9. Bölüm: Güzel
Medya: Ateş & Ceren
Yıldıza basmayı ve yorum atmayı unutmayınnn💗
🇹🇷🇹🇷
O günün ardından 6 gün geçmişti.
Ve biz 5 gündür görevdeydik.
Zor bir görevdi.
Uzun bir görevdi...
Ve uzun zamandır planladigimiz bir görevdi....
Zorlanıyorduk baya çünkü yerimizden bir santimetre dahi kipirdasak bizi fark ederlerdi.
Her yerde adamları vardı.
O yüzden her an enselenebilirdik...
4 gündür yerimde sadece birkaç kez kipirdamistim.
Ve vücudumu artık hissetmiyordum.
Diğerleri de aynı durumdaydı.
Yemek ve suyumuzu ise zor da olsa günde bir öğün olarak yiyorduk.
Ve Ateş...
O günden sonra değişmiştik...
Nasıl desem çok yakındık.
Benim yanımda olacağını hissettiriyordu.
Ve durmadan kulaklıktan bana laf atıyordu.
Diğerleri sanırım bu duruma alıştıktı çünkü garipsememislerdi.
Ya da bizim küçükken tanıştığımızı biliyorlar mıydı?
Çok yakınlardı biliyor olabilirlerdi.
"Ahsen, bir hareketlilik var mı?"
Tam cevap vereceğim sırada benim saklandığım caliligin önündeki adam elindeki silahı kafama dayadı.
Aha vallaha yemiştim boku.
"Yok komutanım sadece kafama dayanmış bir silah var."
"Ah aynı silahdan bizde de var."
"Ne yapicaz?" Bu soru savaş dan gelmişti.
Başımda dikilen adam bi' anda bağırmaya başladı.
"HEMEN YERLERİNİZDEN KALKARAK ÖNÜMÜZDE DİZ ÇOKUYORSUNUZ."
Dedi.
Bize bize Türk askerine diz çöktürmek mi? Hele de bir teröristin önünde.
Cesedimi dahi onların önünde diz çöktürtmezdim.
Alayla güldüm.
Diğeri de gülmüşlerdi buna.
Ki komikti.
Ensemde tutarak beni kaldırmaya çalışan terörist ile başımı kaldırarak ona baktım.
Beni köpek mi zannetmisti acaba?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Feriştah
Nouvelles-Kitap da gerçek dışı olaylar olabilir. Askerlik ile araştırdığım bilgiler ile kitabı yazıyorum. ✨ "Sen gerçekten bir feriştah'sin" "Ne" "Feriştah... Bir şeyin en iyisi , en mükemmeli demek. Sen bir şeyin değil her şeyin en iyisisin Ahsen..." ✨ -Kit...
