Feriştah

23. Bölüm: Pusu

23. Bölüm: Pusu

Iyi okumalar...

🇹🇷🇹🇷

CEREN SOYDER

Hastaneden çıkmamin üzerinden tam tamına 2 gün geçmişti.

Ateş bana o kadar güzel bakıyordu ki... Kendimi bebek gibi hissediyordum.

Ve bu kadar ilgiye alışık olmayan ben yüzüne durmadan tartışıyorduk.

Fakat ben küsünce hemen bir öpücük bırakıyordu ve barisiyorduk.

Yakında bipolar olucaktik.

Ateş ile sevgili olmuştuk.

Tabii ki de çıkma teklifi beklemiyordum.

Anlamış değilim çıkma tekliflerini. Ki bence komik.

"Benim ile sevgili olur musun?" Bu ne amına koyim.

Direkt sevgili ol geç işte ne uğraşıyorsun be.

Ayyy neyse canlar Ateşimde ateşim mooodunda geziyorum her yerde.

Ama napim Ateşimde ateşim.

Mutluydum.

Sanırım hayatımda ilk defa bu kadar mutluydum.

(Yazar notu:ehehehhehe bölümün sonuna gel bebeğim)

Üstüme giydiğim üniformaya bakarken yine aynı hisler doldu içime.

Gurur.
Sevgi.
Hayranlık.

Bu üç duygu bir Ateş'e bir de bayrağımaydı.

🇹🇷🇹🇷

G

eldiğimiz bölgeye arabanın camından bakarken yukarıda gördüğüm kıpırtı ile silahımı kusandim.

Ateş'e dönerek, "komutanım misafirlerimiz var." Dedim.

Bunu demem ile birlikte aracımıza açılan kurşunlari duyduk.

Piclere sıkmaya başladığımızda yetemeyecegimizi anladım ve, "Komutanım geberip kalıcaz. Teslim olmamız lazım." Dedim.

Ateş bana baktı ilk önce sonra da önüne dönerek dişlerini sıktı. Kendini zorladığı belliydi.

Gür sesi ile araçta bulunan 7 kişiye bağırdı, "TESLIM OLUYORUZ SILAHLARI ATIN YENIDEN SÖYLÜYORUM TESLIM OLUYORUZ SILAHLARI ATIN."

Onun emrini duyan şerefsizler sıkmayı bırakmıştı.

Dikkatli bir şekilde ilk önce Ateş indi ve silahını ilk önce havaya kaldırdı ardından yere koydu.

Yeniden gür sesi ile bağırdı, "TESLIM OLUYORUZ. ATEŞKES."

Bende inerek aynı şekilde silahımı bıraktım.

Ardımızdan inen 5 askerim de aynı şeyi yaparak teslim oldular.

Yanımıza gelen picler tam tamına 30 kişiydi.

Bizden o kadar çok korkuyorlardı ki...

Hepimize 5 kişi olmak üzere üzerlerimizdeki kesici aletleri ve telsizleri aldılar.