Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkısı: Can Ozan-Piç
Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayınız!💜
Herkesi sev, pek azına güven. William Shakespeare
5. BÖLÜM: "YOLUMUZA ÇIKAN YALANLAR''
Yaşım 10
Üzerimde dizlerimin bir karış üzerinde biten turuncu çiçekli bir elbise var. Koyu sarı saçlarımı annem balıksırtı örgüsünden örmüş, cılız ince bileklerime ise kendi elleriyle yaptığı boncuklu bileklikleri takmıştı.
Kavurucu temmuz sıcağıydı.
Güneşin sıcak ve yakan ışıkları beyaz tenime vuruyor, açıkta kalan kollarımı ve bacaklarımı yakıyordu ama bu durumdan hoşnuttum. Tek katlı bahçeli bir evimiz vardı, o evin bahçesinde kısa bacaklarımı uzatmış oturuyordum.
Kalbim huzur doluydu çünkü çocuktum.
Annem serasındaki çiçekleriyle uğraşırken, yüzünde meyus bir ifade oluşmuştu. Oturduğum yerden doğrularak ayağa kalktım ve ona doğru minik adımlarla gittim.
"Anneciğim, ne oldu?'' diye sordum kaşlarım üzüntüyle birbirine yaklaşırken. "Neden üzgünsün?''
Gözlerimle aynı renk olan mavi gözlerini yüzüme çıkarıp soluk tenine inat kırmızı dudaklarını yukarıya kıvırdı. "Üzgün değilim kızım güllerim kurumuş, ona biraz içim sıkıldı.'' Ellerindeki bahçıvan eldivenlerini düzeltip güllerin köklerinin saklı olduğu toprağı aşındırdı. "Ama iyiyim.''
Fakat gülleri solmamıştı, köklerinden koparılmıştı. O yaşıma rağmen fark etmiştim.
"Suya koyarsak canlanır mı?'' diye sordum onun yanına gittiğimde. "Filizlenir yeniden.''
"Filizlenmez,'' demişti beyaz gülleri topraktan ayırırken. "Su aldatmacadır kızım, çiçeğe can veren topraktır. Ancak suyu toprağa verirsen bu çiçekler yaşar.'' Koyu sarı saçlarını geriye atıp bana bakmıştı: "Bunu tekrar suya koyarsak, birkaç gün direnir fakat asla filizlenmez, çünkü köklerinden koparmış oluruz. Ama toprağa tekrar ekersek, suyunu ve güneşini verirsek filizlenir.''
"Kökler mi?'' diye sordum kökleri daha dikkatli incelerken. "Ama kökleri çok çirkin anneciğim.'' Uzun, yamuk çamurlu kökler gözlerimin kısılmasına neden olmuştu. Çiçeklere yakışmadığını düşünüyordum, beyaz güllere aykırıydı.
"Çirkin dediğin kökler sayesinde bu güzellikler var,'' demişti gülerken. "İnsanın nasıl ruhu varsa ve o ruhla nefes alıyorsa, çiçeklerin de kökleri olur kızım. Hiçbir şeyin güzelliğine aldanma, çirkin diye sınıflandırdığın şey sana hayat verebilir.''
