11. Bölüm: Son
Uyarı: Bu bölüm bol hüzün içerir.
🇹🇷🇹🇷
2 hafta olmuştu.
Allah kahretsin ili haftadır bu iğrenç yerde babam denilen şerefsiz ile duruyordum.
Dayanacak gücüm kalmamıştı.
Şuana kadar beni bin kere bulmuş olmaları lazımdı.
2 gün önce beni kurtarsalardi ben yine kirlenmicektim...
Ah kusura bakmayın ben hiçbir zaman temiz olmadım ki...
Uyumuyordum...
Uyuduğum tek saat dilimi bayıldığım zamanlardı...
Vücudum çırılçıplak bir şekilde yatakta uzanıyordum....
Çok soğuktu burası. Donarak ölücektim.
Vücudumun her yerinde dayak izleri vardı.
Taninmicak hale gelmiştim.
Ateş neredeydi?
Ölüme terketmişlerdi beni...
Zaten bu saatten sonra buradan kurtulsam bile kendimi öldürürdüm..
Yaşayamazdım ben bu halde.
Kendimi koruyamadigimin yükü ile yaşayamazdım...
Ben 10 yaşındaki küçük çocuk olmuştum.
Ben 30 yaşında genç güçlü bir kadın değildim.
Ben 10 yaşındaki o cılız yemek verilirse yiyen, saatlerce camdan dışarıya bakarak geçiren o çocuktum.
Ben buyumemistim.
Benim yaşım aynıydı.
Benim ruhumun yaşı hâlâ 10'du.
Ben güçsüz bir kadındım.
Yaşayamazdım.
Babamın o iğrenç dondurucu elleri vücudumda gezinirken kendimden tiksindim ben.
Ben kendimden nefret ediyorum.
Ben bu saatten sonra kendimi istemiyordum.
Ben bir hictim artık.
Babam bana dokunurken kendimi koruyamayip sadece ağladığım için kendimden utanıyordum.
Ben nasıl bir askerdim.
Ben nasıl bir kadındım.
Askerler çökmez demişlerdi bize eğitimlerde.
Ben çöktüm komutanım. Ben bittim komutanım. Ben yaşayamıyorum artık komutanım.
Babamın bir terörist olduğu gerçeği ile o şanlı bayrağı nasıl göğsümde taşicaktim ben?
Babam bir terörist idi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Feriştah
Short Story-Kitap da gerçek dışı olaylar olabilir. Askerlik ile araştırdığım bilgiler ile kitabı yazıyorum. ✨ "Sen gerçekten bir feriştah'sin" "Ne" "Feriştah... Bir şeyin en iyisi , en mükemmeli demek. Sen bir şeyin değil her şeyin en iyisisin Ahsen..." ✨ -Kit...
