The Doctor (The Howard Surgeons)

Chapter 43

Chapter Forty Three

Liam's POV

Matapos ang madamdaming usapan namin ng ama ni Yuki ay bumalik ako sa department station kung saan nakita ko si Kevin.

"Kevin." tawag ko rito.

Maliban kay Kevin, nandun na rin ang iba ko pang residents.

"Do-doktor Liam?" gulat na gulat na usal ni Brent.

And I just smirked at him.

"Kevin mas list ka ba ng meds ko?" tanong ko rito.

"Yes dok." sabay about nito ng writing board nito.

"Ayun dito need ko mag take ng antibiotics around 7am. It's almost 7 asan na?" tanong ko.

"Andito po." saad nito.

I offer my shoulder to Kevin para idapat na sa akin yung gamot. It's antibiotics na naka vial kaya need ito e inject na dapat idadaan sa dextrose pero ini-offer ko na ang balikat para direct ang tusok.

"Okay dok." sagot nito atsaka niya kinuha ang wet cotton balls at plaster.

Sanay na ako sa injection kaya sisiw sa akin 'to.

Patakbo naman si Lynn patungo sa direksyon namin.

"Where's Liam?" aniya na hingal na hingal.

Di niya ako napansin dahil nakaharang si Kevin na nag iinject ng gamot sa balikat ko.

"I'm here why?" sambit ko matapos na mailagay ni Kevin ang plaster sa pinaginjectionan niya.

"Hey Liam!" saad nito.

"Oh bakit chill ka nga lang." sagot ko na ikinakunot ng noo niya.

"Baliw ka na ba? You're not supposed to roam around." panenermon nito.

"You still need to rest." dagdag nito sa medyo mataas na tono. And with that tone alam kong medyo inis na si kuya ng slight.

"I'm fine. I can't just lay down there. I can take meds. I can endure the pain." sagot ko.

"Yan problema sayo eh masyadong matigas ang ulo mo." sabat ni kuya Lawrence nang makita niya ako.

"Ano ka ba! Nag-alala ako sayo. Bakit ka naka doctors gown. Suppose to be pasyente ka pa." saad ni Jaira na umiiyak.

I can sense a disappointment reaction in her eyes.
I walk slowly towards her.

"I'm sorry." saad ko sabay halik sa ulo nito.

"Bakit ba feeling mo Santo ka, na hindi ka natatablan ng sakit. Bakit ba mas inuuna mo yung pasyente mo kaysa sa buhay mo." aniya at di matigil sa pag-iyak.

"Let's talk about it privately." saad ko sabay halik ulit sa ulo niya.

I grabbed her hands atsaka ko siya hinila. Patungo kami sa quarter ko.

"Have a seat." ani ko atsaka ko siya pinaupo.

Ako naman eh umupo ng dahan-dahan sa couch. I smiled at her kahit umiiyak siya.

"Pinagtitripan mo ba ako? Bakit ba nang aasar Ka! Tawa ka lang ng tawa kanina ka pa." sambit nito.

"Love."

She looks at me with a teary eyes.

"I'm sorry. Alam kong late na pero Happy Valentines day love." saad ko.

Kinuha ko ang gitara na nasa mesa at nag-umpisang bumawi sa kanya.

"Ikaw, ang nagbibigay ligaya sa akin
Sa aking damdamin
Dala'y ngiti sa puso ko
Kapag ika'y kasama ko