Ne Okusam?

Bana Dokunma 👍🏻

Kitap adı: Bana Dokunma (Bana Dokunma Serisi 1. kitabı)

Yazar/şair: Tahereh Mafi

Tür: fantastik, genç-yetişkin romanı, macera, gizem, distopya, bilim kurgu

Yayınevi: Dex Kitap

Tavsiye ettiğim yaş grubu: +14

Naçizane puanım: 8/10

Sayfa sayısı: 332

Tahmini okuma süresi: 3 gün

Estetik/fanart:

Alıntılarım:

"Herkes çok konuştuğumu söylüyor da. Ama söyleyecek bu kadar çok şeyim varken ne yapmam gerekiyor?"

🕊

Nefret, gülümseyene kadar diğer herkese benzer. Sonra dönüverir, yumruk atamayacak kadar pasif bir şeyin kılığına bürünür, onun dişleri ve dudaklarıyla yalan söyler.

🕊

Katlanıp kitap sayfalarının arasına konmuş bir şekilde yaşadım hayatımı.
İnsan ilişkilerinin yokluğunda kağıttan karakterlerle aramda bağ kurdum. Tarihe mal olmuş hikayelerle aşkı ve kaybı yaşadım; ilişkilendirme yoluyla ergenliği yaşadım. Benim dünyam, iç içe geçmiş sözcüklerden oluşan bir ağ; bir uzuv diğerine, kemikler sinirlere, düşüncelere imgelere bağlanmış. Ben harflerden oluşan bir varlık, cümlelerin yarattığı bir yaratık, kurgu aracılığıyla oluşturulmuş bir hayal ürünüydüm.

🕊

Güneş kibirli bir şeydi, bizi bezdirirken dünyayı ardında bırakıp giderdi.
Ay ise sadık bir arkadaştı.
Hiç gitmezdi. Daima oradaydı, bizi izlerdi, sadıktı, bizi aydınlık ve karanlık anlarımızda tanır, tıpkı bizim gibi sonsuza dek değişirdi. Her gün kendisinin farklı bir versiyonu olurdu. Bazen zayıf ve solgun, bazen güçlü ve ışık saçan bir ay olurdu. Ay, insan olmak ne demek, bilirdi.
Belirsiz. Yalnız. Eksiklerle oyulmuş.

🕊

Sadece bilim adamlarının yanıldığını biliyordum.
Dünya düzdü.
Biliyordum çünkü tam kenarından aşağı fırlatılmıştım ve 17 yıldır tutunmaya çalışıyordum. 17 yıldır tekrar yukarı tırmanmaya çalışıyordum ama hiç kimsenin size el uzatmaya niyeti yokken yer çekimini yenmek neredeyse imkansızdı.

🕊

Hava, bitkiler, hayvanlar ve bizim hayatta kalmamız ayrılmaz bir şekilde birbirine bağlıydı. Doğa unsurları birbirleriyle savaş halindeydi çünkü ekosistemimizi kötüye kullanmıştık. Atmosferimizi kötüye kullanmıştık. Hayvanlarımızı kötüye kullanmıştık. Birbirimizi kötüye kullanmıştık.

🕊

Selam.
Dünya.
Beni unutacaksın.

İncelemem:

"Bana Dokunma", Tahereh Mafi'nin 6 ana kitabı ve sayısını tam bilmediğim ve şu an Türkiye'de çevrilmemiş olan birkaç tane de yan kitabı olan aynı adlı fantastik distopya serisinin ilk kitabı. Seri Dex'in kötü çevirilerine bir kez daha maruz kalmış durumda. Ve tabii yavaş çevirilerine de. Bu sebeple birkaç yıl önce, çıkan ilk 4 kitabını okumuş ama diğerlerini okuyamamıştım, şimdi elimde 6'sı da var ama hatırlamadığımdan baştan başlayıp ikinciye okuyorum. Bu sebeple incelememi de tazeleyeyim istedim.

Özellikle yurt dışında oldukça popüler olan bu kitabın konusuyka başlamak istiyorum. Ana karakterimiz Julliet'ten okuyoruz. Kendisi hapishane/tımarhane karışımı bir yerde yıllardır tutuluyor. Kendine deli olmadığını hatırlatıp hücresinin küçük penceresinden ekosistem çöktüğünden artık olmayan kuşların uçuşunu gözlüyor. Sonra hücresine birisi getiriliyor, bir oğlan. Ve Juliette onun okuldan, onu savunan tek kişi olan Adam olduğunu anlıyor ama Adam'ın onu tanımadığını düşünüyor. Adam'ın iletişim kurma çabalarına olabildiğince direniyor ve onun kendine yaklaşmasına izin vermiyor. Çünkü Juliette'in başına bela ve buraya gelmesine sebep olmuş bir özelliği var. Dokunduğu canlıları çıplak elle, dokunduğu süreye göre öldürüyor ya da felç edip acı çektiriyor. Kitabın adı da buradan geliyor. Birkaç haftanın sonunda Juliette hücreden yaka paça çıkarılıyor ve yeni yönetimde yaşadıkları şehre bakan Warner'ın karşısına bir deney hayvanı gibi çıkarılıyor. Bu sırada öğreniyoruz ki Adam Warner'ın askeriymiş ve Juliette'i test etmek için onunla bir hücrede kalmış. Warner, Juliette'e işkenceci gibi bir işte ona yardımcı olabileceğini söyleyip ona hiç sahip olmadığı zenginliği tattırıyor ama bu sırada başkalarına zarar vermesine sebep oluyor, ona onu terk eden ailesini ve dünyayı sık sık hatırlatıyor. Bu sırada Adam'ın da Juliette'i hatırladığını, ondan hoşlandığını ve onu kurtarmak istediğini öğreniyoruz. Bir de küçük haberimiz oluyor ki Adam Juliette'in gücüne bağışıkmış, yani dokununca ona bir zarar gelmiyor. Ayrıca Juliette'in rüyalarında gördüğü uçan kuşun aynısı Adam'ın dövmesi çıkıyor. Sonra ikisinin birlikte kaçış hikayelerini okuyoruz.

Uzun süredir bilim kurgu ve distopya okumamıştım o yüzden kitabı ayrı bir sevdim, meğer canım istiyormuş da farkında değilmişim. Kurgu ve konusunu genel anlamda ben seviyorum, seri ilerledikçe gideceği yönden emin değilim ama en azından ilk kitap için bu böyle. Dil-anlatım bakımındansa yazarın kendine has havası hissediliyor ve çok ilginç. Juliette'e nasıl ulaştığının açıklanmadığı -bir eksik- bir defteri var Juliette'in ve ona yaşadıklarıyla ilgili notlar alıyor biz de onları okuyoruz aslında. Ve bazı canını sıkan cümlelerin üstünü çizmiş, kitapta da öyle. Altında yazan okunuyor ama üstleri çizili. Bir diğer farklı olan da kelimelerin kimi yere ikilenmesi kimi yerde üçlenmesi ve bununla değişik bir hava yaratılması. Juliette'in yalnız kaldığında delirmeye yakın olan düşünceleri, güvensizliği, kendi gücünden korkuşu çok iyi hissediliyor. Ve karakter gelişiminin de iyi olacağını düşünüyorum bu yüzden. Ayrıca yazarın çok ilginç benzetmeleri ve anlatımları var, nereden aklına gelmiş bu diyorsunuz ama çoğusu da zorlama değil bu yüzden ben sevdim.

Belki yazım tarzından dolayı herkes sevmez ama genel anlamda tavsiye edebileceğim bir kitap oldu. Bölümleri kısa kısa, dili ağır değil ama farklı. Karakterleri şimdilik az ama ilginç. Konusu bir yönden bilindik bir yönden de orijinal. Diğer kitapların incelemelerinde daha farklı kitaplara da benzeterek öneri yapabileceğimi düşünüyorum.

Siz de okuduysanız düşüncelerinizi buraya bırakabilirsiniz: