Zaman Saçmalıkları (Düzenlemede)

101 Dalmaçyalı

"Efendim, sonunda Peter Parker'ın eli hakkında ki analizimi bitirdim."

Tony, başını yaptığı işten kaldırdı ve bir iki saniye tavana baktı. Açıkcası Peter'ın elinde ki yarayı neredeyse unuttmuştu. Çocuk zaten zekiydi ve şuan da ilk başta ki kopya teorisi bile ona salakça geliyordu. Peter iki hafta içinde mükemmel bir elektro şok tabancası dizayn etmişti! Adamın kendisine gerçekten ayak uydurabilmişti! Daha fazla kanıta ihtiyaç yoktu.

Fakat Tony aynı zaman da merak ediyordu. O gencin eline gergin olduğunda parlamasını sağlayabilecek kadar garip bir şey olmuştu ve bunu sormamak ayıp olurdu.

"Peki, neymiş?"

"Tıpkı ilk söylediği zaman ki gibi aşırı radyasyondan dolayı bir tür mutasyon. Elinin derisi hem normal bir insanın kinden daha ince, hem de anladığım kadarıyla 6 farklı yerinde altı farklı renkdeler."

Pekala. Bu çok saçma bir hastalıktı. Kendini neye bulaştırdı da böyle garip bir sonuca ulaşmıştı ki? "Muhtemel sebebi nedir?" Diye sordu Tony aklında kileri dillendirerek.

"Bilmiyorum efendim."

"Ne?"

"Bilmiyorum."

"...Tahmin?"

"Yok."

"Ne?"

"Yok."

"Bu bir şaşırma ifadesi Jarvis kendini tekrar etmene gerek yok."

"Sorry sir."

Jarvis gene robot olup robot sessizliğine dönerken Tony Stark düşünmeye başladı. Belki de normal bir insanın yapacağı gibi sorar ve hiç kimse için gereksiz gerilim yaratmazdı ha?

•°•

Saat onbi- Tamam tamam yapmıyorum.

(Off yazış stilimi sikiyim ne yaşıyorum olm ben?)

"Merhaba Mr. Stark!"

Elinde her zaman sabit olan kahveyle bazı hologramlar arası geçiş yaparken onu yeni fark etmiş olan Tony, Peter'a döndü ve genci çok rahatlatacak bir şekilde gerçek bir gülüş sergiledi.

"Hoş geldin. Nasılsın?" Diye sordu Tony, bunu gerçekten merak ederek. Şuanda cidden bunu düşünüyordu. Altında bir art niyet, onun zekasını araştırmak için sahte girişimler yoktu.

Zaten bu yüzden de onun konuşmasını gerçekten dinleyerek laboratuvarın biraz daha içlerine, kısa bir süre önce onun için koyduğu küçük masaya götürdü.

Tanrım. Sadece üç buçuk aydır tanışıyorlar ve şimdiden bir masası vardı. Tony bir anlığına kendinden ve çocuğun karizmasından korktu.

(Evet kalk kız bu kadar rahatlık yeter bölümüne bir gönderme ve evet ilk başında o paragrafi yazmamın sebebi bunu daha sonra anlamlı kılabilmekti. Tıpkı şimdi ki gibi.)

"Teşekkür ederim Mr. Stark!" Peter tüm bu durumların farkında olduğundan soruyu biraz daha heyecanla yanıtladı. "Aslına bakarsanız gayet iyiyim. Yolda gelirken," çantasını biraz aralayarak içinde ki aslında hala gayet iyi durumda olan bir bilgisayarı ortaya çıkardı. "Bunu buldum. Eve gidince bir iki ekran kartı alıp tamamen çalışan bir bilgisayar yapacağım!"

"İstersen burdan da alabilirsin ancak bu senin kararın." Tony çocuğa sırıttı. Bu kadar küçük birşeyler için mutlu olması biraz komikti ama çok da tatlıydı. "Ayrıca senin bir çöp dalıcısı (?) Olduğunu bilmiyordum."

Peter önce ki yıllarda da bunu duymanın verdiği üzüntüyü hissedebilse de, gülümsemesinde kırık oluşmasına izin vermeden somurtuyo numarası yaptı.