Soğuk Baklava | Texting

29

''Anne azıcık daha ya bak boş günüm bugün.''

Sabah sabah annem tarafından uyandırılıyordum. Kapımı dün akşam kilitlemediğim için bin pişmandım şuan.

''Kızım kalk çocuk ağaç oldu aşağıda.'' 

Çocuk mu? Efe mi gelmişti yoksa? Derhal yataktan çıktım. 

''Tamam anne git sen. Hemen geleceğim ben.''

''Ay tövbe tövbe Efsar. Ne bu heyecan çocuğum görmediğin insan sanki.'' diyerek odadan çıktı. İnşallah Efe'yi sorguya çekmezdi. Hızla pijamalarımı çıkartıp günlük kıyafetlerimi giydim. Banyoda elimi yüzümü yıkayıp sildikten sonra hızlıca saçlarımı taradım ve banyodan çıkıp salona girdim. 

''Akay?''

''Güzelim?''

Hiç beklemiyordum. Koşarak ona sarıldım. Akay çocukluğumdan beri arkadaşımdı ve son üç yıldır yurtdışındaydı. Üniversiteyi orada kazanmıştı ve yüksek lisansımı orada yapmam konusunda da aklıma girmişti. Seneye umuyordum ki bölümüm bittiği gibi başvurumu yapacak ve gidecektim.

''N'apıyorsun burada?'' diye sordum geri çekilirken. ''Sizi ziyarete geldim. Özledin mi beni?''

''Özlemez olur muyum hiç?''

Arada böyle ziyarete gelirdi Akay ama ilk defa haber vermemişti. Çocukluğumdan bana kalan tek güzel şeydi Akay. 

''Ayrıca sen ne kadar güzelleşmişsin görmeyeli Tivitim.''

Tweety. Evet kuş olan.  ''Ne zaman vazgeçeceksin şu hitaptan ya?''

''Hmm, cevap veriyorum.. hiçbir zaman.''

Sonra oturduk uzunca sohbet ettik. Oradaki hayatını anlattı yine. Mühendislik okuyordu ve küçük bir şirkette staja başlamıştı. Ben de olup biten her şeyimi anlatmıştım. O soruya kadar.

''Hayatında biri var mı peki?'' 

''Gibi gibi.''

''Nasıl gibi dökül.''

''Biri var.'' diyerek girdim konuya. ''Senden saklamayacağım. Hoşlanıyorum epey. Önce bana gizliden yazdı. Başta pek tınlamadım hatta çok zor ısındım. Hala da tam olarak bütün önyargılarım kırıldı diyemem ama bana hiçbir hatası olmadı. Ümit de vermek istemiyorum ama onun için de geç kaldım sanırım. Ne yapacağımı bilmiyorum. Söz konusu o olduğunda mantıklı davranamadığımı fark ettim. Sonra da zaten mantıklı davranmak istemediğimi anladım.''

Akay elimden tuttu destek vermek ister gibi. ''Hayatına kimseyi almıyorsun. Sırf dışarıda okuyacağın için, aklın burada kalmasın diye. Öyle değil mi?'' diye sorduğunda başımla onayladım. ''Peki sen şuan gelsen benimle, aklın kalmayacak mı burada?'' Yaşadığım şok yüzümden okunurdu. Cevabım gayet net belliydi. ''Bence sen sadece hoşlandığından emin olmalısın Efsar çünkü bu hoşlanmayı geçmiş gibi görünüyor.'' diyerek gülümsedi.

''Telefonum.'' diyerek ayaklandım. ''Telefonumu unuttum odamda dur geliyorum hemen.''

''Çocuklar hadi gelin bakalım.'' Annem tam da o an çağırınca Akay da ayaklandı. ''Sen telefonunu al gel ben de Efsun teyzemi öveyim biraz.''

''Hain birisin.''

Odama girip yatağımın ucundaki telefonumu elime aldım. Tabii ki yazmıştı.

Bana aşıkmış: Hello, love.

Bana aşıkmış: Dün Klaus editi paylaşmışsın hikayende.

Bana aşıkmış: Nasıl Klaus'a dönüşüyorum şimdi izle mucizeyi.