GECENİN AY MAVİSİ

KESMİŞ VE KESİLMİŞ

Herkese tekrardan merhaba. Yeni sezon, yeni bölümler ve yeni olaylarla karşınızdayım tekrardan. İlk sezon bana pek uğurlu gelmese de umarım bu sezon size de, bana da uğurlu gelir gecemin ay mavileri.

İsterseniz daha fazla oyalanmadan kitabımıza hasret kaldığımız yerden devam edelim💙.

Şimdiden yazdıklarım ve yazacaklarım için hepinizden özür dilerim.

××××××××××××××××××××××

Şarkılar:
David Kushner-Daylight

14 Kasım 2023

Nefesleri ona hayat vermesi gerekirken resmen göğsünü sıkıyor ve bu ezziyetin daha da katlanılmaz bir hâl almasını sağlıyordu. Aldığı her soluk adeta ciğerlerine bir bıçak edasıyla batıyor ve kanatıyordu. Yaşatmaya değil, ölmeye yönelikti şuan her şey ona göre.

Olduğu yerde bir kolunu yukarıya doğru kaldırdığında kurumuş kanlarla göz göze geldi. Kollarının önü ve arkası ciddi darbeler almıştı. Çoğu yaranın üzeri morarmıştı ama hâlâ inatla kanamaya devam ediyorlardı. Bu durum ona daha fazla acı çektiriyordu ama bu umrunda bile değildi.

Akıl sağlığını kaybetmeye yaklaşmıştı çoğu zaman ama bir çok kez kendine engel olmuştu. Her şeyi çöpe atarak kontrolü elinden bırakamazdı. Belki öyle görünebilirdi, herkese gerçek olmayanı gösterip bir oyun daha oynayabilirdi ama tüm bunlardan sıkılmıştı.

Bazen aklını çalıştırmayı bırakıp sadece hayal ediyordu: her şeyi başa sardığında yaşadığı ve yaşayacak olduğu şeyleri düzeltmeyi diliyordu. Bazen bunu cidden de düşünüyordu, düşünmekten öte bazen bunu hayal ettiğinde yüzünde hafif bir tebessüm oluşuyordu. Ve şuan o nadir anlardan biriydi. Bugün doğum günüydü ve onu son gördüğü tarihin üzerinden tam tamına iki ay geçmişti. Beklemesi gereken zaman dilimini tekrardan kendi kendine hatırlattığında kapalı olan gözlerini açtı ve bir dilek diledi:

Bir sonra ki doğum gününde, dolunayı görmeyi diledi.

Bulunduğu odanın demir kapısı her zaman ki rahatsız edici sesiyle açıldığında içeriye görmeye alıştığı iki tane siyah giyimli adam ve doktor önlüklü bir adam girmişti.

Başını arkaya doğru yatırdı, derin bir nefes aldı ağrıyan ciğerlerine ve göğüs kafesine inat. İçinde ki ağrıyı içinde saklayıp dışarıya hiçbir şey belli etmedi ve yüzüne her zaman takındığı o umursamaz ve alaylı sırıtmasını yerleştirdi.

Pencereden baktığı Dolunay şuan odaya giren insanlardan daha çok dikkatini çekiyordu. Dolunayın altında yalnız olmadığını biliyordu çünkü. Her baktığında tüm bunlara neden katlandığını ve bunların, planladığı günün sonunda elbet biteceğini hatırlıyordu.

"Görüşmeyeli nasılsın?" Doktorun elinde tuttuğu kağıdın hışırtıları kulağına dolduğunda bugünün diğerlerinden farklı olacağını anlamıştı. İlk defa elinde kağıtlarla gelmişti.

Hiçbir cevap vermediğinde boğazında ki kuruluğu gidermek amacıyla küçük bir şekilde yutkundu. Küçük yutkunsa da adem elması yine gereğinden fazla hareket etmişti. Gözlerini karanlığı yaran Dolunaydan bir saniye bile olsun çekmiyordu.