SON FLÖRT BÜKÜCÜ (Tamamlandı/Düzenleniyor)

14

29 Aralık Perşembe

Duyduğum cümlelerle kan beynime sıçramıştı resmen. Tamam zamanında sevdim hayatımda yeri vardı saygımızı bozmadan ayrıldı benden diye çoğu şeyi görmezden geldim ama bu kadarı fazla! Üstelik sabah öğrendiklerimden sonra. Madem pis oynamak istiyor ben de aynı şekilde karşılık veririm.

"Bu ne cüret böyle? Sen kimsin ki de ben senden başkasını sevmeyecekmişim? Sen daha adam olup karşıma geçip bana benden neden ayrıldığını bile söylemeye cesareti olmayan bir adamsın." Benden beklemediği cümlelerle rengi attı. Haklı tabi bu zaman kadar bu yüzümü hiç görmedi çünkü ne kadar ayrılsak da saygımı hep korudum ona göre davrandım ama madem böyle olmasını istiyor ben de onun gibi olurum.

"Ayıp oluyor ama." dedi hakkı varmış gibi.

"Ne ayıbı be! Ben benden niye ayrıldığını bilmiyorum mu sanıyorsun?" İşte bu sözlerimi beklemiyordu. Aslında bu sabaha kadar ben de bilmiyordum. Ta ki sabah yolda onun arkadaşını görene kadar tabi geçmişimizden dolayı ben de tanıyorum biraz konuştuk tekrar benimle konuşmak istediğini duyunca şaşırıp bana bazı şeyleri de açıkladı. Tabi ki iyilik için yapmadı Ailesi ailemle iş yaptığı için söyledi ama iyi de oldu.

"Biliyor musun? Nasıl?"

"Bana anlatman gerekenleri arkadaşına anlatırsan böyle olur tabi. Sen sanıyor musun ki arkadaşların sana benim gibi sadık?"

"O ne demek?"

"Zamanında ağzından çıkana körü körüne inanıp sorgulamadan sana güvenen ve her şartta yanında olan, arkanı gözünü kırpmadan yaslayabileceğin ben varken sırf egon yüzünden beni kaybedersen böyle olur. Dostum dediğin insanlar kendi çıkarları işin içine girince gözünü kırpmadan satar seni herkes ben değil malum."

"Ne egosu Asya?"

"Sen değil misin kendini benden aşağı gördüğün için benden ayrılan." Bu cevabı beklemiyordu. Ben de beklemiyordum böyle bir neden. Bir şey demeyeceğini anlayınca yine söze girdim. "Ne yaptım da sana bunu hissettirdim?"

"Çünkü senin hiç bana ihtiyacın olmadı Asya." dedi.

"Ne demek şimdi bu nasıl ihtiyacım olmadı."

"Sen her şeyi kendin hallettin Asya. Hiçbir zaman gelip benden yardım istemedin, Bir şey olduğu zaman gelip bana danışmadın, seni kıskandım rahatsız oldun, giyimine karıştım kızdın, zora düştün ben hallederim dedin, arkadaşınla görüşme dedim hayır dedin, zekiydin en iyi okula gittin, söz nişan yapalım dedim okulumuz bitmeden olmaz dedin, benim okulum bitmek üzere en azından söz yapalım dedim işi bahane ettin. Ben sana ne verebilirim ki diye düşündüm bir zaman sonra ve daha bir sürü şey."

"Sevgini versen yeterdi."

"Asya erkekler farklı işte tek sevgiyle olmuyor. Kadından farklı beklentileri oluyor. Bana gelsin, yardım istesin, dediklerime uysun istiyor."

"Sen yanına eş değil köle istiyorsun, bu hayat arkadaşlığı değil. Hayatındaki insanı kabul etmeyip belirli kalıplara sokmaya çalışmak saygısızlık yapmak iyi mi? Sen bana o giyimimle âşık olmamış mıydın? Her zaman ne kadar güçlü olduğumu dile getirmedin mi? Hep ne güzel ayakların üzerinde duruyorsun demedin mi bana? Neden bir zamanlar âşık olduğun özelliklerim sonradan ayrılmak için sebebin oldu?" dedim. Gerçekten bunu anlamıyorum dalga mı geçiyor acaba diyeceğim ama gayet ciddi duruyor.

"Sen her şeyi kendin halledince ben o zaman yetersiz hissettim işte. Bilmiyorum anlatamıyorum bunu."

"Ben gayet net anladım. Sen sevgili değil sen sana muhtaç bir kadın istiyorsun."