SESSİZLİĞİN ARDINDAN

29. BÖLÜM: ''MADALYONUN İKİ YÜZÜ''

Bölüm şarkısı: Melek Mosso - Tükettim

Oy vermeyi ve satır arası yorum yapmayı unutmayınız!💜

Ah, yaralarıma neden olan benim kendi oklarım.
Ovidius

29. BÖLÜM: "MADALYONUN İKİ YÜZÜ"

Acının kudreti, damarlarımızdaki kanı bile yakabilirdi.

Hissizliğin, hissin, nefessizliğin ve zaruretle aldığın nefesin bile acı koktuğunu ne zaman anladınız? Dünyanın başına yıkılması neydi ve hangi olaylarla gerçekleşirdi? Zemini titreten şaşkınlık nasıl hissettirirdi ve nasıl geçerdi?

Bu lâyemut soruların sonundaki soru işaretinin kancası, ruhuma saplanmıştı. Kurban gideceğini bilen bir hayvan gibi çaresizce kancaya takılan bedenimi kurtarmaya çalışıyordum, oysa ölmüştüm.

Ölü bir ruhtum. Bir ruhu öldürmek bu kadar kolay mıydı? Kolaysa bunun cezası hukuken var mıydı? Olmalıydı, ruhlar da cinayete kurban gidebilirdi.

Cinayete kurban giden bir ruhtum. Öylesine acılı, öylesine yitik, öylesine çaresiz...

Ciğerlerime saplanan mızraklar yüzünden nefes alamaz hâle gelmişken ekrandaki gözlerimin nemlendiğini hissettim. Kirpiklerimin ucunda duran o katreler, yılların birikmişiydi. Bekliyordular, düşmeyi ve kendilerini serbest bırakmamı dileyerek bekliyordular. Şaşkınlık üzerime dikilen bir kefen gibiyken kalbimin sıkıştığını hissettim, hatta durmasını diledim lâkin saniyeler gözümün içine bakarak akmaya devam etti.

Bir yol ayrımının ortasındaydım, ya Arslan'ı seçecek ve kardeşimi ateşin ortasına atacaktım ya da kardeşimi seçecek, cennetimi alevler altında bırakacaktım. Bir çözüm yolu bulmalıydım, ihanet edemezdim. İki tarafa da ihanet edemez, bu ağırlığı omuzlarımın üzerine alamazdım.

Ceyda böyle bir şey yapmazdı, yapmamalıydı. Büyük bir oyunun içindeydik, oyunun kartlarını kim dağıtıyordu bilmiyordum ama bu oyundaki kuklalar bizlerdik.

Titreyen ellerim klavyenin üzerindeyken zihnim tüm anıları önüme sererek bir seçim hakkı sundu bana.

Yıllardır aynı evin içinde yaşadığım, birlikte merdiven bile sildiğim kuzenimin çehresi çizildi zihnimin duvarlarına. Benim için yaptığı fedakârlıklar sergilendi bir bir aklımda, o işine âşık kadının duruşu durdu gözlerimin önünde. Nasıl onu ispiyonlar ve mesleğinin elinden gitmesine izin verebilirdim ki?