SON FLÖRT BÜKÜCÜ (Tamamlandı/Düzenleniyor)

32

Herkese merhaba, yeni bölüm sizlerle.

Lütfen özellikle satır aralarına yorum yapıp, oy vererek destek olmayı unutmayalım ki kitlemiz büyüyebilsin.

Gelecek bölümlerden alıntılar, fotoğraflar ve duyurular için Instagram ve Tiktok'ta "birbulutkalemi" kalemi olarak sayfamızı bulabilirsiniz.

"Evet, hadi gel bekliyoruz!" dedi şaşırmıştım hiç beklemiyordum gelmelerini. Kendime gelmeyi çalışıp cevapladım onu, "Tamam anne siz oturun bir kafeye falan hemen nöbeti devredip geliyorum ben."

Anlaşılan Timur'la kurduğum planları biraz ertelemem gerekecek.

Nöbeti devredip ailemi almaya gitmem çok sürmedi. Havaalanına gelince annem, babam ve kız kardeşimi dışarıda beni beklerlerken gördüm. Çok özlemişim onları. Kornaya basıca kardeşim Derin beni fark edip annemlere söyleyip hızla arabaya doğru geldi. 

Arkamdaki araçların beklememesi için mecburen inemedim ben arabadan. Babam valizi bagaja koyup yanıma oturduğu zaman çalıştırdım arabayı tekrar ve yola koyulduk.

"Neden haber vermediniz, karşılamak için erken çıkardım boşa beklediniz bu kadar" dedim sitemle.

"Olsun annem hem sen de işteymişsin zaten, çok beklemedik ayrıca. Sürpriz yapalım dedik ama evini bilmediğimiz aklımıza gelmedi heyecandan."

"Neyse artık, olan oldu. Çok iyi oldu geldiğiniz çok özlemiştim sizi." Dedim bir yandan yola odaklanıp bir yandan da onlara bakarken.

"Biz de seni özledik kuzum benim." 

Aynadan arkada oturan kardeşime baktım, herkes bilir ki ergen bir kardeşiniz varsa onu sinir etmek ablalığın en önemli vazifelerinden birisidir.

"Küçük hanım sen özlemedin galiba beni!" diyerek ona takıldım.

"Aman abla ne özleyeceğim, sürekli mesajlaşıp konuştuk ya." 

"Kızım hiç mesajlaşmayla yan yana olmak bir mi?" 

"Ne fark var ikisinde de konuşuyoruz işte."

"Dedi ben okul için evden ayrılığım ilk zamanlar beni arayıp ağlayarak abla ne olur geri gel beni seni çok özledim diyen kız!" 

"Anne ya! Bir şey söyle şu kızına!" ve evet görev başarılı.

Lojmanlara gelince kapıdaki askerler artık tanıdığı için kapıyı açsa da yanlarında durup camı açtım. 

"Merhaba, ailem geldi bir süre yanımda kalacaklar. Ben yokken giriş çıkışlarda problem olmaz değil mi?"

"Hayır Asya Hanım olmaz sadece siz kimliklerini bırakın biz kayıtlarını yapıp giriş çıkışlarda kullanmaları için ziyaretçi kartı hazırlayalım." 

Nöbetçi askerin sözlerini duyan ailem kimliklerini verince ben de benimle konuşan askere verdim. Kimlikleri alıp, "Tamam Asya Hanım biz kimlikleri hazırlar tekrar size göndeririz beklemeyin siz hiç." Dedi.

"Teşekkür ederim, kolay gelsin arkadaşlar." 

Arabayı park edip evime çıktığımız zaman annem hemen odaları gezip evi incelerken biz koltuklara oturmuştuk. Babam şöyle bir etrafa bakıp, "Kızım, gurur duyuyorum seninle. Sen ne ara bu kadar büyüdün de mesleğini eline alıp kendi evini, düzenini kurdun hala inanamıyorum."

Hemen yanına gidip sarıldım onun o güven veren bedenine, "Babam ben senin yanında hiç büyümem ki ne kadar mesleğim olsa ya da kendi evim olsa da ben hep senin küçük kızın olarak kalacağım."