blume [gxg]

Bölüm-14

Eve döner dönmez kendimi koltuğa bırakıp uyuyakalmışım. Kalktığımda üstümde örtü ve yastığım vardı. Bunları ne ara indirdim acaba?

Etrafa bakındığımda ortalıkta kimseyi göremedim, Temmuz nereye gitmişti? Yerimden kalkıp mutfağa gittiğimde Temmuz elinde kupa ile oturuyordu.

"Günaydın Alıca"

"Günaydın Temmuz"

Yanındaki sandalyeye oturduğumda yerinden kalktı ve dolaba yöneldi.

"Sana da kahve yapıyım mı?"

"Sıcak içmiyorum Temmuz yorulma boşuna"

Buz dolabından soğuk nescafe çıkarıp masaya geri oturduğumda o da yerine geçti.

"Ee ne yapıyoruz bugün Alıca?"

Henüz bunu düşünmemiştim. Acaba onu eve mi göndersem, yanımda sıkılmış olabilir.

"İstersen eve git bugün benim dışarıda işim var."

"Hmm çok istediğim söylenemez sonuçta artık tek işim sensin ve seninle mutluyum."

Başımı anladığıma dair salladım. Sanırım bugün Temmuz'u eğlendirme sırası bendeydi.

"Alıca? Duyuyor musun?"

Seslenmesi üzerine bakışlarımı elimdeki kahveden ona çevirdim.

"Tam 2 kere ne işin olduğunu sordum cevap vermedin."

"Sürpriz Yıldırım."

Gülümseyip ona göz kırptım. Başını geriye attı ve anlamsız bir ses çıkardı.

"Bana Yıldırım demeni çok seviyorum Alıca lütfen bunu daha sık yap."

Sesinden cidden bunu sevdiği belli oluyordu. Onun hakkında ne düşüneceğimi bilemez bir haldeyim. Fazla garip biraz eğlenceli baskın ve çekici bir yapısı vardı. Fazla sinir bozucuydu ama ondan nefret etmediğimi biliyorum, bunu nasıl başardığını bende merak ediyorum.

"Bakarız Temmuz, uslu bir koruma olursan eğer neden olmasın. Sen ne zaman bana Alıca yerine Yasemin diyeceksin merak ediyorum"

Biraz düşündü uzun bir süre ses çıkarmadı. Onun yüzünden artık adım kulağıma garip gelir olmuştu.

"Sana isminle seslendiğim zaman bunu asla istemediğini anlayacaksın Alıca bu yüzden asla ismini kullanmam sanırım."

"O imkansız Temmhz ismimi hep duymak isterim Alıca diyip durman garip."

Güldü ve konuyu değiştirmek için ne işim olduğunu sorup durdu bunu konuyu değiştirmek için yaptığını anlamam çokta zamanımı almadı ve ona istedigini vermeyip meraktan çatlamasının tadını çıkardım.

" Beni fazla eğlendiriyorsun Temmuz da artık çıkmamız lazım sen otur ben hazırlanıp geliyim."

Yerimden kalktığımda o da benimle kalktı. Tek kaşımı kaldırıp ona baktım.

"Yardım ediyim sana, sonuçta başına her şey gelebilir sakatlanabilirsin bana ihtiyacın olur falan."

Ne saçmalıyordu? Göz devirip onu aşağılayıcı bir şekilde süzdüm. Ne yapmaya çalıştığını anlamıştım, şu sapıklığını asla bırakmayacaktı sanırım.

"İhtiyacım olmaz Temmuz ve hayır senin önünde ölsem bile soyunmam ha bakmaya çalışırsan da o koyu kahve gözlerini oyarım sevgili korumam."

Güldü, her zamanki gibi. Bu kız neden böyle?