şerefsiz ikizim ı.n/jeongin

14.

JEONGİN'DEN

otobüse yerleşmiştim. Evet bütün o iğrenç hayatımı Bi kenara bırakıp. Diğer yarım bıraktığım iğrenç aile hayatıma dönüyordum. Yapacak bir şeyim veya tutunacak bir kişim kalmamıştı. Belki felix veya changbin? Evet onları da seviyordum ama olmazdı. Bu kadar iğrençlik midemi bulandırıyordu ve bunu en yakınım yapıyordu. Dayanamazdım.

._.

Kapı açılınca yıllar sonra o iğrenç bakışla tekrar karşılaşmıştım. Bir daha asla karşılaşmayacağım desem de karşılaşmıştım. Param yoktu. Karşılaşmak zorundaydım.

"geldin mi? Geç içeri"

Ne kadar istemesem de ayaklarım içeri adımlamıştı.

Koltuğa geçip oturduğumda anne denen şahıs da karşımdaki koltuğa oturmuştu. Yanıma oturamaycak kadar çekiniyordu benden. Yada nefret ediyordu.

"eee nasılsın? Okul nasıl gidiyor?"

"ne sormak istiyorsan sor uzatma"

"sadece nasılsın?"

"iyi olsaydım buraya gelip hayatımı mafetmek mi isterdim sence?"

"burda yaşamaya muhtaç biri olarak fazla cesaretlisin"

Sadece iğrenirce bakmıştım ona. Evet muhtaçtım. Bunu yapmak zorundaydım. Başka yaşayacak yerim yoktu.

Bir sessizlik oluşmuştu. Onun muşmula yüzünü görmek dahi sinirimi bozarken iğrenç bakışları altında olmak da kötü hissetiriyordu.

"hala kardeşine tecavüz ediyor musun?"

"ne saçmalıyorsun sen!? Sana öyle bir şey yapmadığımı milyonlarca kez söyledim!? Neyini anlamak istemiyorsun oğlun eğlenmek için başka insanların hayatlarının ağzına sıçıyor!?"

Evet işte bu yüzden evden atılmıştım.
I.n tecavüz gibi iğrenç bir şeyi ortaya atmış ve benim evden kovulmamı sağlamıştı. Tabi bir de Hesaba katmayacağım kadar büyük bir dövülmeden sonra. Ve ben evden atıldığımda daha 15 yaşındaydım. Daha lise 2'deydim. Hiçbir şeyi tam olarak bilmiyordum. Şu anda da pek biliyor sayılmam ama en azından o halimden daha çok şey biliyorum.

O yalan yüzünden ben dışarlarda uyudum, yemek yiyemedim, sürekli ağladım, köpeklerden kaçtım, ev kiralayana kadar süründüm.

Bana Bir kere gelişinde herşeyi hiçe sayıp seni affetim. Haketmedim. Bunları cidden hak etmedim. Hele o hyunjin kazığını asla unutmadım.

I.n'in gaylik konusunda çok hassas olduğunu ve böyle bir suçlamayı asla kaldıramayacağını biliyordum. Ben asla böyle bir şey yapmazdım. hyunjin her ne kadar çok yakınım olmasa da bunu yapması acıtmıştı. Güvenim bir kere daha kırılmıştı.

"saçmalama eğer doğru olmasa kardeşin neden seni bu kadar iğrenç bir şeyle suçlasın?"

Ben de onu merak ediyorum ya. Anlamıyorum. Sevilmek için miydi? Ama zaten ben yokmuşum gibi davranıyordu ailem bana zaten tekti? Eğlence için mi yapmıştı? Çok eğlendi mi bari?

" bilmiyorum. Cidden bilmiyorum."

Yine o iğrenir bakışını atmıştı. Ve benim yine gözlerim dolmuştu. Canım yanıyordu ve kimse anlamıyordu. Kimse...

"iyi geç odana. Orayı depo gibi yapmıştım temizlersin sen. Bi de arkadaşın mı ne geliyormuş sanırım rezil olma git erkenden temizle"

Rezil olmam umurunda mı ki?

"hangi arkadaşım? "

"şu sarı saçlı şey felix miydi ne o geliyormuş"

Sevinmiştim. Bu kadar bokluk içinde felix geliyor diye sevinmiştim. Ne olursa olsun bırakmıyordu beni.
Beni seven tek kişiydi sanırım.

._.

O yol yorgunluğu ile normalde temizlemeden uyuyacağım odayı sırf felix geliyor diye temizlemiştim. Onun ile rahat rahat oturmak için.

._.

Kapı çalınca "annem" sansam da kapıyı açmam ile felix'i görmüştüm. Hızlıca koşup bana sarılmıştı. Tabi ben de ona sarılmıştım.

._.

Aramızda koyu bir sohbet başlamıştı. Benim için gelmiş buraya. Eğer burda kalmaya kararlıysam o da burda kalıp okul kaydını buradaki okula kayıt ettirecekmiş. Ve ayrıca para biriktirip ayrı eve çıkmayı planlamış.

"bir de ı.n"

"..."

"her yerde seni arıyordu"

"neden?"

"çünkü ..."

._.

OKUYAN YOK. VAR SA DA OY VERMİYOR NE DEĞİŞİK İNSANLARSINIZ TA BİR OY ÇOK GELİYOR SANIRIM