Berdel-i Yeşil Zümrüt

BÖLÜM YİRMİ BİR

Keyifli okumalar 🦋

21.Bölüm

Onu görmemle gözlerime ve kalbime bir acı yayıldı kalbim kana gözlerim yaşa bulanmıştı Agzımdan acı bir feryat kopu verdi tüm sesizligin içinde benim feryadım yankılanıp tekrar bana geliyordu.

"HAYIR! HAYIR BU OLAMAZ! ONUR!" diyerek hem çıglık atıyor hem aglıyordum herkes şok olmuştu don olmuştu sadece benim acı çıglıklarım herkesin kulaklarını dolduruyordu ama Onur hiçbir şekilde hareket etmiyordu.

Bazen insan ne hisetigini bilemez bazen ne yaptıgını ne konuştugunu bilmez hisetiklerimi bilmiyorum nedeni nedir bu çıglıklarımın haykırışlarımın acıyla onun adını inlememin sebebi neydi.

Oysa ben onun adını telaffuz etigimde adım yeniden anlam buldu demişti şimdi onun ismini acıyla çıglıklarla zikretmem bir anlam kazanıdırıyormuydu yeniden anlamlanıyormuydu.

Şuan taşlar yada sopalar kıramazdı kemiklerimi ama gördügüm şu manzara öyle bir paramparça etiki beni tek tek saysalar kemiklerimi asla canım yanmazdı bu kadar anlıyormusunuz beni.

Gerçi kendime bile itiraf edemediğim veya kendi içimde aşıp yüzleşemedigim şeyleri ben size hangi dile hangi duyguyu tarif edeyim.

Dili olsa kalbimin çok şey söylerdi size eminim çok şey itiraf edebilirdi çok şeyi anlayabilirdiniz çogu şeyi tarif edebilirdi.

Bahar ve Züleyha annem beni kollarımdan tutmuş kendi acılarını bırakmış beni teselli ediyorlardı hala sessizlik hakimken  benim çıglıklarım yankılanaıyordu meydanda.

Daha sonra rütbeli bir askerin Onura yaklaştığını gördüm onu kolundan tutu ve hızla sarstı.

"Onur hemen in sahneden hemen!" diye haykırdı adam sesi mikrofondan öyle gür çıkmıştık benim çıglıklarım bile son bulmuştu.

"Komutanım eger ben şu an dizlerimin üzerine düşersem bu töreni bitirip iki ayagımın üzerinde terk edemezsem size yiemin ederim ki bir daha bu ünüformayı  üzerime giymem!" dedi dişlerinin arasından tıslarcasına konuştu şok olmuştum evet şu an canının degil itibarının derdindeyim şaka gibi.

" Onur saçmalama in dedim sana! " dedi komutan olan adam öfkeyle Onur ellerini yumruk yapıp hala dim dik karşısına bakarak konuştu.

"Yıkıldıgımı görmek istiyorlar dizlerimin üzerine çöküp boyun egdimi görmek istiyorlar karşılarında hep dik durdum şuan beni izliyorlar bunu biliyorum ne itibarımı nede duruşumu  benden almalarına izin vermem şimdi izin verin bu tören tamamlansın ve bende hızla hastaneye gidebileyim! " dedi Onur gözlerini baktıgı yerden ayırmadan dişlerini sıkarak hırsla konuştu.

Komutan çaresizce milli savunma bakanına bakınca herkes tekrar eski pozisyonuna döndü Hulusi Akar ile birlikte tüm rütbeli askerler Onurla fotograf çekmiş el sıkışmışlardı olması gerektiği gibi hepsi teker teker onu tebrik edip kısaca konuşup kestiler çünkü Onurun hemen hastaneye yetişmesi gerekiyordu.

Onur tekrardan karşısında duran komutanlarına asker selamını verip merdivenlere dogru adımladı ona destek vermek isteyen birkaç askeri eliyle durdurdu ve sanki vurulan o degilmiş gibi merdivenleri indi.

Züleyha annem iniltili birşekilde elini agzına koymuş aglıyordu herkes Onura şok içinde bakıyordu direniyordu bunu biliyordum adım atmaya gücü yoktu sırf ünüformasına gölge düşmesinden korktugu için yürüyordu duruşu ve itibarı onun herşeyiydi bugün bunu yeniden anladım.