BİR TAVŞAN VARMIŞ KAPLAN AVINA ÇIKMIŞ | TAEKOOK ✓

001000

*

"Ciddi olamazsın!" Dedi Taehyung arkamdan bıkkınlık dolu sesiyle, "bak sana bin kere anlattım, ciltli kitaplar arkadaki rafa koyulacak bunda bu kadar zor olan ne Tanrı aşkına, ben mi anlatamıyorum yoksa sen anlamamak için bilerek ekstra bir çaba mı sarf ediyorsun?"

Tabi ki bilerek yapıyorum, tamam salağız da o kadarda değil yani.. sırf bana böyle yaklaşsın, benimle böyle çocukmuşum gibi ilgilensin diye ekstra bir çaba gösteriyordum anlamamak için.

"Ya ne yapayım Tete, anlamıyorum işte bir daha söyle." Dedim ellerimdeki kitapları havaya kaldırıp, "bak bu ciltli bunu anladım," dedim elimdeki karton kapaklı kitabı kaldırarak, böyle yaptığım an göz devirip elindeki kitapla kafasına vurması bir olmuştu. Yüzünü kitapla kapadığı an içimde tuttuğum gülümsemeyi sessiz bir şekilde dışarı yansıttım, eğer bunu yapmadaydım her an kahkahalarla gülmeye başlayabilirdim çünkü. Taehyung o kadar tatlıydı ki böyle, sinirlenmesi, bu şekilde bıkkın bıkkın bana tepki vermesi dünya üzerinde görüp görebileceğim en tatlı tepkilerden biriydi benim için.

"Canım benim.." canın mıyım gerçekten demek istedim ama demedim.. bir an gerçekten canı olduğumu düşünmek kalbimi tekletmişti ama herhangi bir duygu değişimi yaşadığımı dışarıya yansıtmamaya çalıştım. "bak o kaldırdığın karton kapak." Yaklaşıp elimdeki kitabı kapıp kendi elindeki kitabın üstüne koydu, "bunun gibi kapaklar karton oluyor bak, aa kartonmuş bak karton kapak." Eliyle karton kapağı açıp kapatıyor bana gösteriyordu. "Hı hı.." dedim onu izlerken, kafamı aşağı yukarı anladım der gibi sallıyordum ama o anlamadığımı düşünüyordu yine, işte böyle de iyi bir oyuncuyum görüyorsunuz değil mi..

"Tam bir baş belasısın.." dedi bu kez, pes etmişti. Elindeki kitapları kütüphanenin ortasındaki devasa masanın üzerine bırakıp kendini de sandalyeye attı. Bıkkınlıkla arkasına yaslanmasını izledim, azıcık daha benimle ilgilenseydi ne olurdu sanki..

"Oturma Tete, işimiz çok.." dedim elimdeki ciltli kitabı doğru yerine koyarak. Şaşkınlıkla beni izlediğini çok iyi biliyordum, içimde büyük bir şerefsiz yatıyor biliyorum..

"Sen.." dedi mırıldanarak, "sen gerçekten.. çok fenasın Gguk.. iki saattir beni burada boş yere uğraştırıyorsun değil mi.." oturduğu yerden sırtını kaldırıp önce bana sert bakışlarını yolladı ama sonra oturmayı bırakıp ayaklandığı gibi hızla yanıma geldi, ayak seslerini duyuyordum ama arkamı dönüp ona bakmadım bile, sinirden kudurması hoşuma gidiyordu çünkü.

"Azıcık oyun oynamış olabilirim, ne var bunda?" Dedim diğer kitapları düzenlerken, bilerek dönmemeye devam ettim. "Biz bu kütüphaneyi iki günde biraz zor düzenleriz haberin olsun.." kulağımın arkasında hissettiğim kısık sesi ve derin nefesi tüylerimi ürpertti bir anda. Kalbim yerinden çıkacakmış gibi çarpmaya başladı aniden, bunu beklemiyordum..

TANRIM NELER OLUYOR NELER OLUYOR TANRIIMMMM!?!?!?!

Ayak parmaklarımdan destek alarak uzanıp üst rafa uzattığım elimle düzeltmeye çalıştığım kalın kitap neredeyse kafama düşecekti ürperdiğim için ama Taehyung arkamdan uzanıp elimin üzerinden kitabı tutarak yerine düzgün bir şekilde yerleştirdi. Kafamı yarılmaktan kurtarmıştı birtanecik bebeğim.. ah, çok aşığım ben..

Benim gibi yukarıya uzandığı için tüm bedeni sırtıma yapışmıştı ve ben şu an.. nefes alamıyordum..

Ölüyorum galiba bi dk..

"Hep böyle sakarsın sen ben anladım.." dedi yine kulağımın arkasından fısıldayarak.. bilerek yapıyor, bilerek yapıyor.. intikam alıyor benden az önceki şey için ben biliyorum..