DENEK -DENEY : 0001- DÜZENLEMEDE

5

"Ecrin dalga mı geçiyorsun!?" diye bağırdığımda korkuyla geriye gitti. "Hayır gözün kırmızı oluyor," dedi tekrar.

Gözüme iğneler saplanmaya başlamıştı. "Ecrin, çık buradan."

"Ama olm-" Sözünü kestim. "Çık yoksa sana zarar verebilirim!" diye bağırınca duruşunu dikleştirdi. "Çıkmıyorum!"

İşte tüm kablolar o zaman koptu. Sinirle kendimden geçerek Ecrin'e vurmuştum ve o yere düşmüştü. Karnına tekme attım ama atan ben değildim sanki. Bir yandan da ona bağırıyordum. "Çık dedim sana! Aptal mısın sen!?"

Gözlerinden yaşlar geliyordu, sesi hâlâ güçlüydü. "Çıkmıyorum, acı çekiyorsun."

Gülmeye başladım. "Seni gerizekalı, ben acı çekiyorsam sen niye çekiyorsun!?" Sinirle bir daha vurduğumda her yerinden kanlar geliyordu.

Bir ses yükseldi, bu ses sadece benim duyabileceğim bir şekilde diğer insanlara göre düşük bana çok yüksek frekansta bir sesti. İlaçlar yüzünden bu hale gelmiştim. Kulaklarımı kapatarak geri geri gittim. Tuğçe denen kız koşarak yerden Ecrin'i kaldırırken ben yere düşmüştüm, hâlâ kulaklarımı kapatıyordum.

Bir süre sonra elindeki ses aletiyle karşıma dikilen Ece'yi gördüm. Buse de Ecrin'in yanına gitmişti. "İyi ki bana haber verdiniz, yoksa bu hayvanın ne yapacağı belli olmazdı." dedi beni kastederek.

"Merak etmeyin efendim, size daha iyisini getireceğiz."

Ece yaklaşıp boynuma, hareket ettikçe elektrik şoku veren tasma şeklindeki aleti taktı. Evet, hani şu Deadpool 2 filmindeki tasmadan.

"Hayır, bekle," Ecrin her şeye rağmen ayağa kalktı, Ece'nin kolunu tuttu. "Onu götürme. Bana zarar vermek istemedi. Onu ben zorladım." Söylediklerine sadece ben değil, Tuğçe, Buse ve Ece de şaşırmıştı.

"Üzgün efendim, onu götürmek zorundayım. En kısa sürede öldüreceğim. Merak etmeyin."

Ece ellerime yeniden kelepçeleri geçirdi, kapıya doğru yürürken bir ses durmamızla, özellikle ben, dona kaldık.

"Uralp'i götürürseniz..."