"ထူးလာခေါ်မယ်နော်" ဆိုက်ထဲအန်တီ့နဲ့တူတူ သွားရမယ့်ရက်ပင်ဖစ်သည် အန်တီ့အားmessage ပို့လိုက်ပီး message ဖတ်ပီး ပြုံးနေသောထားခက်သည် နှင်းဆီနီကိုခေါင်းမှာပန်ရန်ပြင်ဆင်နေလေတော့သည်...
"ကြာပီလားစောင့်နေရတာ"
"နဲနဲပါ ဒါပေမယ့် တန်ပါတယ်"
"ဘာဖစ်လို့"
"ဒီလိုလှလှပပလေးကိုငေးရဖို့ ထိုင်စောင့်နေရတာတအားကို တန်တာ"
"မြှောက်နေတော့တာပဲ"
"တကယ့်အန်တီရဲ့ အန်တီကလေ ထူးမြင်ဖူးခဲ့သမျှ မိန်းကလေးတွေထဲမှာ အလှဆုံးပဲ"
"ကဲတော်ပါတော့ မနေတတ်တော့ဖူး" ထားခက်တစ်ယောက် လွန်စွာရှက်နေလေတော့သည် ထူးမြတ်သည် ထားခက်ကို ငေးလိုက်ကားမောင်းလိုက်ဖြင့် ဆိုက်ထဲရောက်သွားလေတော့သည်...
ဆိုက်ထဲ၌ လမ်းများမကောင်းသဖြင့် ဒေါက်ဖိနပ်ဖြင့်လာသော ထားခက်မှာလွန်စွာခက်ခဲနေတော့သည်
"အမယ်လေး" ရုတ်တရက်ခြေချော်မှုကြောင့် ထူးမြတ်လက်မောင်းကို စွဲကိုင်ထားမိလေသည် လက်မဖြုတ်သွားစေရန်...
လက်မောင်းကိုင်ထားသော လက်အား ထူးမြတ်လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဖိအုပ်လိုက်ပီး...
"ဆက်ကိုင်ထားလို့ရပါတယ် အဲ့လိုလျှောက်ကြမယ်လေ"
လက်ဖဝါးနုနုလေးအားဖိအုပ်ထားလိုက်ရတဲ့လက်တစ်ဖက်မှာနွေးထွေးစွာရှိနေလေတော့သည်...
ဆိုက်ထဲသို့အပြန်တွင်လည်း ထူးမြတ်လက်မောင်းအား အန်တီ့အားထိုးပေးလိုက်ပီး
"အဟမ်း"
"မကိုင်ဖူး ဒီအတိုင်းသွားမယ်"
"တကယ်သွားမယ်ပေါ့ ရွံ့တွေနဲ့နော် ပြုတ်ကျရင် ဘာဖစ်သွားမယ်ထင်လဲ"
"ဖြစ်ဖြစ်ပဲ"
"လက်လေးကိုင်ပီး လမ်းလျှောက်လိုက်တာ ဘာမှမဖစ်သွားပါဖူး အပျိုကြီးရဲ့ ရွှံ့ထဲချော်လဲမှ ကြည့်မကောင်းတွေဖစ်ကုန်မယ်"
"ဟွန်း" လက်မောင်းအားလှမ်းကိုင်ပီး အသွားတုန်းကလို လက်တစ်ခုလုံးအုပ်မိုးခွင့်ရတဲ့အခိုက်အတန့်ဟာ လွန်စွာကြည်နူး၍ပျော်ရွှင်မဆုံးစွာရန်ခုန်နေမိလေသည် ထိုနောက်ကားဆီသို့ ပြန်လာတော့သည်...
"နောက်နေ့ဆိုက်ထဲအန်တီမလိုက်နဲ့တော့ ထူးပဲသွားမယ်"
"ဘာဖစ်လို့လဲ"
"မပင်ပန်းစေချင်လို့" အန်တီ၏မျက်ဝန်းတစ်စုံသည် ကားမောင်းရင်းပြောနေသော ထူးအားငေးကြည့်လျက်..
YOU ARE READING
ဝဋ်ကြွေးလှလှ
Non-Fictionတွေ့ဆုံခြင်းက ဝဋ်ကြွေးဆိုရင်တောင် နီးစပ်ခြင်းကို အချစ်လို့ပဲခေါင်းစဥ်တပ်ပေးပါ ကံကြမ္မာရယ်....
