Kediler ve Şarkılar.

Oyunculuk.

- Sevmesen de severim, gurur benim neyime?

Akınla birlikte okuldan gelmiştik, Akını bizim okula yazdırmıştık. Büşra teyze de burda bi hastanede hemşirelik yapıyordu. Şimdi ise, Akınla birlikte film izliyorduk. Tüm gün okulda ne Ardayı, ne de Ardanın arkadaşlarını görmemiştim. Kapı çaldığında Akın filmi durdurdu ve kapının deliğinden kimin geldiğine baktı. Akın bana dönüp, "siyah saçlı bi çocuk var kim bu?"  dedi. Siyah saçlı dediği an ayağa kalkıp kapıyı açtım. Arda karşımda duruyordu. Hiçbir şey söylemeden Arda içeri girdi, arkasından Gökdeniz de girdi. Kapıyı kapatıp salona girdiğim sırada herkes birbirine bakıyordu. Arda kendi evi gibi rahat davranıp koltuğa oturdu ve Akına bakıp, "kimsin sen?"  dedi. Akının bir şey söylemesine izin vermeyip, "kuzenim"  diye cevapladım Ardayı. Gökdeniz Akının yanına oturdu, ve akının cipsinden yemeye başladı. Ardaya dönüp, "ne işin var burda?"  dedim. Arda istifini bozmadan, "özledim, geldim."  dedi. Akın birden öksürmeye başladı, ve "sen kedilerveşarkılarsınn"  dedi heyecanlı bir şekilde. Arda kahkahalarla güldü, "kuzenine beni mi anlattın?"  dedi. Sıkıntıyla nefes verip, Ardayı kolundan tutup kaldırmaya çalıştığım sırada, birden kapı çaldı. Akın ayağa kalkıp kapının deliğinden kimin geldiğine baktı, ve bana dönüp "annem gelmiş"  dedi ve kapıyı açtı. Büşra teyze içeri girdi, ve Ardayla bakıştılar. Arda yerinden kalktı ve bana baktı. Büşra teyze, "misafirlerimiz mi var kızım?"  dedi. Ben tam bir şey söyleyecekken Arda birden bana sarıldı ve, "ne kadar özlemişim seni canım arkadaşım"  dedi. Şok oldum ancak bunun bi oyun olduğunu anlamam zor olmadı. Gökdeniz ayağa kalkıp, Akına sarıldı ve "yeni tanıştık ama tanıştığıma çok memnun oldum"  dedi. Ardayla Gökdenizin oyunculuk seviyelerine şok olduğum sırada Akın şok olmuş şekilde, "sizde bu oyunculuk genetik mi be?"  diye fısıldadı. Akının söylediği şeye Gökdeniz hafif kızmış olacak ki Akının yanaklarını sıktı. "Canım yaa"  dedi. Arda beni bıraktı, ve Büşra teyzenin elini öptü. Ardından, Arda kendini tanıtmaya başladı. "Ben Arda, Derenin eski okul arkadaşıyım"  dedi. Büşra teyze gülümsedi, ve "e o zaman ben bi sofra hazırlayayım çocuklar siz burda oturun"  dedi ve mutfağa geçti. Büşra teyze duymasın diye sessiz bir şekilde, "hemen işin olduğunu söyleyip gidiyorsun buradan"  dedim. Arda rahat bir şekilde koltuğa oturup, "yoo hiçte bile"  dedi ve koltuğa yayıldı. Akın, Büşra teyze duymasın diye sessiz bir şekilde Gökdenize dönüp, "gerizekalı, her şeyi anladım yanağımı sıkmak ne? "  dediği sırada gülmemek için kendimi zor tuttum. Gökdeniz güldü ve, "yanakların çok yumuşakmış"  dedi.  O sırada Büşra teyze içeri girdi, "hadi çocuklar sofra hazır"  dedi. Akın yanağını tutarak ayağa kalktı. Mutfağa girdiğimiz anda, güzel kokular etrafı sarmıştı. Gülümseyerek sofraya oturdum. Arda sofraya bakıp, ne tarafa oturacağına karar verirken birden yanıma oturdu. Büşra teyze çayları koyup, sofraya oturdu. "Ee çocuklar anlatın bakalım neler yapıyorsunuz?"  dedi. Gökdeniz sıkıntıyla nefes verip, "napalım ya okul ev ev okul falan öyle yani"  dedi. Akın sessiz bir şekilde, "bide manyak gibi insanların yanağını sıkıyor"  dediği anda, gülmemek için kendimi sıktım. Akına baktığım anda güleceğimi bildiğim için Akına bakmamaya çalışıyordum. Birden Akına baktığım sırada Akın, ona baktığımı anlamış gibi, bakışlarını bana çevirdi. Bi anda kahkahalarla gülmeye başladım. Akın da benim gibi gülerken, Ardayla Gökdeniz delirdiğimizi düşünüyor gibilerdi. Büşra teyzenin anlamayan bakışları eşliğinde, Akınla birlikte gülüyorduk..

***

Akın bakışlarını bana çevirdi ve, "kuzi benim yanağım hala acıyor ya, şerefsiz öyle bir sıktı ki."  demesiyle kahkahalarla gülmeye başladım. Akın sinirle yerinden kalktı ve sınıfa doğru yürümeye başladı. Arkasından gelmediğimi fark edince geri döndü ve "hadi sınıfa gidelim"  dedi. "Sen git geleceğim ben" dedim ve Akın arkasını dönüp yürümeye başladı. Önüme dönüp sıkıntıyla nefes verdim. Metin abiyi çok özlemiştim, okuldan sonra onu ziyarete gidecektim. Hatta Akınla Metin abiyi de tanıştırıcaktım. Tüm bunları düşünürken, Canı gördüm. Can da beni gördüğü an yanıma yürümeye başladı. Yanıma geldi ve oturdu. Can bakışlarını bana çevirdi ve, "nasılsın?"  dedi. "İyiyim, sen?"  diye cevap verdim. Sıkıntıyla nefes verdi ve, "iyi olmaya çalışıyorum sensizlik çok zor"  diye cevapladı. Hiçbir şey söylemeyip ayağa kalktım ve sınıfa doğru yürüdüm. Can için üzülüyordum. Ama Can da herkes gibi bana yalan söylemişti. Gerçekleri söyleyebilirdi, ancak söylememişti. Sınıfın önüne geldiğim sırada içerden gelen seslerle şaşırmıştım. Kapıyı açıp içeri girdiğim sırada, Akınla Gökdenizi kavga ederken görmeyi beklemiyordum..

Merhabaa sevgili okuyucularım nasılsınızzz?? vote atmayı ve yorum atmayı unutmayın, sizleri seviyorum<3