Soğuk Baklava | Texting

36

Efsar: Nerdesin sen (01:19)

Efsar: Efe, endişeleniyorum.

Efsar: Bir şey olmadıysa benden çekeceğin var yemin ediyorum ki.

🟢

Efsar: Boran

Boran: Efendim yenge

Efsar: Efe'nin adresini biliyor musun sen?

Boran: Biliyorum yenge noldu?

Efsar: Ulaşamıyorum kaç saattir gidip bakacağım.

Boran: Yenge saat 2 neredeyse?

Efsar: Biliyorum. Geceyi sabah edemem ki gitmem lazım.

Boran: Nasıl gideceksin

Boran: Dur bekle ben aliyim seni.

Efsar: Yok annemin arabasını alıp giderim.

Boran: Tamam atıyorum ben sana adresi şimdi.

🟢

Boran adresi attığında hemen hazırlandım. Annemler merak etmesin diye yatağımın üstüne not da bırakmıştım.

Annemin askılıktaki çantasından arabanın anahtarını alıp evden çıktım ve otoparka indim. Arabayı çalıştırıp Boran'ın attığı adresi navigasyona girdim ve sürmeye başladım. Bu saatte trafik yoğun olmadığından kırk dakikada varmıştım. Evin bulunduğu kata baktım. Işıklar yanıyordu.

Arabayı park edip indim ve apartmanın merdivenlerini çıkıp zile baktım. 'Zelal - Fırat Demirci' yazana bastım. Kapı çok geçmeden açıldı ve asansöre binerek 4. Kata çıktım.

Asansörden indiğimde, asansörün sağındaki kapı açıldı ve o tarafa yöneldim. Kapıda benim yaşlarımda bir kız vardı.

"Buyrun?" dedi kim olduğumu bilmediğini belirterek.

"Merhaba, Efe evde mi?"

"Arkadaşı mısınız? Bu saate neden rahatsız ettiniz?"

"Sevgilisiyim." dedim. Kızdan hiç memnun olmamıştım açıkçası.

"Sen Efsar mısın?" dedi şaşırarak. Başımla onayladım. "Gel yenge." diyerek içeri buyur etti beni. "Kusura bakma ben tanımadım seni. Abim saatlerdir yatıyor. Grip olmuş herhalde. Babam ilgilendi de uyuyor saatlerdir."

Kardeşi mi vardı?

"Kardeşi olduğunu bilmiyordum."

"Değilim, kuzeniyim. Okul tatile girince dayımı görmeye gelmiştim. Babam da doktor, beni bırakmaya gelmişti o sırada ilgilendi abimle. Yengem abimin başında dayım da nöbette. Gel ben seni abimin odasına götüreyim." dedi ve beni yönlendirdi. Koridorun sonundaki odanın önüne geldiğimizde kapıyı çaldı. Sonra beraber girdik.

Annesi beni görünce ayağa kalktı. Yanına gittim."Merhaba efendim."

"Merhaba Efsar. Efendim falan deme bana. Teyze de Abla de ama efendim deme."

"Tanıyor musunuz beni?"

"Tanıyoruz tabii kızım. 2 yıldır fotoğraflarını görüyoruz bu oğlan sayesinde. Gel." dedi ve kollarını açtı. Ben de sarıldım. Çok uzun sürmemişti.

"Grip mi olmuş?"

"Sen bu saatte nasıl geldin yavrum?"

"Merak etmeyin annemin arabasıyla geldim."

"Efsar'ım.." dedi Efe fısıltıyla. Uyanmamıştı sayıklıyordu. "Ben bir lavaboya gidiyim. Madem sen buradasın." dedi Zelal Hanım yorgunlukla.

"Merak etmeyin gidin siz."