YÖNETEN VE YÖNETİLEN

474 46 69
                                    

Şarkı:
David Kushner-Daylight

14 Ocak 2024

Alen kesiklerin ve morlukların olduğu eline odaklanmış, karşısında oturan kişilerin varlığını adeta unutmuştu. Vücunda oluşan morluklar yerlerinde izlerini bırakarak kendini kalıcı hale getirirken verdikleri acıyı artık hissetmiyordu. Şuan Ocak ayındaydı, dışarıya çıkmasına onbir ay kalmıştı.

Oturduğu yerde hemen yanında bulunan keçeli kalemi sağ eline aldı ve kapağını uzun parmaklarıyla yavaşça açtı. Kalemin mavi rengi odada ki tek renk haline gelirken Alen hiç beklemeden kalemin ucunu elinde ki bir yaranın üzerine götürdü.

Yaranın üzerine yıldızlar çizmeye başladığında karşısında oturan oğlanlardan biri gözlerini kaçırıp derin bir iç çekti ama bu Alen'in dikkatini dağıtmamıştı. Pür dikkat çizdiği yıldızlara odaklanmış göğsünün sakince ritmik nefes alışlarını dinliyor, kalp atışlarına dikkat kesiliyordu.

Hem sağ eliyle hem sol eliyle yazabildiği için düzgünce çizdiği yıldızlar yavaş yavaş yaraların üzerinde yerlerini alırken odada ki diğer kişiler de gözlerini oluşan yıldızlardan çekemiyordu. Bir insan aynı anda hem katil olup hem de çocuk kalamazdı onlara göre. Alen de zaten hem katil hem de çocuk değildi. İkisi farklı kişiydi.

Alen yıldızları çizmeyi bıraktığında kalemin kapağını yine aynı yavaşlıkla kapattı ve eski yerine koydu.

Tül perdeden sızan dolunayın ışığı Alen'in yıldızlarla kaplı sol eline düşerken Alen'in çizdiği yıldızlar gök yüzünde ki yıldızlardan bile çok parlıyordu.

Parmaklarıyla sargı bezini kavradı ve ucunu dişlerinin arasına alarak biraz çekti. Sarkan sargı bezini düz hâle getirdiği elinin üzerine atıp sıkıca sarmaya başladığında yıldızların da üzerine bir perde örtülüyordu sanki. O yıldızlar yaralarını iyileştirirken bu sargı bezi de yıldızları koruyacaktı.

Alen elini sıkıca sardığında artık yıldızlar da görünmüyordu ve burktuğu elinin acısı daha da artarken hafifçe bir çekti. Karşısında duran kişilere baktığında gördüğü kişileri tek tek süzdü. Hepsiyle aynı hastahanede bulunmasına rağmen hepsi ondan sağlıklıydı.

"Bir şey mi oldu? Hepimizin bu odada olması dikkat çeker." Konuşan oğlanın sesi Alen'in kulaklarına dolduğunda gözleri kapanır gibi oldu ama kendine engel oldu.

"Orası önemli değil, sen halledersin." Umursamazca söylediği şeyin ardından tekrardan gözlerini kırpıp kendine gelmeye çalışarak karşısında oturmuş kişilere baktı.

GECENİN AY MAVİSİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin