BİR TAVŞAN VARMIŞ KAPLAN AVINA ÇIKMIŞ | TAEKOOK ✓

004200

*

"Konuşmak isteyen?"

Evet arkadaşlar, kaçıp durduğumuz, eninde sonunda yüzleşeceğimizi bildiğimiz o yerdeydik.

EVDE BABALARIMIZIN ÖNÜNDE.

İkimizde ellerimizi dizlerimize yerleştirip bir beyefendi edasıyla babalarımızın karşısında oturuyorduk. Tamam ben korkuyorum okeyiz bu konuda değil mi, ama siz bir de bebeğimi görün.. Taehyung.. boncuk boncuk terlediğini, dizlerinin tir tir titrediğini görebiliyorum.. benden daha çok korkuyor..

"Be.." konuşmak için lafa girdim.. ama konuşamadım. Ya bu çocuk neden böyle.. Taehyung konuşmama izin vermeden lafımı keserek benden önce konuşmaya başladı, sanki dizleri titreyen, boncuk boncuk terleyen az önce bir başkasıydı.. bir anda bu cesareti nereden geldi bilmiyorum da sanırım deli gibi aşık ya.. bana.. işte oradan geliyor. Biliyorum bunu çünkü aynısı bende de var.. aşık cesareti bir başka oluyor, tabi benim ki bazen deli cesaretine kayıyor ama sorgulamayalım..

"Benim yüzümden oldu, ben yaptım, ben dedim istemiyoruz oynamak falan diye, benim hatam.." TAMAM EN ÇOK SENSİN TAEHYUNG diye yüzünü avuçlarımın arasına alıp söylemek vardı bunu ona ama.. "oğlum dur." Dedi babam gülerek, oğlun mu gerçekten babacuğum.. nasıl da benimsemiş..

"Beraberdik ya Tete.." dedim yandan söylenerek, "benim yüzümden oldu, yapamadım.. oynayamadım kusura bakmayın.." dedim Taehyung'a göz ucuyla bakıp, tüm suçu üstlenmesine izin veremezdim. Babalarımız da önce birbirine bakıp sonra yeniden bize döndüler. Önlerinde yaşanan şu saçma olayı anlamaya çalışıyorlardı doğal olarak.

"Çocuklar size kızmıyoruz, sadece anlamak istiyoruz nedenini.." dedi Taehyung'umun babası, "evet, istemiyorsanız en başında bize söyleyebilirdiniz." ANAMLAR SÖYLEDİLER YA? "Söyleseydik bunu yapmaya zorlamayacak mıydınız?" Dedim. Söylememeli miydim? Çünkü herkes bir anda bana dönüp bakınca, buna Taehyung aşkımda dahil.. kendimi bir garip hissettim, sanki yanlış bir şey söylemişim gibi.

Sadece fazla açık sözlü davrandım ne var bunda?

"Zorlamazdık oğlum, neden size istemediğiniz bir şeyi yaptıralım?" Babamın bana bakışı içimi acıttı, ben üzülsünler diye söylemedim ki ama.. sadece ne bileyim, kendi işleri için bizi kullandıklarını düşünmeden duramamıştım.

"Ha bizim için çok çok iyi olacaktı bu oyun ama.." Taehyung'un babası arkasına yaslanıp sanki sadece kendi duyacakmış gibi konuşmuştu ama duymamızı da istediğini belli ediyordu.

"Tamam çocukları fazla bunaltmayın beyler." Canım anam bizi kurtaracak o sözleri sarf etti tane tane.. ah canım anam.. babamların oturduğu koltuğun arka tarafındaki mutfaktan çıkıp gelmişti, orada olmasına rağmen nasıl da bizi korumak için geldi görüyor musunuz? "Evet bırakın bakalım çocukları." Annemin arkasından Taehyung'un annesi çıktı, birlikte mutfakta yiyecek bir şeyler hazırlıyorlardı.. dünürlere bakın, nasıl da iyi anlaşıyorlar..

"Gidebilir miyiz biz?" Dedim anneme parlayan gözlerle bakarak, yalvaran bir kedi gibi gözlerimi dikmiştim üzerine. Burada böyle diken üstünde oturuyormuş gibi beklemek tüm stres seviyemi arşa çıkarıyordu çünkü.

"Nereye keratalar?" Babam annemden önce davranıp atladı söze, şimdi ben babama nasıl derim sevgilimi odama kaçırcam diye.. desem mi?

"Oyun oynamaya.." dedim. SALAK MISIN GGUK? Salaksın evet.

"Jungkook.." Taehyung aniden bana dönüp şaşkınca suratıma bakmaya başladı.. aynı şekilde babamlar ve annemler de buna dahildi.. ay kahkaha atsam deli damgası yer miyim acaba..