-OLUMSUZ ÖRNEK OLUŞTURABİLECEK DAVRANIŞLAR VE YETİŞKİN İÇERİK BARINDIRMAKTADIR!
...
''Mila...'' Diye fısıldadı Hector, genç kızı kendisine bastırdıktan hemen sonra. ''Cehennem sıcağında esen o soğuk rüzgârsın, Mila. Karnı gıdıklayan o güzel hissin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
BÖLÜM 13.| 'Yeni Adımlar'
🕯️
Üzerimdeki yakıcı dokunuşlar, yüzümü saran güneş ışıklarına aitti. Kuş cıvıltılarını duyabileceğim kadar açıktı bilincim fakat üzerinde olduğum şey o kadar rahattı ki, sonsuza kadar burada kalabilirdim; tabii ki yükseldiğini hissetmemiş olsam... Gözlerimi hızla aralayarak bakış açıma giren çeneye baktım, sonra çok hafif doğruldum bedenimin yarısının bir erkek vücudunun üzerinde olduğunu fark ettim.
Ani bir hareketle kendimi yumuşak yatak zeminine attığımda başıma bir sızı girmiş, Damian yavaşça benden tarafa dönmüş ve huzurlu uykusuna devam etmişti. Altdudağımı ısırarak güzel görüntüsüne bakakaldığım saniyelerde sol elim yavaşça havalanmış, kendimde olmadan yanağına bırakmıştım. Sakallarının üzerindeki avuç içim pürüzlü dokuyla gıdıklanırken, gözlerini açmış olduğunu fark edemeden boynuna kadar indirdim elimi. Tenimin altındaki ademelması hareketlendiği sırada bana odaklı irislerine çevrildi bakışlarım.
''Günaydın,'' dedi pürüzlü ve kısık bir sesle.
''Tüm gece seni rahatsız ettim değil mi?'' diye sordum beklediğim cevaptan utanırken. Dudakları yavaşça kıvrıldı ve doğrulduğu sırada, karnının ortasına kadar açtığı gömleğini fark ederek gözlerimi kaçırdım.
''Hayatımın en zor dakikalarıydı, özellikle de bacakların olmaması gereken yerlere sürtünürken.''
İrileşen gözlerime ve aralanan dudaklarıma kısa bir gülüş göndererek yataktan kalktığında, ters dönerek suratımı yastığa bastırarak boğuk bir çığlık attım. Çığlığım, onun gür kahkahası sesimi bastırana kadar devam etti. En sonunda tüm yüzüme dağılmış saçlarımla birlikte doğruldum ve ona döndüm, akşam çıkarmış olduğu kemerini takıyordu. Gece, bir ara ben de uyanmış ve kendimde olamayarak saçlarımdan rahatsız olduğumu yakınmıştım; bu, Damian'ı hemen harekete geçirmiş ve bozduğum uykusundan saçımdaki takıları çıkarıp tutamları serbest bırakmak için kalkmıştı.
''Çok iyi uydum,'' birkaç saniye sonra bu dediğimden pişman olmuş olsam da, saklamaya çalıştığı gülüşünü görmezden gelmiştim. ''Ee... Yola çıkacak mıyız şimdi?''
