Son 1 Gün

III.Bölüm Kahramanlık hikayesi

(2009 22 Mayıs)

Artık babamdan bir daha hiç haber alınamadı ve annemde babamı unuttu ve kendi hayatına döndü.
22 Mayıs sabahı ben 4 yaşındayken annem bir gün kendine ve bana bir kaç birşeyler almak için çarşıya gitmiş o sıra bir adamla göz göze gelmiş sonra Annem bir adres sormak için o adamın yanına gitmiş.
"Pardon bir adres sorabilirmiyim?"Diyip yanına gitmiş.
"Tabiki sorabilirsiniz."
"Şey ben Emek mağazayı arıyorum da nerde acaba buralarda diye biliyorum"
"Evet buralarda burdan çıktıktan sonra sağınıza dönün bir simitçi göreceksiniz onun hemen yanında emek mağazası görebilirsiniz hatta ben size götüriyim eşlik ediyim size." Dediğinde annemde hemen kabul etti ve dedikleri yere geldiler, annem ne alacaklarını alcaksa aldı ve mağazadan çıktı ardından o adamla konuşup tanıştılar hatta o simitçi de yemek yediler.
Keşke tanışmasalardı çünkü o kişi benim üvey babam olacak kişiydi Mustafa Soyan'dı evet soyadımı gerçek babamdan değil üvey babamdan almıştım çünkü o öyle istemişti.
O günden sonra annemle üvey babam hep konuştular buluştular sonra ise evlendiler bunların hepsi bir yılın içinde olmuştu.İste acılarım tam dört yaşımdayken başlamıştı evlendikten sonra annemin tanıştığı adam bambaşka bir adama dönüşmüştü ve annem ile benim hayatım zehir etmişti.

(Günümüz)

Ardıç yanıma geldi ve konuşmaya başladı.
"Beni gördüğüne şaşırmış gibisin" dedi yanıma gelerek.Aslında doğruydu gördüğüme şaşırmıştım.
"Yani, biraz şaşırdım."dedim sadece
"Bu çantalarla nereye gidiyorsun?"Diye sordu Ardıç.Sorusunu cevapladım
"Uzun hikaye artık evimde kalmıcam oyüzden birkaç eşyamı koydum çantama.Niye sordun ki?"
"Nereye gidiceksin peki?"soruma soruyla karşılık vermesi garipti.
"Niye bu kadar merak ediyosun
ki hem soruma cevap vermedin."dedim onun bana yaptığı gibi sorusuna cevap vermeyerek.
"Sen cevap ver sonra ben cevap veririm"
Dedi sert bir tavırla. Niye bu kadar merak ediyordu ki.Onu daha çok sinirlendirmememek için cevap verdim.
"Nereye gideceğimi bilmiyorum işte oyüzden böyle başıboş dolaşıyorum,oldu mu?"
"Oldu bu arada ben seni bırakabilirim Yayın Evine"
"Sağol giderim ben tek başıma ozaman orda görüşürüz."dedim ve arkamı dönüp gittikten sonra Ardıç eliyle kolumdan tuttu onun tutmasıyla durdum ve ona döndüm.
"Eminmisin benimle gelmiceğinden?"
Hâlâ kolumu tuttuğunu farkkettim ve koluma baktım anlamıştı rahatsız olduğumu ki çekti elini.
"Eminim teşekkürler yinede" dedim ve gittim.

Bir bakkala su almak için girdim.
Dolap reyonundan su şişesini aldım ve dolabın kapağını kapattım.
Kasaya doğru yürüyeceğim zaman telefonumdan bildirim sesi geldi.
Suyu kasaya bırakıp telefonuma baktım gelen mesaj Tiyatro Yayın Evinden gelmişti.Bildirimin içine girip okumaya başladım.
"Sayın Anka Soyan siz Ardıç Erkuranın 1.grubundasınız.Her grubun odaları farklıdır eğer odanın nerde olduğunu bilmiyorsanız ordaki personellara sorup bulabilirsiniz başarılar." Diyordu mesajda.
Mesaja bakıp duruyordum çünkü şaşırmıştım çok garip değilmiydi Ardıçın hep benim karşıma çıkması.Başımı telefondan kaldırdığım an kasada ki amcanın bana baktığını farkettim.
"Pardon sizi beklettim."dedim ve parayı verip marketten çıktım.
Su şişesinin kapağını açıp lıkır lıkır içmeye başladım taki boğazımda kalana kadar o kadar hızlı içiyordumki boğazıma takıldı ve öksürmeye başladım.Yanımda kimsede yoktu belimden vurup öksürüğümü kessin.Kendi başıma halledip boğulma riskinden kurtuldum.

Yayın Evine vardığım sıra hiç bir personel yoktu.Etrafıma baktım ve bağırmaya başladım.
"Pardon kimse yokmu?"dedim yüksek bir sesle.Temmuz yanıma yaklaşarak konuşmaya başladı.
"Noldu niye bağırıyorsun?"Diye sordu.
"Odamı sorcam oyüzden her grubun odası farklıymış."dedim kısık bir tonla.
"Gel götüriyim ben seni" dediği an yürümeye başladı bende peşinden.
"Bu arada sormayı unuttum hangi gruptasın ben şu yakışıklı çocuğun grubundayım."dedi heyecanla.
"Bende onun birinci grubundayım tesadüfe bak."dedim ve yürümeye devam ettik.Merak edip konuşmaya başladım.
"Beni affettin mi?"Dediğim an yerimde durdum ve Temmuza baktım, oda arkasına dönüp sorumu cevapladı.
"Affadilecek birşey yoktu benim hatam dı seni o kadar zorlamamalıydım biraz ısrar ettim."dedi pişman bir tavırla
Şaşırmıştım aslında başka biri olsa affetmez di üstüne trip atardı ama Temmuz bunu yapmamıştı.
"Senin hatan yok benim bazı aile durumlarım var o yüzden seninle gelemezdim sende çok ısrar edersin diye sinirle öyle konuştum özür dilerim.Sen benim şansımsın Temmuz ilk ve son arkadışımsın beni bırakma nolur."dedim yalvarak.Temmuz yanıma geldi bir iki saniye bana baktı ardından bana sarıldı ve bende ona.
"Seni bırakmıcam Anka hep yanındayım söz" dedi içten bir tavırla.