Tarih: 24.03.2023
Bu sabah oturdum ve yine uzun uzun düşündüm. Aslında aynı şeyleri tekrar ve tekrar yıllardır düşünüyorum, yaklaşık 4-6 yıldır. Yapmak istediğim, gerçekleştirmek istediğim birçok hayalim var. Ama hayallerim için çalışmak yerine başka şeylerle gereksiz vakit kaybediyorum her seferinde. Bazen birkaç işe başlayıp yarıda bırakıyorum. Resim çizme tekniklerinde ustalaşmak için çalışmam gereken konular var ama tembel davranıyorum. Keman öğrenmek istiyordum ama son iki yıldır doğru düzgün kemanımı elime almadım bile. 2020 yılının yaz ve sonbahar ayları ve 2021 yılının tamamı benim için büyük bir gelişme yılıydı. Birçok kitap bitirmiştim, kodlama öğrenmeye başlamıştım, yazarlık hakkında araştırmalar yapıyordum. Tabiki bütün bu motivasyonum sebebi şunlardı:
1- O yılda Covid den dolayı derslerin online olması, zaten hazırlık okuyordum kolaydı dersler.
2- Benim ilk kez üniversite kazanmış ve liseden kurtulmuş olmamın verdiği heyecan.
3- Yine Covid deki ölümlerden dolayı hayatın kısa olduğunu kavramış olmam.
4- O zamanlar kızlarla fazla ilgilenmediğim için kafamın rahat olması.
5- Arkadaşlarımla sürekli voleybol oynadığım için hem spor yapmanın verdiği enerji hem takım çalışmasının verdiği öz güven hem de eğleniyor oluşum. Bazen haftada 5 gün saatlerce voleybol oynuyorduk.
6- Çok hevesli ve saf olduğum için okuldaki – olmayan – kulüplere katılmak istiyordum, yeni insanlarla tanışmak istiyordum ve girişkendim. Gerçekten de o yıl yeni tanıştığım birçok insana kendimi çok sevdirmiştim. Herkesle iyi anlaşıyordum.
7- Yeni şeyler deneme isteği olduğu için kodlama öğrenmiştim ve oyun yapmaya başlamıştım. Yazdığım ilk kodlarla çalışan basit bir oyundu. O kadar çok hayran kalmıştım ki.
8- Yine o zamanlar İngilizce olarak ilk hikayelerimi yazmıştım hatta ilk İngilizce şiirlerimi. On bin kelimelik bir İngilizce hikayem var.
9- Yine çizim yapmaya başlamamın temelleri o zamanlara dayanıyordu. Akrilik boya çizimlerimi o dönemde ve sınav senemde yapıyordum. O zamanlar tuval ve boya fiyatları ucuzdu.
10- İlk o yıl denizi görmüştüm ve hayatımda unutamayacağım kadar anı biriktirdim.
Listeyi bu şekilde uzatabilirim ama kısacası o yıl benim için güzeldi. Tamam kabul ediyorum kötü bir üniversitede okuyordum o zamanlar. Yine çok fazla sıkıntıya maruz kalmıştım ama önemli değildi hepsini bir şekilde atlatıyordum. Şimdiki karakterimi o yılda yaptığım şeylere borçluyum ve o zamanlar bütün bu şeyleri yapmak yerine erteleseydim şuan nasıl bir insan olurdum bilemiyorum. O yıl mükemmel değildi aslında ve yine o yıl kendime defalarca ne kadar az iş yapabildiğimi hatırlatıyordum çünkü daha yapmak istediğim tonlarca şey vardı. Ben hayatı yaşamayı cidden seviyorum.
Ama şimdiki zamana geldiğimizde özellikle son 3 aydır doğru düzgün hiçbir şey yapmadım. Uzun süre resim çizmeyi ihmal ettim. Yeni herhangi bir oyun projesi yapamadım. Uzun zaman şiir yazmadım ve hikaye yazmayı da ihmal ettim. Ondan daha öncesinde spor yapmayı bıraktım. Kulüplere daha az katılmaya başladım. Kısacası hayattan bir bıkkınlık moduna girdim. Bir çok şeyi erteliyordum ve en son noktada ertelemek yerine her şeyden vaz geçmeye başladım. Aslında mutluydum, istediğim okula girmeyi başarmıştım. Oyun yapmak konusunda baya gelişmiştim. Çizimlerim harika oluyordu. Ama bazen kendimi aşırı derecede içeriye kapatabiliyordum. Sağlığıma hiç önem vermiyordum. Söylemeyi unuttuğum bir şey daha var. Voleybol oynamayı bıraktığım yıl galiba 2021 in sonuna doğruydu. 2022 yılında eski okulumda çok vakit geçirdim ve aynı Vietnam savaşına giden askerlerin travmatik olması gibi bende birçok şeyden etkilenmiştim o yıl. 2022 yılı benim için mental anlamda çok zor geçti. Zorbalığa uğradığım anlar oldu, beni arkamdan bıçaklayıp güvenime ihanet eden insanlar oldu. Özellikle o yıl felsefi olarak kendimi geliştirdim diyebilirim. Yine az şey yapmadım o yıl.
İşte 2023 ü diğer yıllarla kıyasladığım zaman bir farkı olsun istiyorum. Gittikçe daha da çok şey yapmak istiyorum ama o kadar çok kendimi bıraktım ki. Dediğim gibi son 3-4 aydır. Belki depremden dolayı, belki yalnız hissettiğim için, belki de bazı şeylere artık katlanacak gücüm olmadığı için bu hale geldim. Aslında hep böyleydim. Hayatım boyunca o kadar çok şeyi erteledim ki. Sınavlara bile en son gün çalışıp giriyordum. Hatta bazı sınavlara ya hiç çalışmıyordum ya da sınavdan önce 1 saat bakıyordum. Hayatım boyunca hep böyle oldu. Yks de tek başıma ders çalışıyordum. Dershaneye falan gitmedim. Her seferinde plan yapıp yaptığım şeye uymuyordum. Sürekli aynı şeyi tekrar tekrar hayatım boyunca yapmış olmak ve bulunduğum durumdan çıkmak istememe rağmen çıkamamak beni çok yoruyor. Artık cidden işlerimi düzenli yapmak istiyorum çünkü ertelediğim onca şeyi eğer zamanında yapmış olsaydım bugün nasıl bir insana dönüşürdüm bilmiyorum. Şiir kitabı çıkarma hedefim vardı ama ondan da vaz geçtim. Hepsi kenarda duruyor. Edit yapmaya bile üşeniyorum. Düşünün bu erteleme olayı bizim hayatımızı o kadar çok etkiliyor ki kaderimizi bile değiştiriyor. Gelecekteki mesleğimiz bile buna bağlı belki. Gelecekteki dostlarım ve eşimle tanışma ihtimalim bile buna bağlı. Belki o tanıştığım insanlardan birisi benim hayatımı kurtaracak ya da ben onu kurtaracağım. İnanılmaz değil mi. Olasılıklar beni her zaman büyülemiştir. Şimdi yazı yazmayı erteleseydim sevgili okuyucularım sizlerle de tanışamazdım.
Şimdi bu kadar çok isyan ettikten sonra birazcık bu hastalığa çözüm bulmak için düşünmeliyiz. İlk önce bu durumu çözebilmek için sorunun neyden kaynaklandığını bulmalıyız.
Biz bir şeyleri neden erteleriz?
Şahsen ben en çok yapmak istemediğim zor şeyleri erteliyorum mesela ders çalışmak ya da ödev yapmak gibi. Bana işkence gibi gözüküyor. Eskisi gibi odaklanamıyorum da. Her şey hemen olup bitsin de bende oyun oynamaya geçeyim istiyorum. Bazen de enerjimi boş şeyler için harcayıp yoruluyorum ve yapmak istediğim şeyleri unutuyorum. Sizde kendinize bir liste yapıp neyi neden ertelediğinizi sorun. Daha sonra bu sorunların neyden kaynaklandığını bulmaya çalışın. Mesela ders çalışmak istemiyorum çünkü yeterli motivasyonum yok. Konu sıkıcı ve hoca zaten ödevlere bakmıyor. Gün içinde belli bir ders çalışma saatim yok ve bu yüzden alışkın değilim.
Bazen de bir şeyi yapmaya başlıyoruz ve çok çabuk bırakıyoruz. Düzeni sağlamak da çok zor. Bulunduğumuz çevre ve alışkanlıklarımız bizi ertelemeye itebiliyor.
Peki eğer sorunları bulduysak çözümler neler?
Kendimize sağlıklı alışkanlıklar edinmemiz gerekiyor. İnsanın karakterini alışkanlıklarınız oluşturuyor. Sabahları nasıl hiç düşünmeden yüzünüzü yıkayıp dişlerinizi fırçalıyorsanız aynı şekilde yapmak istediğiniz şeyleri alışkanlık edinin ve size zararlı olan sizin enerjinizi tüketen alışkanlıklardan kurtulun. Bir alışkanlığı kolay kolay bırakmak zordur. Bunu yapmak için alışkanlığın yerine başka bir şey koymalısınız ki diğerini yapacak zamanınınız olmasın.
Nasıl süreklilik sağlayabilirim?
İşin iki zor yanı vardır başlamak ve devam ettirmek. Eğer bir şeyi seviyorsanız zaten onu yapmaya kolayca devam edebilirsiniz ama işin zor yanı diğer işleri devam ettirmek. O zaman diğer işlerinizi de seveceğiniz şekle dönüştürebilirsiniz.
Bazen de bu hastalık ciddi olabiliyor ve bir uzmanla konuşmak sizin için daha faydalı olabilir. Belki de ertelemenizin altında yatan başka sebepler vardır. Depresyonda olabilirsiniz ve bu da ciddi bir sorun. Yine de işleri akıntıya bırakmak yerine sorumluluğu üzerinize alın ve ben böyleyim deyip vaz geçmeyin. Aslına bakarsanız benim de şu an bu mesele üzerine araştırma yapıp düzgün bir makale hazırlamam gerekiyor ki size faydası olsun ama ona da üşeniyorum. Yapmam gereken bir ödev vardı onu da yapmadım. Sanırım size tavsiye vermek yerine ilk önce kendi sorunlarımı çözsem daha iyi olacak. Ama dediğim gibi eğer bir şeyleri ertelemeseydiniz nasıl bir insan olurdunuz diye düşünmenizi istiyorum. Aklınızı uykuya vermeyin.
