"ဆောင်းဟွန်း စကားလေးဘာလေးပြောစရာမရှိဘူးလား...."
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခြေအနေကို ...ဂျယ်ယွန်းဖက်ကပဲစတင်ဖြိုခွဲလိုက်တယ်.....
"အင်းမရှိဘူး..."
"အာ...အဲ့လိုလား..."
"စတာ....ရှိတယ်အများကြီးပဲ...."
"တကယ်"
ဆောင်းဟွန်းရဲ့စကားကြောင့် အံ့ဩသွားပြီးေမးလိုက်တယ်တယ်....
သူစကားကြောင့်အသာခေါင်းညိမ့်ပြတဲ့ ဆောင်းဟွန်း...
"အဲ့ဆိုခုဏက ဘာလို့ တစ်ခွန်းမှဝင်မပြောတာလဲ...."
"မပြောချင်သေးလို့ ....."
"အဲ့ဆိုအခုပြောလေ....."
"ပြန်လာမှပြောမယ်...."
"ဟမ်....."
ဆောင်းဟွန်းရဲ့ပုံက မှိုရနေတဲ့ အတိုင်း စပ်ဖြဲဖြဲနဲ့ ဒီကောင် တစ်ခုခုဖြစ်နေတာများလား ဒါမှမဟုတ် အလုပ်တွေဖိလုပ်ပြီး ဂေါက်သွားတာများလား။ အမယ်လေး အဲ့လိုသာဆိုရင် ငါတော့ရင်ကျိုးရချည်ရဲ့....
"ဆောင်းဟွန်း..."
"ပြော......"
ဟောကြည့် ခုဏကပဲ ရွှင်ရွှင်ပြုံးပြုံး ရှိနေပြီး အခုကကျရုပ်ကတည်သွားပြန်ပြီ.......
"မင်းတစ်ခုခုဖြစ်နေတာလား..ဟင်..."
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး....ဘာလို့လဲ..."
ပြောတာတောင် ကြောင်တောင်တောင်ရုပ်နဲ့
ဘာလေးမှန်းမသိ အနားမှာရှိရင် ဖက်နမ်းပစ်ချင်လိုက်တာလို့ပြောချင်ပေမဲ့ အနားမှာရှိလည်းနမ်းလို့မှမရတာ......
(A/N ယွန်းshi အရမ်းဖြစ်နေတယ်နော်ㅠㅠ)
"ဒီအတိုင်းနည်းနည်း ထူးဆန်းလို့....."
"ဂျယ်ယွန်းငါမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်....."
"အင်းပြောလေ..."
"နည်းနည်းတော့ကြောင်တောင်တောင် နိုင်ပေမဲ့ ငါတို့ရှေ့
ရှောက် ခင်ခင်မင်မင်နေသွားကြအောင်...ပြီးတော့ ငါအရင်ကမင်းအပေါ်ဆက်ဆံခဲ့တာတွေအတွက် လည်းတောင်းပန်ချင်တယ်....."
"ရပါတယ်ကွာ ....မင်းကလည်းငါကဘယ်လိုမှမနေပါဘူး....."
မလိုပါဘူးဆောင်းဟွန်းရယ် မင်းကိုငါတစ်ခါမှအပြစ်မမြင်ခဲ့ဖူးပါဘူး.....
