Soğuk Baklava | Texting

Özel Bölüm 1

Yiğit Efe Demirci'den

Kapıyı çalmama rağmen karım kapıyı açmayınca anahtarımla kapıyı açtım ve endişeyle içeri girdim. Elimdeki çantayı kapının yanındaki dolaba koydum. Eve çoktan gelmiş olması gerekiyordu.

''Efsar'ım?'' diye seslendim. Salonda yoktu. Mutfakta da yoktu. Yatak odasında da yoktu. En son tuvaletin kapısını çaldım. 

Çok geçmeden kapı açıldı ve her birine öldüğüm gözleri yaşarmış bir şekilde bana baktı.

''Sevgilim?'' Cevap vermedi. Kolları boynuma dolandı. Kokusu nefesimi keserken ben de kollarımı beline doladım. ''Karım? Ne oldu?''

''Efe.''

''Söyle canımın içi.'' Başını omzumdan kaldırarak yüzünü ellerim arasına aldım. İşte şimdi dünya avuçlarımın arasındaydı. 

''Efsar korkutma beni sevgilim biri bir şey mi yaptı?'' Ödüm kopuyordu. Ona gelen bana gelsindi.

''Efe bir şey oldu.'' Bir şey olmuştu işte. Canı mı yanıyordu? Canımı mı yakmışlardı?

''Ne oldu bitanem?''

Elleri eşofmanının cebine gitti. Ateş ölçere benzer bir çubuk çıkardı. Ama sayı yoktu. İki tane çizgi vardı sadece.

''Bu ne Efsar'ım? Kötü bir şey mi var?''

Uzanıp dudaklarımı öptü. Demek ki kötü bir şey yoktu. ''Çok şapşalsın seni yerim.''

Şikayet etmem. En sevdiğim aktivitelerden biri hatta.

''Korktum bir şey oldu diye Efsar ne bu?''  

''Efe böyle bir şey planlamıyorduk.'' Ne planlamıyorduk ki? Benim planlarımın tamamı seni içeriyor.

''Efsar gerçekten anlamıyorum karım.''

''Bu bir test.''

''Tahlil mi yaptırdın?''

''Efe'm. Canım sevgilim n'olur sus.'' Ne demiştim ki şimdi? 

''Ay yok böyle olmaz. Sen gel otur bence.'' Elimden tutarak beni yatak odamıza götürdü ve yatağa oturttu. Sonra bacaklarımın arasına girdi ve eğilip alnımdan öptü. Saçlarının kokusu burnuma dolarken gözlerimi kapattım. Nefes almamı sağlayan tek şey buydu. Efsar. Efsar'ım. Kokusu, gülüşü, bakışı, dokunuşu.. Karım.

Elindeki ateş ölçeri tekrar gösterdi. ''Bu bir hamilelik testi.''

Ne?

''Ve çift çizgi bunun pozitif olduğu anlamına geliyor.''

''Hamile miyim?'' Bu söylediğimle güldü. Eli elimi tutarak karnına götürdü

''Ben hamileyim sevgilim.''

''Hamile miyiz?''

''Hamileyiz.''

Ellerimizin olduğu karnına indi gözlerim.

''Efsar..''

''Bebeğim.''

''Hamileyiz yani şimdi? Gerçekten hamileyiz?''

''Evet kocam.'' Son zamanlarda benim ona seslendiğim şekilde sesleniyordu ana ve açıkçası çok hoşuma gidiyordu. 

''Doğuracak mıyız?'' Planımızda yoktu demişti çünkü. Eğer istemiyorsa üzülürdüm ama onun bedeni, onun kararıydı. Ben ondan başka bir şey istemiyordum. Olmasa da olurdu.

''Biraz erkendi ama benim şikayetim yok Efe'm. Doğuracağız.''

Evleneli 2 yıl olmuştu. Gerçekten de planlı bir şey de değildi.