Feriştah

5. Bölüm: Ezgi

5. Bölüm: Ezgi

Oy vermeyi ve yorum atmayı unutmayın 💞🙃

Bu bölüm ile birlikte bugün 3 bölüm atmış olacağım... Umarım emeğimin karşılığını alabilirim <3

🇹🇷🇹🇷

Hâlâ şaşkın şaşkın onlara bakarken bana gülerek bakan Albay "Hoş geldin Ahsen otur bakalım acikmissindir kaç saattir ayaktasin."

Albaya dönen bakışlarım büyük ihtimalle noluyor bu lanet yerde akıyordu.

Albayın söylediği şeyin ardından geçen 30 saniyeden sonra silahımı masanın üstüne bıraktım ve boş olan sandalyeye oturdum.

"Noluyor komutanım."

Ömer, Albaydan izin aldıktan sonra bana döndü ve "Komutanım ben anlatayım şimdi bizim time yeni katıldınız siz ee bizde her önümüze gelene güvenemiyoruz bu time ilk katılan kişilerden birim bu yüzden bu testen olmadım ve bu masadaki Albayım, Ateş komutanım ve ben haricî herkes bu testi oldu. Yani güven testi diyebiliriz ve başarılı bir şekilde geçtiniz aslında tereddütumuz yoktu ama tedbir amaçlı ne olur ne olmaz komutanım yaptık."

Ona dalga mı geçiyor diye bakarken dalga geçmediğini fark ettim.

Bize güven testi yapmışlar vay hain picler.

Abartmayalim lütfen.

Sinirlenmistim fakat tabii ki de buna trip atmazdim çünkü askerlik kutsal bir meslekti ve bu kutsal mesleği tehdit alınınca satan bazı hain askerlerimiz olmuştu o yüzden buna şok olmamıştım.

Sadece bundan sonra asker komutan ilişkisi olucakti yalnızca aramızda.

Verdiğim tek tepki başımı sallamak oldu ve önüme konulan yemekleri yemeğe başladım.

Savaş bana bakarak "Kizmadiniz mi komutanım?" Diye sordu.

Ona baktım yavaşça ve, "Hayır, güven testi gayet normal bir olay askerlik kutsal bir meslek ve buna hainlik yapanlar çok oldu bu yüzden garipsemiyorum."

Sanırım bu kadar olgun karşılayacağımi hiç kimse beklemiyordu ama oradan bakılınca prenses gibi büyümüş mü gibi gozukuyorum?

Çünkü öyle değildim.

Ateş komutanıma doğru baktım ve, "Komutanım aileniz sizi merak etmiştir haber alamadılar kaç gündür. Gorusseniz iyi olur."

Bunu demem ile Ateş bana baktı fakat gözlerinde... Garip bir ifade vardı. Nedenini bilmiyorum ama biraz da hüzün vardı. Sanırım ailesi ile ilgiliydi.

"Tamam Ceren."

Şaşırmıştım Ceren dediği için. Ceren ismini askeriyede kimse kullanmazdı.

30 dakikanın ardından herkes gırgır şamata yemeğini yemişti ben suskundum fakat.

Rukiye Annemi özlemiştim.

Ona çok ihtiyacim vardı tam şuan.

Yarın ölüm yıldönümleri idi.