✍️ Unicode
" အောင်... ဘုန်း... ခေတ်...... "
ကိုယ့်နာမည်ကို ပါးစပ်ကတီးတိုးရေရွတ်ရင်း မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့ တော်တော်ကိုအံဩနေတဲ့ အသားညိုညိုကောင်ကလေး။အသားက အရမ်းညိုတာမျိုးလဲမဟုတ်ဘဲ ညိုတာနဲ့ဖြူတာရဲ့ကြားမှာ အသားအရေကစိုစိုဝင်းဝင်းလေး။
ပေါင်လယ်လောက်သာရှိတဲ့ဘောင်းဘီတိုနဲ့ ဂျိုင်းပြတ်စွပ်ကျယ်ကြောင့် ပိုမြင်နေရတဲ့အသားအရေကို ကိုယ်သေချာပြောမပြတတ်ပေမဲ့ အသားအရေညက်ညောနေတာတစ်ခုကတင် ဆွဲဆောင်မှုရှိနေတဲ့ကောင်ကလေး။
ကိုယ်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းအရပ်တစ်ခုနဲ့အတူ ကိုယ့်ထက်နည်းနည်းတော့ ပိုသေးသွယ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ကောင်ကလေးက ကိုယ့်ကိုခပ်စူးစူးလေးကြည့်လို့။
ကိုယ့်ကိုတွေ့တွေ့ချင်း အံဩတာ၊ အမြင်ကပ်တာ၊ မကြည်တာ၊ စိတ်ဆိုးတာ စတဲ့စိတ်ခံစားမှုတွေ တဖြတ်ဖြတ်ပြောင်းသွားတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေထဲမှာ ရိုးသားခြင်းကတော့ percentage နဲ့တွက်ရင် တစ်ရာ ရာခိုင်နှုန်းအပြည့်။
" ရော့...... "
လှမ်းပေးလိုက်တဲ့ ကိုယ့်လက်ထဲကနှင်းဆီပွင့်ကိုလှမ်းယူလိုက်တဲ့ ကောင်ကလေးရဲ့ပုံစံက စိတ်ရှုပ်တာတဝက် ကျေနပ်တာတဝက်။
" မင်းက ဘာလို့လာတာလဲ...... "
ဈာန်ဦးခေတ်ဆိုတဲ့ကောင်ကလေးရဲ့အသံက ခပ်ဆတ်ဆတ်။
" ကိုယ် ချစ်ရတဲ့သူရဲ့မွေးနေ့မို့...... "
" Shit ... ! "
ခပ်တိုးတိုးဆဲရေးရင်း အနားကဖြတ်သွားတဲ့ ကောင်ကလေးကိုကြည့်ပြီး ကိုယ်တိတ်တဆိတ်ကျေနပ်မိပြန်တာပဲ။ဒီလူတွေရှိတဲ့ ဒီအသိုင်းအဝိုင်းထဲကို ဒီလိုရောက်လာဖို့ ကိုယ့်ရဲ့အရှက်သိက္ခာတွေကိုဘယ်လောက်တောင်စတေးခဲ့ရတယ်ဆိုတာ ကိုယ်သာအသိဆုံး။
ကိုယ်လိုချင်တဲ့ပန်းတိုင်တစ်ခုဆီရောက်ဖို့ ကိုယ်ဘယ်လောက်လျှောက်ရလျှောက်ရ၊ဘယ်လောက်ပဲ ပေးဆပ်ရပေးဆပ်ရ ရောက်အောင်သွားဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသား။
" ကဲ...... ဟိုသားလေးရေ ဘာနာမည်ကွဲ့ ဪ မောင်အောင်ဘုန်းခေတ်ရေ... လာလေဒီနားကို ကိတ်ခွဲရအောင်...... "
YOU ARE READING
💕 ပိုးမျှင်ကြိုး
Romanceတစ်မျှင်ခြင်းဆိုရင်တော့ အလွယ်တကူပြတ်တောက်သွားနိုင်ပေမဲ့ ကြိုးဖြစ်သွားတဲ့အခါ............ တစ္မွ်င္ျခင္းဆိုရင္ေတာ့ အလြယ္တကူျပတ္ေတာက္သြားနိုင္ေပမဲ့ ႀကိဳးျဖစ္သြားတဲ့အခါ............
