BİR TAVŞAN VARMIŞ KAPLAN AVINA ÇIKMIŞ | TAEKOOK ✓

001800

*

Kaldığımız yerden devam?

Tabi efenim..

Yok, artık devam etmeyelim kaldığımız yerden, ben size kısaca revirden sonra neler olduğunu anlatayım, artık kütüphaneden bir çıkalım.. değil mi ama?

Revirde son yaşanan şeyden sonra ben Taehyung'dan uzaklaşıp kendimi kaçırdım ya, bir tek ondan değil bir de odadan da kaçtım.. sorgulamayın..

"Biz seninle düzgünce konuşamayacak mıyız ya?" Arkamdan böyle bağırdığını duydum ama durmadım, neden? Çünkü, bilmiyorum.. kaçtım sadece, erkekliğin yüzde yüzü kaçmaktır çünkü..

Kütüphanenin olduğu kata kadar durmadan hızlı hızlı yürüdüm.. havanın aydınlanması, tüm okulu, koridorları da aydınlatmıştı. İşime geliyordu, karanlıkta yolumu bulamamaktansa aydınlıkta kaybolmayı yeğlerim.

Hani arkamdan seslendi ya bana, biz seninle düzgünce konuşamayacak mıyız diye, ya canım arkadaşlarım.. her kelimesinde dibime girip konuşursa, burun buruna gelip nefeslerini dudaklarımda hissetmeme neden olursa.. ay bakın yine bir fena oldum, biz nasıl düzgünce oturup konuşalım bu çocukla.. resmen beni teşvik ediyor benden kaç diye.

Ben salak mıyım acaba? Niye bu geldi birden aklıma biliyor musunuz, çünkü Taehyung sanırım bana aşık ve ben bunu fark edemeyecek kadar salağım..

Belki de farkındayım ama kendime kabul ettiremiyorum?

Belki de ben yokum?

Belki de Taehyung benim hayal ürünüm ve yok?

Belki de bu yazılar yok?

Arkadaşlar.. tamam sustum, daha fazla saçmalayıp beynimizi sulandırmayacağım..

Ama gerçekten, farkında olmadığım ya da olmak istemediğim şeyler oluyor etrafımda sanırım. Taehyung, son zamanlarda bana karşı çok ilgili, çok fazla merhametli, çok ama çok fazla hassas.. garip bir şekilde. Bu işin altından kötü şeyler çıkacak diye çok korkuyorum, onu böyle bir anda değiştiren şeyin ne olduğunu çok ama çok merak ediyorum..

Revirden kaçıp yine kütüphaneye sığındım, kapıyı arkamdan kapattığım gibi sırtımı kapattığım kapıya yasladım ve deri derin soluklandım. Biliyordum, iki dakika sonra Taehyung gelecek ve yine bizim bulunduğumuz bu ortam tuhaflaşacak.

Ama soracağım, bu sefer tuhaflaşmasına izin vermeden, onun da dediği gibi, düzgünce konuşacağım onunla. Kaçmayacağım.

Derin soluklarımın arasında yaslandığım kapının hareketini hissettim, Taehyung aşkım gelmişti ve ben konuşmak için son derece hazırdım.. hadi bakalım, ayağımızı yorganımıza göre uzatalım.. NE ALAKA?

"Gguk, açsana kapıyı." Arkadaşlar.. hahahahah.. unutmuşum, neyi mi? Kapının önünden çekilmeyi..

Bir de çocuk içeri girecek diye bekliyorum, Gguk kapıdan çekilmezsen çocuk nasıl girsin içeriye..

"Gel.." dedim kapıdan uzaklaşıp, kalbimin atışını sakinleştirmeye, onunla konuşmak istediğim şeyleri bir bir kafamda tekrar edip toparlamaya çalışıyordum.

"Gel Taehyung beyi, gel bakalım.." mırıldandım o içeriye girerken, beni duyup duymadığını bilmiyordum çünkü arkasından kapıyı yeniden kapatmaya çalışıyordu.

"Neden kaçıyorsun benden sürekli?" Dedi bir anda bana dönerek, yüzündeki ifade sinirli mi yoksa bana kırgın mı çözememiştim ama neden bana kırgın olsundu ki.. ben onu kıracak bir şey asla ama asla yapmazdım, ondan sürekli kaçmam, onu kırmıştı.. bir iki adım yaklaşıp aramızdaki mesafeyi kapatmaya çalıştı ama ben o bana yaklaştıkça geriledim. Bunu yaptığımı fark edince net bir şekilde bana kırgın olduğunu anladım bakışlarından..