wabi-sabi

thirteen

jeongguk

3 Ocak Pazartesi
Bugün doktorumun daha doğrusu sapık adi herifin rehabilitasyon için geleceği ilk gündü. Tabikide ondan beni iyileştirmesini beklemiyordum onun aklı benim vücuduma dokunmaktaydı ve beni tehdit etmekte.. Soğuk odamda yatağımın üzerine oturmuş dizlerimi kendime çekip kollarımla bağlamıştım o adamın tekrar bana dokunmasını vücuduma dokunmasını istemiyordum üç ay boyunca o adi herif tarafından tacize uğramıştım ve kendimi uzun zamanda toprlayabilmiştim . Bu durumu ne Taehyung'a ne de Namjoon hyunga anlatamamıştım aslında utanması gereken ben değildim o piçti yinede kendime bunu anlatamıyordum onuruma yediremiyordum yada.. bilmiyorum belki de bu durumu Taehyung'un öğrenmesini istemiyordum bana bakış açısının değişmesini istemiyordum yada bir fahişe gibi görünmek..

Sabahın erken saatlerinde daha güneş doğmaya başlamadan uyanmıştım o adamın evime odama gelmesini istemiyordum yüksek ihtimalle bana tedavi uygulamak yerine tacizlerine devam edecekti . Tanrıdan tek dileğim bana sadece dokunmasıydı. Taehyung'un bu durumu öğrenmesi isteyeceğim son şeydi ve öğrenmemesi için elimden gelenin en iyisini yapacaktım.

+950*******
naber jeongguk:)
görüşmeyeli uzun zaman
oldu:)

jeongguk
piç

foseptik olarak
değiştirildi

foseptik
aa hiç oluyormu
böyle

bana saygılı olsan
iyi edersin ne de olsa
5 dakika sonra yanında
olacağım:)

jeongguk
o ne demek

foseptik
görürsün

jeongguk
sakın bana
dokunayım
deme yoksa

foseptik
yoksa?

jeongguk
birşeyde
yapamam ki ben|

offf|

lütfen bana dokunma

foseptik
ŞWLTGÖEİ3Ğ

ilahi jeongguk
ne zamandan beri
bu kadar komiksin

gelmek üzereyim
hazırlanmalısın:)
çevrimdışı

Bu can sıkıcı konuşmadan sonra iyice korkmaya başlamıştım pis ellerini bedenime sürmesini istemiyordum.
Panikle odanın bir o tarafına bir bu tarafına yürürken zil çaldı. Tamam kabul ediyorum şuanda gerçekten boka batmıştım .

Zilin iki üç kez çalmasının ardından Taehyung bağırarak kapıya gitti

"Eğer bu gelen senin doktorunsa ve sen odandan bile çıkmıyorsan seni gebertirim çocuk"

İyi birde sen gebert ne yapacığımı tam anlamıyla bilemiyordum derken Taehyung adımı seslendi . LÜTFEN UZAYA FIRLAYAYIM.

"Kimsiniz"

"Jeongguk'un doktoruyum yanlışmı geldim?"

"Hayır hayır burası"
"Jeongguk buraya gel"

Şuan yerde oturmuş derin derin nefesler alarak sakinleşmeye çalışıyordum fakat nafile hiçbir işe yaramıyordu. Büyük ihtimalle Taehyung şuanda sinirden köpürmüştü çünkü bana tam üç kez seslenmişti ve ben hala odamdaydım.

"JEONGGUK"

Tamam artık odadan çıkmam gerekliydi. "Ge geliyorum hysng"

Odamdan çıkıp kapıya doğru ağır adımlarla giderken bir yandan yumruğumu sıkıp dudağımı dişliyordum merdivenlerden ağır ağır inip kapıya geldim. Kafamı yerden kaldırmamla o adi sırıtışını gördüm çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum tâki Taehyung konuşana kadar. "Bogum bey beni takip edin Jeongguk sende düş önüme"

Şuan yatağımın ucuna oturmuştum ve adi herifte benim ayaklarımın ucuna oturmuş Tae görmeden piç piç sırıtıyordu "Doktor bey evime Jeongguk'la bakışkayamı geldiniz be yapacaksanız yapsanıza" Tanrım Taehyunga her ne olmuşsa hayatımı ikinci kez kurtarıyordu.  "Üzgünüm Taehyung bey ama odada Jeongguk ile baş başa kalmamız lazım" Taehyung ne alaka der gibi bana baktıktan sonra ona döndü " Bende üzgünüm ama her ne yapacaksanız ben buradaykende yapabilirsiniz hem bende egzersizleri öğrenirsem Jeongguk'a bu konuda yardımcı olurum" Kim Taehyung sen benim kurtarıcımsın diye geçirdim içimden.
"Tae bey anlamıyorsunuz sanırım ama egzersiz yaparken Jeongguk'un odak kurması çok önemli lütfen yalnız bırakın bizi işime engel oluyorsunuz" yalanını siksinler senin diyecek gibi bana baktı Taehyung ve sinirle odadan çıktı.

"Sonunda yalnız kaldık Jeongguk "