ခပ္ေစာေစာနိုးထလာတဲ့မနက္ခင္းတစ္ခုမွ ေလျပည္ ကုတင္ထပ္ကေနသာ အေညာင္းအညာဆန့္လိုက္သည္။ တကြၽီကြၽီေအာ္ျမည္ေနၾကတဲ့ငွက္ကေလးေတြရဲ႕အသံဟာ မနက္ခင္းေလးကို သာယာေစသည္။ ကုတင္ေဘး ခုံပုေလးမွာတင္ထားတဲ့ေရဘူးကိုလွမ္းယူလိုက္ၿပီး ေရေသာက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ရႈပ္ပြေနတဲ့ဆံပင္ေတြနဲ႕ ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနတဲ့အကၤ်ီကို ျပင္လိုက္သည္။ စာေရးစားပြဲနားက ျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး တစ္ဖက္အိမ္ကအခန္းငယ္ေလးကို လွမ္းလို႔ၾကည့္မိေတာ့ ဖြင့္ထားျခင္းမရွိေသးေပ။ အနည္းငယ္ၿပဳံးလိုက္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးေတြဟာ ေလျပည္နဲ႕လိုက္ဖက္စြာ။
တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္ ၾကည့္ေနတာကိုရပ္လိုက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဘဲ တံခါးသြားဖြင့္လိုက္သည္။
"ေအာ္ အန္တီ"
အခုတေလာ အိမ္ေတာ္ထိန္းအန္တီႀကီးနဲ႕ ေလျပည္တစ္ေယာက္ အဆင္ေျပလို႔ေနသည္။ ဟင္းခ်က္ရာမွာလည္း ဝင္ကူေလ့ရွိၿပီး စိတ္ဝင္စားတာေတြေတြ႕ရင္လည္း ေလျပည္တစ္ေယာက္ စပ္စပ္စုစုစိတ္ေလးဟာ အရင္ဆုံးေပၚလာသည္။ ဒီအရာေလးကို လူတစ္စုကလြဲရင္ က်န္လူေတြဟာ သေဘာေခြ႕ေနၾကသည္။ အိမ္မွအလုပ္သမားေတြအပါအဝင္ေပါ့။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာထားတည္တည္နဲ႕ ခက္ထန္တဲ့စကားအမ်ားစုသာေျပာတတ္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕မမေလးက အခုလိုကေလးဆန္တဲ့အျပဳအမူေလးေတြလုပ္လာတာကိုျမင္ရတာ ထူးဆန္ေနမယ္ဆိုတာ ေသခ်ာေပါက္ဘဲ။
"အေစာႀကီးနိုးေနတာဘဲ"
"ဟုတ္တယ္ အန္တီ။ ဒီေန႕ ေဘးအိမ္သြားမလို႔ေလ။"
"ဒီအခ်ိန္ဆို ႏြေဦးငယ္တစ္ေယာက္ နိုးအုံးမယ္မထင္ဘူး မမေလး"
"ဒါေၾကာင့္ သြားမယ္ေျပာတာေပါ့။"
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ငယ့္ရဲ႕ပုံရိပ္ေလးကို ျမင္ခ်င္လို႔ေပါ့။ မွတ္ဉာဏ္ေလးထဲမွာ ဒီေကာင္မေလးရဲ႕ ပုံရိပ္ေလးေတြကို အျပည့္ထည့္ထားခ်င္လို႔ေပါ့။ တစ္ခါတေလ ေခါင္းထဲေပၚလာတတ္တဲ့မွတ္ဉာဏ္အပိုင္းအစေတြေၾကာင့္ ေလျပည့္မွာ ဘယ္သူ႕ကိုသြားေမးရမလဲလို႔စဥ္းစားတဲ့အခါ ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ မေမးရဲတာလား။ အဲ့ဒီအရာေတြက ေကာင္းတဲ့အရာေတြလား။ ဆိုးတဲ့အရာေတြလား။
YOU ARE READING
Liberté
Teen Fictionလွတ်လပ်ချင်တဲ့ ငှက်ကလေးတစ်ကောင်ကို ဆွဲထားလို့ရမယ်ထင်လား ငယ်.........။ (ပြင်သစ်လို Liberté က အင်္ဂလိပ်လိုဆို Freedom ပါ) Photo from pinterest
