-OLUMSUZ ÖRNEK OLUŞTURABİLECEK DAVRANIŞLAR VE YETİŞKİN İÇERİK BARINDIRMAKTADIR!
...
''Mila...'' Diye fısıldadı Hector, genç kızı kendisine bastırdıktan hemen sonra. ''Cehennem sıcağında esen o soğuk rüzgârsın, Mila. Karnı gıdıklayan o güzel hissin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm 11| 'Umut Işıkları.'
🕯️
1 Hafta Sonra
Ilık bir esinti açık gerdanımı okşayıp, maruzu kaldığım sıcaklıktan arındırdığında tenimi, gözlerimi birkaç saniyeliğine kapatıp, savrulan saçlarımda hissetmeye çalıştım rüzgârı. Bir saniyenin sonunda omzuma konulan el irkilerek kendime gelmemi sağlarken, sol yanımda bana gülümseyerek bakan Samira teyze ile göz göze geldim. Çekik gözleri, içten gülümsemesinden dolayı kapalıymış gibi görünüyordu.
''Elindekileri masaya bırakabilirsin tatlım.''
İçerisinde kuru domates ve kızarmış sosis olan tabakları, isteği üzerine bahçenin ortasındaki masanın üzerine bırakmak adına hareketlendiğimde Della'nın, babası ve yanındaki Bay Davies ile konuştuğunu gördüm. Dün sabahtan beridir onlardaydım, akşama doğru eve gitmek istesem de Della'nın anne ve babası annemlere haber göndereceklerini söyleyip onlarda kalmamı istemişlerdi. Eh, bu canıma minnetti zaten; onun yüzünü bir süre görmemiş olacaktım.
Bay Davies ise en fazla bir saat önce gelmişti. Çoğu zaman buraya uğradığını söylemişti Della, fakat daha önce karşılaşma fırsatımız olmamıştı.
''Otursana, Mila,'' dedi Della'nın babası Liam. Sarı saçlarının aralarında beyaz teller vardı ama saçları o kadar açık renkti ki, beyazlıklar sırıtmıyordu. ''Tüm masayı sen taşıdın zaten,'' Della'ya imalı bir bakış atıp hafifçe sırıttığında, Della'nın homurdanmalarına karşı yanında oturan Bay Davies tarafından saçları dağıtılmıştı. Ağzımdan küçük bir kıkırtı kaçarken başımı iki yana salladım, herkes Della'nın ev işi yapmayı sevmediğini bilirdi. ''Sorun değil efendim,'' dedim gülümseyerek.
Della'nın karşısına, Bay Davies'in de çaprazına oturduğum sırada, masaya gelen Samira teyze de yanıma oturmuştu. Kahvaltı çok geçmeden başlarken, Della ile gelinliğinin kumaşının ne olacağı hakkında konuşuyorduk. Luca son zamanlarda çok iyi iş teklifleri almıştı fakat şu anlık maddi durumu çok da iyi değildi, bu yüzden de Della ona yüklenmek istemiyordu ama Fransız dantelli istemekten de geri kalmıyordu. Ah, bir de gelinliğin üst kısmında inciler kullanılacaktı tabii...
''Tatlım Luca'nın bunun altından kalkabileceğini sanmıyorum...''
Della ile irkilerek, aynı anda bakışlarımızı annesine çevirdik. Elindeki kızarmış ekmeğe kocasının yaptığı baharatlı özel soslardan sürüyordu ve diğerlerinin de en başından beri bizi duyduklarını fark etmek utanmamı sağlamıştı; bir saattir Della'yı azarlıyordum.
