DİKKAT +18
- Neden Lydia? Neden sürekli benden uzaklaşıyorsun. Ben seni kendime çekmeye çalıştıkça direnip duruyorsun ancak başka erkeklerin yanına kolayca gidebiliyorsun. Seni başkasının yanında görmeye dayanamıyorum. Kıskançlıktan deliricek gibi o...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🤍🌼⚜KEYİLİ OKUMALAR⚜🌼🤍
Prens kaşlarını çatmış anlamaya çalışır gibi dikkatlice yüzüme bakıyordu ancak ben kıkırdamamı kesemiyordum.
- Majesteleri. Birşey diyeyim mi?
+ ...
- Aslında... Bunu uzun zamandır demek istiyordum. Bence siz, kelimenin tam anlamıyla...
- İğrençsiniz!
Sözlerimin üzerine birşeyler demesini beklemiştim ama demedi. Sadece durup öylece bana baktı. İdrak sorununu yaşıyor gibiydi.
- Ne o? İlk defa mı duydunuz? Yoksaa... İlk defa mı bir kız sizi reddetti? Durun tahmin edeyim! İlk defa bir kız sizi reddetti, hatta reddetmekle kalmadı nişanı bile attı! Bu yüzden şimdi bana daha çok aşık oldunuz değil mi?
Sorumun ardından prense doğru bir adım attım.
- Ama durun bir saniye!
Diyerek yüzümü yüzüne iyice yaklaştırıp gözlerimi kısarak tebessüm ettim.
Bu hareketimle prensin yüzünde mimik dahi oynamamıştı. Tek yaptığı kıpırdamadan öylece durup gözlerini gözlerime kitlemekti. O can sıkıcı, üstten bakışları karşısında burnumu daha da dikeltip konuştum.
- Bana daha çok aşık olamazsınız!
Ellerim havada usul usul süzülürek onun omuzlarını buldu ve tabii dudaklarımda hemen onun kulağının yanında yerini alıp fısıldadı.
- Çünkü siz zaten bana hiç aşık olmadınız! Haksız mıyım?!
Sonunda prensin o donuk ve kendinden emin ifadesi suratından silinmişti.
Aptala dönmüştü ve ne diyeceğini bilemiyor gibi bir kararsızlıkla geveledi önce.
+ S-sen! Ne?! Ciddi misin?
Gayet ciddi olduğumu görünce ise o malum karasızlığı kayboldu ve yerini öfkeye bıraktı.
+ Kim sokuyor bunları senin aklına?! Kim karıştırdı kafanı!
- ...
Sorusuna karşılık bir cevap bekliyor gibiydi ancak aradığı cevabı bulamadıkça daha da kuduruyordu.
Aaah, ah! Kudurtmak gibisi varmı şu dünyada?
+ Lydia, kim o dedim! Kim benim olanın aklını bulandırmaya cürret edebilir? Sen! Sen ne konuştuğunu bile bilmiyorsun ki! Farkında bile değilsin...
- Hah! Cidden! Benim birşeyler düşünebilecek kadar zekam yok! Eğer tutup da kendi başıma bir karar almaya kalkıştıysam mutlaka biri bana o konuda akıl vermiştir! Aslında bunu mu demek istediniz majesteleri?!
+ Lydia, yanlış anlı...
- Majesteleri! Aslında sizi gayet iyi anladığımı düşünüyorum. Bu yüzden... Şu andan itibaren lütfen artık bana ismimle seslenmeyi bırakın! Siz kabul etsenizde etmesenizde artık nişanlı değiliz. Toplum içinde adımla seslenmeniz yani beni Lydia diye rahatça çağırmanız hiçte uygun bir davranış değil. Oldukça yanlış anlaşılabilir.
