Acıyla yere düştüğümde kalkamayacağımı anladım çünkü çok sert vurmuştu. Karnım müthiş bir sancı ile baş başa kalırken bir anda yanıma gelip art arda tekmelerini karnıma savurmaya başladı. Acıdan olsa gerek en ufak bir tepki bile veremiyordum.
Daha s...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O şekilde yerimde çakılı kaldım. Kalbim kilometrelerce yol koşmuşum gibi çırpınmaya başladığında bunun bir iltifattan dolayı olduğunu düşünmeye çalışarak sadece kuru bir, "Sana da." Demekle yetindim.
Başımı iki yana sallayarak bu düşüncelerden kurtulmaya çalıştım. Kafam çok başka diyarlara gidiyordu.
Hemen kendimi koltuğa bıraktığımda battaniyeyi hafifçe üzerime çektim. O kadar yorgundum ki başımı yastığa koyar koymaz derin bir uykunun kollarına girmiştim.
************
''Bırak artık çocuğu!'' Diye bağırdı yine annem. Korkudan tişört sırtıma yapışmış, tenim nemlenmişti.
Babam kaşlarını kaldırdı. Bu bakış neydi bilmiyorum ama kolumu daha sert sıkmaya başladı. Hiddetle dişlerini sıkıyor, beyaz tenimi kıpkırmızı yapıyordu. Ha şuan kırmızıydı, Daha sonra mor olacaktı ezberlemiştim artık.
''Baba canım yanıyor.'' Dedim kısık bir ses ile sızlanırken. Ancak babam beni yine umursamayıp çekiştirmeye başladı. Dış kapıya geldiğimizde hızla kapıyı açıp beni o karların ortasına, bir buz kütlesinin üzerine fırlattı.
Canım fazla yanmıştı ama derin derin soluyarak zoraki doğruldum. Pijamam bana küçük geliyordu ve düşerken pijamam üstte toparlanmıştı. Artık hem kolum hem bacaklarım acıyordu. Soğuktan çenem titreyerek ses çıkartmaya başladığında kapının sertçe kapandığını duydum.
Sokakta öylece çömelerek kollarımı bedenime sardım. minik pijamam uzun kollu da olsa fazlasıyla inceydi ve bu, suyu buz yapan havada üşümemem imkansız gibi bir şeydi.
Ayaklarım sızlamaya başladığında doğrularak ayaklarımı teker teker havaya kaldırdım. Ancak fayda etmedi ayağım acıyordu. Bir buz kütlesinin üzerinde durduğum için ayaklarım acıyordu. Kafamı kaldırarak etrafa ürkek gözlerle bakındım lakin yerde buz ya da kar olmayan bir kaldırım taşı bile yoktu.
Çenemin titremesinden dişlerim sert sesler çıkarırken korkuyla soludum. Bu sıklıkla yaşanırdı, babam sinirlendiğinde beni evden kovar sonra içer, daha sonra ise bana kapıyı açıp içeride döverdi. Vücudumda iyileşmeye başlayan morarmış yerler ya da kabuk bağlamış bölgeler yoktu. Biri iyileşmeden yenileri ekleniyordu ve vücudumu her hareket ettirdiğimde canım o kadar yanıyordu ki yerimde duramıyordum ama babam bunu görünce bana yine aynılarını yaşatacağı korkusundan ağzımı sıkı tutmak zorunda kalıyordum.
Ellerimi kaldırıp sıcak üflemeye çalıştım lakin o yumuşak nefes daha tenime ulaşamadan buz soğuk hava oldu. Bu sefer de minik ellerimi birbirine sürterek ısınmaya çalıştım lakin o kadar titriyordum ki bunu da yapamadım. Çenem acıdan büzüşmeye başladığında gözümden akan yaşı elimin terliyle silip burnumu çektim. Ardından oturup babamın kapıyı daha hızlı açması için dualar etmeye başladım.
