Yusuf Abi [TAMAMLANDI]

23- "Seni seviyorum."

Arkadaşlar ben geldim!!!

Beni özlediniz mi?

Yıldıza bastıktan sonra okuyabilir misiniz aşklarım ♡♡♡♡

El ele geçirdiğimiz araba yolculuğu sonucu otogara varmış bulunmaktayız. " Saat 15:40. Daha yirmi dakika var inmesine." Dediğimde başını salladı Yusuf.

İkimizde arabadan indik ve otobüslerin bulunduğu kısma gitmek için hareketlendik. Yusuf yanıma geldiğinde elimi yeniden elinin içine hapsetti. Başımı kaldırıp ona baktığımda diğer elinin tersiyle yanağımı okşadı.

" Bağımlı oldum artık, bu eli kavramadan yürüyemem. Bırakamam bundan sonra. " Dedi fısıldar bir tonda. Gülümsedim yüzüne aşağıdan bakarken. "Ben şikayetçi değilim ki. Ayrıca bağımlı olan sadece sen değilsin." Dedim. Sesim mutluluk ile karışık fısıldar bir tonda çıkmıştı.

" Sen böyle tatlı tatlı bakarken benim dişlerim kamaşıyor." Dediğinde anlamayarak baktım yüzüne. " Isırmak mı istiyorsun beni?" Dedim hayretle. Küçük bir kahkaha attı ve başını salladı. " Evet ama önceliğim şuanlık başka." Dediğinde sorgular şekilde yüzüne baktım.

" Neymiş önceliğin?" Yüzüme doğru iyice yaklaştı. Gözlerimin içine baktı. Yüzümüz o kadar yakındı ki. Bakışları saniyelik dudaklarıma değdi.  Yer ve zaman kavramını yitirmiştim sanki. " Seni öpmek." Kalbim sanki göğüs kafesimi zorluyordu.

Bakışlarımı kaçırdım hemen. Bir iki adım geriledim. " Eee, şey yapalım biz. Ha- Hazal çoktan inmiştir otobüsten. Bizi arıyordur. Gidelim mi?" Yusufunsa benden farkı yoktu. Elini ensesine götürdü, etrafa bakındı.

" Evet." Diyerek boğazını temizledi ve " Gidelim, bekletmeyelim." Elimi daha sıkı kavrayarak yürümeye başladı. Benim ise biraz önceki yakınlığınızdan dolayı yanaklarım ısınmıştı.

Otobüslerin bulunduğu alana geldiğimizde saat tam 16:00 dı. Etrafımıza bakındık. Hazalın bize verdiği otobüsün plakasını arıyordum.

Birkaç yere daha baktık ama bir türlü bulamıyorduk. Sonra arkamızdan bize biri seslendi. " Kız Nazo!!!" İkimiz aynı anda arkamızı döndüğümüzde Hazal bize doğru elindeki valizle geliyordu.

Hızlı adımlar ile birbirimize doğru ilerledik. Hemen bir birimize sarıldık. " Seni bu kadar özleyeceğim aklımın ucundan geçmezdi kız Nazo." Dedi bana sarılmaya devam ederken. Kıkırdadım Hazalın söylediğine. " Ama ben seni hiç özlemedim." Dedim Hazalı sınır etmek için.

Hemen benden ayrıldı. Yüzüme kaşlarını çatarak baktı. " Tabi özlemezsin nankör kedi. Abimi kaptın benle işin bitti." Yusuf ve ben Hazalın söylenmesine gülerek karşılık verdik.

" Gel buraya cadı." Diyerek Yusuf kollarını açtığında, Hazal hemen Yusufun kollarının arasına girdi. " Abim" Diyerek birbirlerine dakikalarca sarılı kaldılar.

Yusuf uzun zamandır mahalleye gidemediği ve ailesinin de buraya gelemediği için birbirlerini görmeyeli uzun zaman olmuştu.

" İnsan bir çiçek, çelenk ile falan gelir karşılamaya. Siz niye eli boş geldiniz bakim." Dedi tek kaşını kaldırarak. " Hazal hadi abiciğim." Dedi Yusuf kolunu omzuna sararken.

Hep birlikte arabaya geçmek için harekelendik. Hazal ikimiz arka koltuğa geçtiğimizde Yusuf Hazalın valizini bagaja yerleştirdi.

" Kız Nazo abimin yüzünde güller açıyor." Gülümsedim Hazalın söylediğine. " Benim de ondan farkım yok." Dedim Hazalın dediğine gülerken.

" Birbirinizin aşkından habersiz iki yıl geçirdiniz..." Diye benim duyabileceğim şekilde mırıldandığında kaşlarım çatıldı. " Nasıl yani?" Dedim anlamazca. Ön yolcu koltuğunun kapısı açıldı ve Yusuf arabaya bindik. Benim Hazal sorduğum soru arada kaynadı.