Yusuf Abi [TAMAMLANDI]

16- Özlem.

Sınır 200 vote 50 yorum...

Keyifli okumalar...

Kulağıma taktığım airpodstan şarkı dinlerken boş boş tavanı seyrediyorum. Yusuf gideli 1 hafta olmuştu. Attığım ' Nasılsın? ' ' Neredesin? ' ' Görevin ne zaman bitecek?' ' Ne yapıyorsun? ' diye attığım mesajların hepsi cevapsız kalmıştı bu bir hafta içerisinde. Çok özlemiştim onu. Ben onu hep özlüyordum ki...

Kulak ardı ettiğim, kabullenemediğim endişe vardı içimde. Kötü ihtimalleri düşünmeden duramıyordum. Hemen gel Yusuf. Arkanda yolunu gözleyen benden bihabersin biliyorum. Ama korkuyorum sevdiğim. Aklımdan bir an bile çıkmıyorsun. Çok özledim seni Yusuf...

Başucumda duran annemi görmem ile çığlık atarak titredim. " Anne he zaman geldin. Ödüm koptu." Yerimden doğrulup baş parmağımı damağıma bastırdım. " Kızım neyin var senin 1 haftadır? Saat kaç olmuş neden uyumuyorsun?" Annem bu soruyu bir haftadır her gün soruyordu. Ben hepsinde kaçamak cevaplar veriyorum.

" Bir şeyim yok anne iyiyim. Sadece ünversite başlayacak ya o yüzden heyecanlıyım." Annem yanıma oturdu. Başımı göğsüne yasladı. Bana sarıp sarmaladı.

" Bir gün baban, ben ve abin akşam yemeği yiyorduk. Abin zaman dört bilemedin beş yaşında. Baban bir kendisi yiyor bir abini yemeğini bitirmesi için uyarıyordu. Sonra Kapı çalındı bir asker babana komutan çağırıyor dedi. Baban yemeğinizi yiyin geleceğim diyerek gitti asker ile birlikte. Sonra iki saat geçti geçmedi baban eve geldi. " 'Ayşem, vatan beni çağırıyor' dedi." Annemin anlattığı hikayeyi merak ile dinliyordum. Annem babamla olan hep iyi anılarını anlatırdı bize. Hiç kötü anı anlatmazdı. Biz büyüdükçe anlamıştık bazı şeyleri. Hasreti, yokluğunu hissetmeyi. Önce babamı özledim, sonra abimi özledim asker olduktan sonra. Sonra ise en büyük özlemim oldu Yusuf... Benim hayatımın en önemli üç erkeği de asker benim. O yüzden asker sevmek koymuyor bana. Annem devam etti ben onu dinledim." Babandan tam altı ay haber alamadık kızım. Dile kolay altı ay. Bu zaman 'içinde öldü, şehit oldu' dediler. ' Gelmez bu saatten sonra ' da dediler. Ve bunun gibi bir sürü şey. Ama ben asla inanmadım onlara. Baban bana 'geri döneceğim' diye hiçbir zaman söz vermedi. Ama hep geldi Nazlım. Dilerim Allah'tan sana da baban gibi eş versin, yoldaş versin. Çünkü sende hep kendimi görüyorum ben..."

Anneme sıkıca sarıldım. Annem farkındaydı. Dile getirmese de farkındaydı. Yanımdaydı benim. Her zaman benim yanımdaydı. Beni hep anlayan insandı. Konuşmadan gözlerimden bilen insandı. Hep dinleyen, arkamda duran...

" Birlikte uyuyalım mı?" Diye sordum anneme küçük çocuk gibi. Annem güldü. " Uyuyalım Nazlı kızım." İyice yanıma yerleşti. Bana sarıldı ve birlikte uyuyuduk.

♤♡◇♧

Dün gece annem ile birlikte sarılarak uyumuştum. Huzurla uyandım bugün. Annemin sözleri beni çok ferahlatmıştı. Dinç uyandım bu sabah. Bugün üniversiteye gidecektim.

Kısa bir duşun ardından odama geçtim. Dolabımda bu günkü kombinimi çıkardıktan sonra üzerimi giymeye koyuldum. Üzerimi giydikten sonra aynanın karşısına geçtim.

Aşağı indiğimde annem kahvaltı hazırlamıştı. Mustafa girdiğimde beni beklediklerini gördüm. " Günaydın canım ailem!" Diyerek annem ve babamın yanağına öpücük kondurdum. Abim ise şakağımı öptü.

" Daha dün annemizin kollarında uyurken, şimdi ünversiteli oldun, amfileri doldurdun." Abimin sözlerine karşı annem ve babam güldüler. Bense abime dil çıkartarak güldüm.