GECENİN AY MAVİSİ

AZRAİL'İN YER YÜZÜNDE Kİ ELÇİSİ

Şarkılar:
Chase Atlantic-Slow Down, My Demons-Starset, Elsa& Emilie-Ocean, Guns N' Roses-This I love, Tom Odell-Another Love

Kendi ellerinle sevdiğin bir insanı yok edebilmek zordur, ama imkansız değildir.

Siz hiç yaptığınız bir şeyden dolayı pişman oldunuz mu? Ben oldum. İlk başta bu hayata geldiğim için pişman oldum. İkinci olarak o gece annemin odasından gelen sesleri duyup yanına gittiğim için. Üçüncü, bir insanın beni sahiplenmesini isteyecek kadar güçsüz olmamdan kaynaklanıyordu. Dördüncü ve en sonuncu Alenin bipolar bozukluğa sahip olduğunu doktorlara söylediğim için.

Aslında ben söylemeseydim bile doktorlar elbet fark ederdi Alenin bipolar bozukluğa sahip olduğunu. Ama önemli olan benim bunu söylememdi, Alen bunu benim söylediğimi öğrenirse belki de bana olan tavırları bir anda değişecekti çünkü bana güvenmişti. Ama ne kadar erken tedavilere başlarlarsa o kadar çabuk iyileşirdi.

Şuan bahçede kendi kendime gözlerim attığım adımları takip ederken yürüyüş yapıyordum. Havalar her geçen gün soğuyordu, güneş dünyaya küsmüştü herhalde, çünkü yüzünü bulutların arkasından bir kez bile olsun çıkartmamıştı. Dünyaya küsmüş olup yüzünü göstermiyor olsa bile ışığıyla aydınlatıyordu dünyayı.

Önümde ki bedene çarptığımda çarptığım kişi yere düştü, halbuki o kadar sert çarpmamıştım. Gözlerimi açıp baktığımda sarı saçları ve yeşil gözleri olan beyaz tenli çok güzel bir kızdı. Kız hiddetle ayağa kalktı.

"Önüne baksana gerizekalı! Burda kocaman yol ve insanlar var!" Kızın bu fevri ve gereksiz öfkesi kaşlarımı çatmama neden oldu. "Birşey düşünüyordum o yüzden çarptım, ayrıca o kadar sert çarpmadım." Kız etrafına baktı, gözleri benim arkamda takılınca tehlikeli bir şekilde gülümsedi ve kendini taş patikaya sanki biri onu itmiş gibi düşürdü. Kaşlarım daha çok çatılırken kız bir anda bağırarak ağlamaya başladı.

Arkama baktığımda iki tane kadın doktorun ellerinde kahveleri ile yürüyüş yaptıklarını gördüm. Kızın daha çok bağırıp ayağını tutmasıyla tekrar ona döndüğümde ciddi ciddi göz yaşı dökerek ağladığını gördüm.

"Yardım edin çok acıyor!" Diye bağırdığında arkamdan koşma sesi geldi, doktorlar yanımdan geçerek kızın yanına diz çöktüğünde kız hıçkırarak konuştu. "O yaptı efendim, ona yanlışlıkla çarptığım için beni itti!" Dedikten sonra tekrar ağladı. Doktorlardan biri bana kaşlarını çatarak döndüğünde bir adımımı geri attım, cidden inanmışlar mıydı o kıza?

"Efendim yemin ederim ki ben itmedim. Kendisine ben çarptım, ilk önce kızdı sonra sizi görünce kendini yere attı." Sözümü bitirdiğim an kız "Yalan söylüyor!" Diye bağırdı. Yanımızdan geçen insanlar bize bakarken herkes kıza inanıyordu.

"O yapmadı." Diyen bir ses duydum arkamdan, baktığımda Aldakardı. Yanıma geldi ve doktorlara küçümseyici şekilde baktı. "Burası akıl hastanesi değil mi? Kızın kafadan kontak olduğu belli, kızın doktorlarıyla konuşmanızı öneririm. Ha 'biz inanmıyoruz' derseniz kamera kayıtlarına bakabiliriz." Aldakar etrafta ki insanlara baktığında insanların bana olan o iğneleyici bakışlarını gördü.

"Canınıza kastığınız mı var?!" Diye bağırdığında herkes korkuyla bakışlarını ona çevirdi. "Zarar görmek istemiyorsanız çekin o bakışlarınızı!" Doktorlar çoktan kızı alıp gittiğinde kız bana ve Aldakara delici bakışlar atıyordu, etrafta ki insanların ise birazı dağılıyordu.

Bir erkeğin tam giderken "İki varisi de kendine bağlamış, orospu." Dediğini duymuştum. Bu beni dehşete düşürürken kalbim gerginlikten ağrımaya başlamıştı.