Soğuk Baklava | Texting

39

Yemekten ve TEKLİFİMDEN sonra eve dönmüştük şuan odamızda, Efe'min kucağındaydım ve yüzüğümle aşk yaşıyordum. Efe normalde bu pozisyonda asla sakin kalamazdı ama bir durgunluğu vardı.

''Pişman mı oldun şimdiden?''

''Sana bir şey söylemem gerek.''

Aynı anda konuşmuştuk ve Efe'yi tanıdığımdan beri ilk kez bu kadar ciddi duruyordu.

''Bir şey olmuş.''

''Anlatacağım ama sonuna kadar dinleyeceksin.''

''Tamam söyle.''

Yüzümü elleri arasına aldı. ''Evlenme teklifi sadece benim fikrim değildi.'' diyerek başladı konuşmaya. ''Aklımdaydı ama erkene çektim çünkü,'' sonra tek nefeste söyledi.

''Sarp amcayla anlaştık.''

Babamla mı? Ne alaka?

''Lütfen tam dinle sonra muhtemelen kafamı kırarsın.'' aniden dudağımı öpüp çekildi. ''Pardon, konuşma ortasındayız ama çok tatlı bakıyorsun dayanamıyorum.''

''Devam et.''

''Biliyorsun Sarp amca bizim birlikte yaşamamıza pek sıcak bakmıyordu. Ben de düşündüm ki..'' kelimeleri seçerek konuşmaya çalışıyordu. ''Yani nişanlanırsak, kimse bir şey diyemez diye,''

''Nişanlanmak mı?'' Sinirlenmeye başlıyordum işte şimdi.

''Sarp amcaya bu konuyu açtım.'' diye devam etti. ''O da sıcak baktı.''

Sinirden gülmeye başladım.

''Yani siz ikiniz oturup benim yerime karar mı verdiniz?''

''Efsar'ı,'' Üzerinden kalkıp odanın içinde dönmeye başladım. Bu yüzden 'Efsar'ım' diyememişti. O da yaslandığı başlıktan kalkıp yataktan çıktı. Bana dokunursa ne tepki vereceğimi çözemediğinden dokunmuyordu ama peşimde dolanıyordu. ''Nişan tarihimiz de belli mi bari?''

''Baban teklifimi kabul edersen gitmeden önce yapmak istiyord,''

''Ne güzel ya. E benim ne önemim var siz düşünmüşsünüz her şeyi zaten.'' dedim yükselerek.

''Efsar, beni hiç tanımıyormuş gibi konuşup kalbimi kırma lütfen.''

''Benim tanıdığım Efe bana sormadan asla böyle bir şey yapmaz.''

''Kendim umrumda mıyım sanıyorsun?'' dedi. Sesi benimkinin aksine ılımlıydı. ''Yanımda durduğun sürece benim için sıfatın önemi olduğunu mu düşünüyorsun, bana bak Efsar.'' Beni önüme geçerek durdurdu ve çenemden tutup ona bakmamı sağladı. ''Ben senin Efe'nim. Kendimi senin önüne koyar mıyım ben?''

Sessiz kaldım ama biliyordum, küfretsem bu kadar canını yakmazdım.

''Efsar?'' dedi cılız bir sesle. ''Konuş benimle güzel yavrum.''

''Konuşacak bir şey mi kaldı? Nişan tarihimiz bile belliymiş neredeyse.''

''Bak. Sikerler tamam mı? İstemiyor musun tamam kim ne düşünürse düşünsün o zaman umrumda bile değil.'' Bana bir adım daha yaklaştı. Dudakları nerdeyse dudaklarımın üzerindeydi. ''Umrumda olan tek şey sensin.''

Sinirle dudaklarına saldırdım. Çok kızgındım ama ona kızgın olmak bile kimseye karşı hissedemeyeceğim şeyler hissetmeme neden oluyordu. Efe, karşı da çıkmadı karşılık da vermedi. Sinirimi atmama izin veriyordu.

''Efe,'' dedim dudakları üzerinde. ''Söyle güzel yavrum.''

''Senin çekinmeni bir taraflarına,''