Son 1 Gün

I.Bölüm Anka kuşu

Nefes alışımı hissediyomusun ben hissetmiyorum

Beynimin derinliklerinde geçen o kelime ölüyormuyum...
Hayır ölmüyordum çünkü kalbim hâlâ atıyordu bunu anlayabilmiştim.

Ben bu dünyanın bu yaşıma kadar fazlasıyla acısını çektim.Her bir sayfamda acılarımla yüzleşiceksiniz bunu duymaya hazırmısınız?

Ben Anka Soyan 19 yaşındayım üniversite öğrencisiyim daha doğrusu öğrencisiydim kimin var derseniz kimsem yok he tabi birtanecik anneannem var tek sahip olduğum beni kusursuz sualsiz besleyen kişi.Aslında ona çok büyük bir borcum var küçük yaşında onca şeyi gören ve halen hayatta olan bir hikayem var ama bu tutunmayı sağlayanlar dan en önde geleni tabiki anneannem...

Siz hiç şu duyguyu bilirmisiniz?
Bomboş bir odadasınız bağırmaya çalışıyorsunuz haliniz yok.Elinizle duvara vurup ses çıkarmak istiyorsunuz gücünüz yok.Haykırmak ağlamak istiyorsunuz mecaliniz yok.

Bu duygu o kadar o kadar ağır ki ne bu duyguyu yaşamak ne de dilimden çıkan şu kelimeleri işitmek istersiniz.
Ozaman hazır olun kulaklarınızı tıkamaya çünkü hikayem başlıyor.

(2004 3 Şubat)

Annem Meryem Keser Babam ise Cemal Keser.Annem hamile kaldığı zaman daha 20 yaşındaymış.Bende bir yıl sonra 20 yaşında olcam çok genç değilmi?
Babamda 24 yaşındaymış.
3 Şubat gecesi annemin miğdesi bulanıyor,başı dönüyor ve kusuyomuş.

Annem bu sorunlarla ilgilenirken babam ise hiç birşeyden habersiz kapının kilidini açtığı sıra konuşmuş.
"Merhaba Meryem"yüksek sesle bu söyleminden sonra Annem endişeli bir tonla
"Hoşgeldin canım gel otursana sana birşey dicem bu söylediğimden sonra beni oraya götüreceksin ama"
"Noluyo Meryem ne götürmesi"babamın bu dediğinden sonra Annem elinden tutup koltuğa oturttu ve zorlada olsa konuşmalıydı ortada bir konu vardı hatta bir canlı.

"Ben istemeden bir canlı getiricem dünyaya"babamın şaşkınlığı yüzünden okunabiliyordu ve ekledi annem"Ben bugün hep ağrılar çektim miğdem bulandı heralde hamileyim ben cemal"
Evet hamileydi ama herhalde annem bunu kabullenememişti,babamda öyle.
"Ne ne diyosun sen ne çocuğu ne hamilesi başlatma bebeğine ben onla uğraşamam.Vazgeç sen bundan aldır birşey yap ben çekemem çocuğu kaldıramam."
Sözlerini ard arda söylerken annem napıcağını bilemez haldeydi elleri titriyordu.

Ben bunu anlatıyorum ama bu istenmeyen çocuk ne kardeşim ne de arkadaşımdı istenmeyen çocuk bendim bu olayı anlatan ve konunun ta kendisi
"Aldırmam çocuğu yapamam yazık değilmi o da can nasıl acımıyosun bari ona acı yardım et bana." Yardım istercesine yalvarırken babam acımıyodu.
"Beni ilgilendirmez ya onu yok edersin ya beni unutursun kararını ver ben sevmem çocuk istememde ben sana dedim ben istemiyorum diye sen niye halen ısrar ediyorsun?"dediği sıra kapıya yöneldi ve sertçe kapıyı çekip çıktı.

Annem tek başına kalmıştı artık bir seçim yapmalıydı ya daha doğmamış bir bebek yada aşık olduğu adam siz olsanız kimi seçerdiniz?

(Günümüz)

Sabah yatağımda uyurken anneannemin sesiyle uyandım
"Anka kızım hadi kalk yemek hazır"
Anneannemin bu bağırısından sonra ayağa dikildim.Garip olabilirdi ama bu benim uyanma hareketim anında ayağa dikilmek.

Anneannemin cümlesine takılmıştı aklım
Bu cümleyi genellikle bir aile evinde anneler söyler.Ama bizim ailemizin bir Annesi yoktu anneannesi vardı.Tabi biz bir ailemiyiz o muamma. Aile dediğin bir anne bir baba bir de birkaç tane çocuktan oluşan topluluk yani tanımı buydu.Bizimki ise üvey baba anneanne ve sahipsiz çocuk bize aile denemezdi,bir konu için toplanmış bir grup denilebilinirdi ancak.