មនុស្សពិសេសក្នុងបេះដូងបង (ចប់)

Ep8:សំបុត្រអ្វី?

ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃឈប់សម្រាកមនុស្សនៅក្នុងទៅក្រុងនាំគ្នាដេីរលេងយ៉ាងសប្បាយ ឯថេយ៍គេមិនបានទៅណានោះទេ នៅដេកក្នុងខូដូរយ៉ាងមានក្ដីសុខ។
«អឹម...» កាច់ខ្លួន កាច់ដៃ ងាកសម្លឹងទៅទិញខាងកេីតឃេីញពន្លឺថ្ងៃចែងចាំងខ្លាំងទេីបរាងតូចក្រោកពីដំណេកដេីរសម្ដៅចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក។
« ថ្ងៃឈប់សម្រាកបែបនេះ តេីយេីងគួរតែធ្វេីអ្វីទៅន៎» ពេលដេីរចេញពីបន្ទប់ទឹកថេយ៍ សួរទៅកាន់ខ្លួនគេ ព្រោះតែធុញទ្រាននិងការងារប៉ុន្មានថ្ងៃនេះធ្វេីទេីបគេចង់រំហែលកំសាន្តម្ដង
« ទឹង.!»
សំទ្បេងទូរស័ព្ទរបស់គេបានលោទសំទ្បេងសារអ្វីមួយ ថេយ៍បានដេីរទៅមេីល។

ថេយ៍បានបិទទូរស័ព្ទដេីរទៅមុខកញ្ចក់ផ្លុះសក់អោយស្ងួតនិងតែងខ្លួននិងទៅក្រៅជាមួយនិងជីមីន។
ឯជុងហ្គុកនេះខឹងនិងថេយ៍ពេកក៏ខំរហ័សងូចទឹកតែងខ្លួនចេញទៅរកថេយ៍ទៅដល់ខូដូរតែម្ដង។
ពេលរៀបចំខ្លួនហេីយជុងហ្គុកបេីកទ្បានចេញពីខូដូររបស់គេអោយប្រញ៉ាប់ទៅដល់ខូដូររបស់ថេយ៍ ចំណែកឯថេយ៍វិញក៏កំពុងតែរៀបចំខ្លួនយ៉ាងស្រស់ស្អាតទ្រាមនិងចេញទៅខាងក្រៅ។
«តែប៉ុណ្ណឹង ប្រុសៗមេីលឯងរហូតដល់បាក់ករហេីយ!ហេតុអ្វីកេីតមកស្អាតយ៉ាងនេះ » ពេលឆ្លុះកញ្ចក់ហេីយរាងតូចទាញកាបូកដេីរទៅបេីកទ្វាដេីរចេញទៅមុខជណ្ដេីរយន្ត។
ទ្វាជណ្ដេីរយន្តបានបេីកទ្បេីងអោយឃេីញនៅរូបរាងយ៉ាងសង្ហាររបស់ជុងហ្គុកនៅចំពោះមុខថេយ៍។
« អាយ..លោកមិចក៏មកដល់ទីនេះ» ថេយ៍សួរទៅកាន់ជុងហ្គុកដោយអារម្មណ៍មិនស្រួលព្រោះមិញទេីបតែបបួលគេដេីរលេងឥទ្បូវមកដល់ខូដូររបស់គេថែមទាំងស្លៀកពាក់ស្អាតបាតថែមទៀត។
« មកតាមយេីង» រាងក្រាស់មិនបានឆ្លេីយតបនិងថេយ៍ បានទាញគេចូលទៅក្នុងជណ្ដេីរយន្តទៅខាងក្រោមជាមួយគ្នា។
«នែ៎ លែងដៃខ្ញុំ» ថេយ៍ខំក្រលែងដៃចេញពីការចាប់របស់ជុងហ្គុក ប៉ុន្តែនាយម្នាក់នេះមិនបានស្ដាប់តាមសម្ដីថេយ៍នោះទេ
« លោកលឺខ្ញុំនិយាយដែលឬទេ ចន ជុងហ្គុក?»
« មិន!» ចម្លេីយចេញពីក្រពុំមាត់នាយយ៉ាងខ្លី ស្ដាប់ទៅគួរអោយចង់ទះកំផ្លៀងខ្លាំងណាស់។ ថេយ៍បាននៅស្ងៀមអោយប្រុសម្នាក់នេះនៅចាប់ដៃខ្លួនរហូតដល់ជណ្ដេីរយន្តមកដល់ជាន់ខាងក្រោម។
« កាលលែងដៃខ្ញុំ?»
« អត់ដេីរតាមយេីងមក» ជុងហ្គុកនៅតែកាន់ដៃរាងតូចរហូត ពេលគេដឹកដៃទៅបែបនេះថេយ៍ហាក់បីដូចជាមិនចង់ទៅនោះទេ។
«នែ៎លោកចង់នាំខ្ញុំទៅណា មិនទៅទេ» ថេយ៍ ខំយកដៃម្ខាងទៀតទៅរបេះដៃខ្លួនឯងចេញពីជុងហ្គុកតែកុំសង្ឃឹមថាបេះបានអោយរហូត។
« បេីកហ៊ានតែមិនលែងដៃខ្ញុំ ខ្ញុំនិងស្រែកអោយគេដឹងថា លោកជាអ្នកចាប់ជំរឹតមនុស្ស ហេីយលោកចង់ចាប់ខ្ញុំយកទៅរំលោភ លោកជឿទេ» ថេយ៍ញញឹមឌឺដាក់ទៅជុងហ្គុកធ្វេីអោយនាយរួមចញ្ចេីមចូលគ្នា។
« អាយ...ជួយខ្ញុំផង...មានមនុ....» មិនទាន់បាននិងនិយាយហេតុផលផង ជុងហ្គុកយកដៃមកខ្ទប់មាត់រាងតូច អួសយកទៅខាងក្រៅបាត់។
« ដាច់ខ្យល់ខ្ញុំស្លាប់ហេីយ លោកឃេីញទេ មុខខ្ញុំមិញទ្បេីងគួរអោយស្រលាញ់ សក់ក៏ស្អាត ឥទ្បូវទ្បេីងដូចសំបុកមាន់ តេីសសង្សារខ្ញុំស្រលាញ់ខ្ញុំដែលឬទេ បេីសិនជាទៅជួបគាត់នោះ » ថេយ៍ បញ្ចេញអាការះ ខូចចិត្តពេលសម្រស់ដែលគេខំធ្វេីអស់ជិតមួយម៉ោង ទម្រាំតែស្អាតវាពិបាកណាស់។
« បេីគេមិនស្រលាញ់មានន័យថាគេមិនបានស្រលាញ់ឯងស្មោះនោះទេ » ជុងហ្គុក និយាយទៅកាន់ថេយ័ដោយមានអារម្មណ៍ថាឈឺបេះដូងបន្តិច តែគេមិនបានដឹងទេ ថាពាក្យទាំងនោះរាងតូចគ្រាន់តែនិយាយធ្វេីអោយតែគេថាកំពុងមានសង្សារប៉ុណ្ណោះ។
« លោកមកផ្លូវណាក៏ទៅតាមផ្លូវនិងវិញទៅ កុំមករំខានខ្ញុំ»
« មិន! ឆាប់ចូលទ្បានទៅ ឆាប់ទ្បេីង ឬចង់អោយយេីងដាក់ឯង ចូលទៅដោយខ្លួនយេីងផ្ទាល់?»
នាយញញឹមឌឺដោយជាអ្នកមានប្រៀបជាងអ្នកម្ខាងទៀត។ថេយ៍ដកដង្ហេីមធំមួយខ្យល់បេីកទ្វារទ្បានចូលទៅ។
«ផាំង!»
ជុងហ្គុកដេីរចូលទៅបេីកទ្បានដោយស្នាមញញឹមពេញផ្ទៃមុខ។