Kediler ve Şarkılar.

Bazı gerçekler.

- Değişmem gülüşünü, tüm dünya benim olsa da.

Can ve Ardanın karşısında, gözlerim dolu bir şekilde duruyordum. Arda ve Can beni görmeyi beklemiyorlardı ki beni görünce şaşırdılar. "Siz benden ne saklıyorsunuz" diye bağırdım. Sesim de titremişti, sinirle tekrar bağırdım. "Benden ne saklıyorsunuz, ne konuşuyorsunuz?" dedim. Dışarda hızlı bir şekilde yağmur yağıyordu. Kötü bi hava vardı, Ardayla Can hiçbir şey söylemiyorlardı. Tekrar sormaya karar verdim. "Benden ne saklıyorsunuz?" diye bağırdım. Gözlerimden yaşlar geliyor ellerim titriyordu. "Siz anlatmıyorsanız arkadaşlarınız anlatır" diyerek sınıftan çıkıp, hızlı bir şekilde aşağıya bahçeye indim. Dışarıda yağmur yağdığı için kimse dışarıda yoktu. Ardayla Can da benim arkamdan, bahçeye gelmişlerdi. Arkamı dönüp hızla Ardayla bakışlarımı buluşturdum. "Can sen bana o gün bir şey söylecektin, o gün kafeye gelmedin ya da gelemedin bilmiyorum artık. Şimdi her şeyi bana söyleyeceksiniz" diye bağırdım. Islanmış saçlarıyla birbirlerine baktılar, ardından Can Ardaya dönüp, "her türlü öğrenecekti zaten. Anlat artık" dedi, Arda sinirle Cana dönüp, "asla" diye fısıldadı. Sinirle "anlatıcaksın" dedim, o sırada Can "söylesene Dereni nasıl kandırdığını, anlatsana." Diye bağırdı sinirle tekrar Ardaya baktım. "İkimiz de Dereni kaybedeceğiz zaten artık söylesene" diye bağırdı Can. Donmuş kalmıştım hiçbir şey söyleyemiyordum. Arda birden "Can sende Derenden hoşlandığını söylesene" diye bağırdı. Cana döndüğüm sırada Can hiç durmadan "en azından adam gibi sevdim, saçma sapan bi fake hesap açıp arkadaşlarımla birlikte, Derenle dalga geçmedim" dedi. O an kalbime bi ağrı girdi, Arda benimle dalga geçmek için mi konuşmuştu? Arda sinirle, "her şeyi biliyordun. Neden sakladın o zaman?" diye bağırdı. Kaçıncı şoku geçirdiğimi bile hatırlamıyorum. Can sinirli bir şekilde Ardaya dönüp "arkadaşlarınla fake hesap açıp Derenin hesabına yazdınız. Derenin masumluğunu kullanıp dalga geçtiniz. Yetmedi değil mi Arda? sonra kızı bırakmaya çalıştın, ama asla bırakamadın. Çünkü sen Derene aşık olmuştun. Sonra Derene kendini gösterdin çünkü aşıktın Arda" diye bağırdı. Olayın şokuyla tekrar Ardaya baktım. Arda sinirle, "hani Deren senin arkadaşındı? ona yan gözle mi baktın sen?" diye bağırdı. Can dolan gözleriyle anlatmaya devam etti "sonra Derende sana aşık oldu ama Deren senin dalga geçtiğini bilmiyordu elbette" diye fısıldadı. Dolu gözlerle Ardayla Cana bakıp hızlı bir şekilde okula girdim. Üstüm başım ıslanmıştı. Sınıfa doğru yürüyüp çantamı alıp tekrar bahçeye çıktım. Arda beni durdurup elleriyle kollarımı sardı. "Gitme" diye fısıldadı. Kollarımı hızlıca çektim, "asla yalan söylenmeyen bir yere gidiyorum. Bana bi daha yaklaşma" diye fısıldayıp koşarak okuldan çıktım. Ağlarken anılarım aklıma gelmişti.

1.5 sene önce;

- "ya sen kendini ne sandın?" diyen Aliye sinirle baktım. "Kim seni ciddiye alır da sohbet eder ki?" dedi ve kahkahalarla güldü. "Seninle sohbet eden birisi zaten seninle dalga geçiyordur" dedi ve tüm sınıf kahkahalarla güldüler..

1.5 sene önce;

"ya kızım sen anlamıyor musun?" diyen Cerene baktım. "Ya biz seni istemiyoruz" dedi ve kahkahalarla güldü. "Hayır yani seni isteyen birisi olduğunu da zannetmiyorum" dedi ve tekrar kahkahalarla güldü.

Canımın yanmasıyla, gözlerimi kapadım. Eve gitmek yerine Metin abinin yanına gidicektim. En azından daha sakin bi ortamdı, ve bugün ki olanları Metin abiye anlatabilirdim. Ayağa kalkıp hızlı bir şekilde kütüphaneye gitmeye başladım. Kütüphanenin önüne geldiğim sırada, kütüphanenin kapısını hızla açtım. Karşımda Can ve Arda duruyorlardı. Yaşadığım şokla donup kalmıştım resmen. Metin abiye dolmuş gözlerimle bakıp, "Metin abi sen Arda'nın yediği bokları biliyor muydun?" diye bağırdım. Normalde Metin abiye karşı asla küfür etmezdim, ancak şuan durum çok farklıydı. Metin abi, üzgün bakışlarıyla hiçbir şey söyleyemedi. "Metin abi bana cevap ver" diye bağırdım. "Evet kızım, maalesef her şeyi biliyordum ancak bir dinle her şeyi anlatıyım sana" dedi ve üzgün gözleriyle baktı bana. "Hepiniz gözümün içine baka baka yalan söylediniz" dedim. Hiç kimse bir şey söylemediği sırada, hızlı bir şekilde kütüphaneden çıktım. Koşarak kütüphaneden uzaklaştım ve bi banka oturdum. Şimdi nolacaktı? annemle görüşmüyordum. Babam yoktu, Arda yoktu, Can yoktu. En önemlisi Metin abi bile yoktu.
Yanlızlık bi insanı nereye sürükleyebilirdi?

merhabaa sevgili okuyucularııım nasılsınızzz??? vote atmayı ve düşüncelerinizi benimle paylaşmayı unutmayın. En kısa sürede, yeni bölüm yazmaya çalışacağım kendinize iyi bakınnn. Sizleri seviyorum<3