8. Bölüm: Unutama beni

3.2K 166 64
                                    


8. Bölüm: Unutama beni

🇹🇷🇹🇷

Hiç paramparça bir şekilde atmaya devam eden bir kalp duydunuz mu?

Benim kalbim böyleydi. Paramparça. Şu an ise kalbimin yok olduğunu biliyordum.

Gözlerimi açtığımda sanırım uzun zamandır ışık görmediğimden gözlerim kamasmisti. Gözlerimi kistim ve serum olmadığı belli olan kolumu gözüme kapattım.

2 dakika sonra kolumu çekerek başımı eğildiğimde.

İlerideki sandalyelere oturmuş beni bekleyen timi gördüm.

Hepsi uyuyordu...

Yüzümde oluşan gülümseme ile boğazımı temizledim ve;

"KOĞUŞ KALK." diyerek bağırdım.

Bu sesi duyan tim yerinden öyle bir sıçradı ki kahkaha atmaya başladım.

Argun "Noluyor lan," diyerek etrafa bakarken gülen beni gördü ve hızla ayağa kalktı onlar kalkınca hepsi kalkmıştı.

Ateş komutanım uyumuyordu zatrn yanımdaki sandalyede oturuyordu o yüzden o da yüzüne yerleştirdiği gülümseme ile bakıyordu askerine.

"Kalkın hadi yataklariniza dönün uyuyun." Askeriyenin revirindeydim bu yüzden kolumdaki serumu çekerek çıkardım ve ayağa kalktım.

"Hadi gidelim."

"Napiyorsun sen Ceren?"

"Komutanım yeter bu kadar durmak vallaha boğuldum burada çok sıkıcı."

"Yat şuraya Ceren hemşireyi çağırıyorum."

Bana söz hakkı tanımadan giden komutanım ile gözümü kıstım.

Odadan çıkması ile time döndüm ve "Ona gelince söyleyin bana Ceren dediğine göre şuan komutanım değil ve işlerimin olduğunu iletin. Ve bu bir emirdir beni durdurmaya çalışanın götüne kurşunu sokarim."

Karşı geleceklerdi emretmeseydim o yüzden vicdan azabsiz bir şekilde kapıyı açarak dışarı çıktım.

Aklıma yeniden düşen gerçeklerle sinirim bozulmuştu.

Babam beni arayıp beni tehdit etmişti.

Ve ben herkesin yanına bayılmıştım.

Ben bir askerdim ve bu kadar sorumsuz davranma hakkı yaratmiyordum kendime.

Yanıma doğru gelen masada oturan iki kadın bana baktı ve yüzlerindeki gülümseme ile "Geçmiş olsun komutanım." Dedi.

Başımla iyi dileklerini aldım ve yatakhaneye girerek odama çıktım

🎧: Vugar Huseynov: Beni neden sevmedin.

Üzerimdeki iğrenç kıyafetleri çıkardım ve sadece iç çamaşırlarıyla kaldım.

Ayakta dikiliyordum ama bacaklarım artık beni taşımıyordu.

FeriştahHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin