BİR TAVŞAN VARMIŞ KAPLAN AVINA ÇIKMIŞ | TAEKOOK ✓

004300

*

Benim okuldan nefret ettiğimi herkes biliyor değil mi? daha önce bunu binlerce kez söylemiş olmam gerekiyor, söylemediysem bir kez daha söylemek istiyorum huzurlarınızda;

Ben okuldan nefret ediyorum!

Ha bu arada unutturmayın, size geçen akşam odamın kapısını alacaklı gibi çalan o arkadaşı anlatacağım..

Neyse şimdi konumuz bu değil, konumuz okul.

Nefret ettiğimi söylüyordum en son, nefret ediyorum evet. Belli oluyor mu? Yani bakın.. Taehyung bebeğim olmasa bu yer katlanılacak bir yer değil gerçekten..

Müdürün değişmiş olması, okulda etkinlikler düzenlemeleri falan hiç göze güzel gözükmüyor.. bilin istedim. Başkaları için bunlar güzel şeyler olabilir, anılar yaratacakları, o anıları yıllarca saklayacakları belki de o anılarla gelecekte torunlarına anlatacakları şeyler yaşarlar bu okulda, belki de bu okulda o anıları yaşarken tanıştıkları kişilerle evlenip bir hayat kurarlar bilemiyorum.. AMA BEN NEFRET EDİYORUM!

Nedenim de şu; okul bizi kullanıyor. Yoksa neden durup dururken bu kadar nefret edeyim ki ben bu okuldan? Biz dediğim kimiz tahmin ediyorsunuzdur, hep söylüyorum bunu. Taehyung hayatım ve ben oluyorum o.

Bu arada şey.. babam Seojun'u okuldan attırmış.. Her neyse, o çocuğu anmak istemiyorum.

"Kurabiye çocuk.." elini önümde sallayınca bir an nerede olduğumu sorguladım.. o kadar dalmışım ki düşüncelerime, kantinde Taehyung'un yanında oturduğumu unutmuşum resmen, elini önümde sallamasa daha devam da ederdim herhalde transa geçmiş gibi oturup düşünmeye, "Yine mi başka dünyaları gezintiye çıktın yoksa?" diye sordu kıkırdayarak, artık kimseden saklanmak istemediğimiz için ve tüm ailemiz de dahil çoğu kişi bizi öğrendiği için rahatça oturabiliyorduk böyle. Kimse de sorgulamıyordu, hele bir sorgulamaya kalksınlar bakın o zaman bu okula bir daha adım atabiliyorlar mı? Gerçi nedeni bu değil sanırım, okulun yarısından fazlası bizim daha en başından beri birlikte olmamızı zaten bekliyormuş.. bir ben kendimi inandıramıyordum buna, ne yapayım nefret ediyor sanıyordum..

Bu arada okuldan atılırlar dediğime bakmayın, ben asla kötü bir çocuk olmadım, sakın böyle düşünmeyin. Sadece.. Taehyung'un da dahil olduğu konularda fazla hassasım o kadar.

"Ha.." dedim düşüncelerimden kendimi sıyırıp, "Yok ya, bu sefer okuldan ne kadar nefret ettiğimi düşünüyordum." diye devam ettim doğruları söyleyerek, kolunu omzuma atıp kendine çekti beni, kantinde insanların içinde oturuyor olmak pek umurumuzda değildi.

"Son senemiz Gguk kuşum.. sabret." O da nefret ediyordu buradan eminim.. ama benim kadar kin beslemiyordu tabi. Kafamı sallamakla yetindim sadece, canımı sıkacak şeyler düşünüp de Tete'min kolları arasındaki huzurumu kaçırmak hiç istemiyordum.

"Çocuklar, müdür odasında sizi bekliyormuş." işte huzurumu kaçıracak o sözleri söyleyen kişi de tam karşımda. Hoseok olur kendisi, severim aslında ama neden her seferinde bana kötü bir haber vermek zorunda ki?

Kendisi okulumuzun biricik temsilcisi, etkinliklerin bir numaralı yüzü olur, kampa neden gelmediğini sorarsanız bilmiyorum gerçekten.. yoktu orada, gelmek istemedi herhalde. Her neyse onu size daha sonra tanıtırım, zaten okulda benim de adını bildiğim tek kişi o, bir de Jimin bozuntusu var ama onu tanımıyormuş gibi yapıyorum.. 

Şimdi konumuz şu; müdür bey bizi bekliyormuş.. İŞTE BU YÜZDEN NEFRET EDİYORUM! Durup dururken, bakın ortada hiçbir sebep yokken bizi odasına çağırıyor. Eski müdürde böyleydi, tamam o şimdikinden daha beterdi.. en azından yeni müdürümüz homofobik değil. Önceden olsa bir anlam verirdim odasına çağırmasına ama şimdi disipline gidecek bir şey de yapmamıştık ki.. biz artık kavgayı bırakmıştık, biz artık sevişiyorduk. Yani şey.. seviyoruz birbirimizi o anlamda..