında yatan sebep olmuştum. En azından o, böyle söylüyordu.
İçimden ona methiyeler dizerken ya da ona olan aşkımdan kendime bahsederken adını kullanmazdım, itiraf edemiyordum fakat onun yanlış yol olduğunu bildiğimden, ya da anneme değer verdiğimden, o, diye bahsederdim kendisinden.
Anneme verdiğim değer azalmadı ama artık Hector demekten de çekinmiyordum. Bu her ne kadar boynuma kadar günaha battığımın işareti olsa da, Hector'un kollarına bıraktığım gün kendimi, bunun bir sonu olmayacağını biliyordum.
Ayaklarımın zeminde bıraktığı küçük tıkırtıları yalnızca benim duyduğumu umduğum saniyelerde, holü aydınlatan ince bir mum ışığı yüzüme yansıdı. Annemin, gecenin bir vakti beni giyinip kuşanmış bir şekilde dışarı çıkarken görmesi pek de iyi olmamıştı. Üzerindeki beyaz, ince geceliğiyle karşımda dikilen kadın, önce üzerimdeki elbiseye bakmış, ardından henüz kapalı olan gaz lambama ve dış kapıyı açmak üzere olan elime.
''Mila,'' dedi oldukça kısık bir tonda, büyük ihtimal uyuyor sandığı kocasını uyandırmamak içindi bu çabası. ''Saat gece yarısını geçiyor, nereye bu hâlde?'' Saat gece yarısını geçiyor ve sen neden ayaktasın şimdi?
''Midem bulanıyor, dışarıda hava alacağım.''
''Kıyafetlerini neden giyindin?''
Her zaman giymemden şikayetçi olduğu beyaz, tam kalçamın altındaki elbiseme çevirdi gözlerini. Bu elbiseleri bana kendisi dikerdi, Hector'un getirdiği kumaşlarla. Tabii o, her zaman ayak bileğimi bile kapatacak şekilde diker, ben işini bitirdikten sonra makasla kısaltabildiğim kadar kısaltırım. Artık o da bu huyumdan vazgeçemeyeceğimi anlamış olacaktı ki, elbiselerimin çoğunu istediğim boyda dikiyordu.
