şerefsiz ikizim ı.n/jeongin

13.

JEONGİN'DEN

sabah uyandığımda yine kabus görmediğimi fark etmiştim. Birkaç gündür okula gitmiyor, yemek yemiyor ve kimse ile konuşmuyordum. Artık psikolojim falan çökmüştür sanırım. Eğer bu gün de okula gitmezsem sınıfta kalacağım için kalkıp giyinmiştim.

Aşağıya indiğimde felix'in beni beklediğini görmüştüm.

"jeongin naptın olm kendine? Çökmüşsün resmen. bu halin ne? Göz altlarına bak"

"uyuyamadım"

"sesin de kısılmış abi kıyamam ama"

Diyerek bana sarılmıştı. Hiçbirşey yapmadan öylece durmuştum. Sarılmasına karşılık bile vermemiştim. kollarımı kaldırmak bile yoruyordu beni.

Geri çekilmişti.

"ne olursa olsun ben senin yanındayım tamam mı? Yıpratma bu kadar kendini. Gelip özür dileyecektir"

Dediğinde sinirle kafamı felix'e çevirmiştim.

"sorun sence özür mü felix?"

"tamam tamam özür dilerim. Demek istediğim kendini affetirmeye çalışır. Pişman olmuştur."

Ondan sonra da o konuşmuş ben tek kelime bile etmemiştim. Okula erken geldiğimizi fark ettiğimde sınıfa gider gibi yapıp okulun arka tarafına. Yani ı.n ile benim ÖZEL diyerek adlandırdığımız yere gitmiştim. Kimse bilmiyordu orayı. Ağaçlarla kaplı olduğundan da herkes korkuyor gelmiyorlardı.

Orda oturup ne yapmıştım biliyor musunuz? Ağlamıştım. Yapacak başka bir şey yoktu çünkü. ı.n'in bana yaptığı bütün iğrençlikleri göz önünde bulundurup ağlamıştım. ı.n cidden beni sevmiyormuş lan. Hani şöyle bir düşününce hiç "seni seviyorum" dediğini duymadım. Hep nefret cümleleri söylemişti. Ben de mal gibi şaka sanmıştım.

Ben ağlarken ı.n bir anda önüme oturunca hızlıca göz yaşlarımı silmiştim. Tam kalkmak için yeltenirken kolumdan tutup tekrar oturmamı sağlamıştı.

"bekle lütfen bir dinle"

"..."

"ben cidden özür dilerim. Yaptığım şeyin affedilir tarafı yok biliyorum ama özür dilerim. Seni cidden seviyorum ve kaybetmek istemiyorum"

Bu dediğine gülmüştüm. Hadi ya seviyor muydun? Ben de yanlış anlamışım sağol. Bir de kaybetmek istemiyormuş.

"jeong affet beni lütfen. İsteyerek yapmadım"

"..."

Tek kelime etmeden kalkıp gitmiştim. Ne diyebilirdim ki. Daha fazla diretirse net affederdim. Bu yüzden dayanamayıp gitmiştim.

._.

Son ders de bitmişti. Nasıl katlandığımı bilmiyordum ama son derse kadar okulda durmayı başarmıştım. Her gören "ne oldu sana?" "iyi misin?" "anlatmak ister misin?" diyip duruyordu. Anlatsam sanki ağlamadan durabilecektim.

._.

Okuldan çıktıktan sonra eve otobüsle gitmek yerine yürümeyi tercih etmiştim. Kafam zaten doluydu bir de o sesi çekemezdim.

Eve vardığımda kapının açık olduğunu görmüştüm. İçeri girdiğimde koltukta oturan ı.n bir hışımla kalkmış ve bana yumruğunu geçirmişti.

"SEN NE YAPTIĞINI SANIYORSUN HA!? SANA ÖZÜR DİLEYEN AKLIMA SIÇIYIM"

"na- napıyprsun ı.n? Noluyor?"

"Bİ DE NE OLUYOR DİYE SORUYO YA! EVET BEN PİSLİK OLABİLİRİM AMA SENİN KADAR DEĞİLİM ANLADIN MI!? BENİM GAY OLDUĞUM YALANINI İNSANLARA YAYMAK NEDİR HA!?"

"ne diyorsun ı.n ben böyle bir şey yapmadım."

"HYUNJİN DE YALAN SÖYLÜYOR O ZAMAN!? PİSLİKSİN ANLADIN MI?! HERKESE MASUM ROLÜ OYNAYIP, BİR DE ÜSTÜNE SANA ACIMALARI İÇİN ROL YAPIP BENDEN UZAKLAŞTIRMAYA ÇALIŞIYORSUN!? PİSLİKSİN"

"SANA BEN ÖYLE BİR ŞEY YAPMADIM DEDİM"

Diyerek ben de bir tane geçirmiştim. Sinirle yaptığım şeyin farkına varınca direk paniklemiştim. Hızlıca ı.n'in kolunu tutmuştum.

"ı.n ben özür dilerim. Bir anlık sinirle ya-"

Daha sözümü bitirmeden Beni ittirmiş ve yüzüme türkürmüştü.

"iğrençsin. Yaşamayı hak etmiyorsun"

Diyerek kapıyı çarpıp gitmişti. Ben de öylece donup kalmıştım. Daha deminden ne yaşamıştık onu bile anlamamıştım.

._.

GİDİŞAAT GÜZEL GİTMİYOR GİBİ SEVMEDİYSENİZ SÖYELİYİN DEĞİŞTİREYİM