Son 1 Gün

V.Bölüm Yakışıklı Kahraman

Bir insanı en mutlu edebilen şey neydi,
Bir çiçek yada bir hediyemi hiçbiri değildi bir insanı en mutlu edebilecek şey sevgiydi ama bu kelimenin karşılığı benim sözlüğümde yoktu.Hiçbir zaman da olmicaktı.

Artık bir günlük tatil bitmişti artık çalışma zamanıydı.Bizde oraya gittik.
Tiyatro Yayın Evine.
İçeriği girdiğim sıra içerinin havasız olduğunu farkettim birinin astımı olsa ölme derecesindeydi.Gözüm bir pencere yada bir havalandırma arıyordu ama hiç gözüme çarpmamıştı.Prova odasına girdiğimde daha nefes alınacak durumda olduğunu anladım garipti ama öyleydi.İçeride herkez vardı bir o yoktu Ardıç yoktu.Aklım hâlâ dündeydi acaba nasıl olmuştu iyimiydi.Kafam yere doğru dönük olduğunda birinin önümden geçtiğini farkettim ve kafamı kaldırdım bu Ardıçtı.Yüzüne bakıyodum ama o hiç bakmıyordu.Sahneye çıktı ve konuşmaya başladı.
"Bugün çok başınızda olmicam o yüzden kendi halinizde takılın tabi arada kontrol edicem arada molalar verebilirsiniz." Tam arkasını dönmüş gidecekken Elanın sesi onu durdurdu.
"Peki patron siz başroldünüz ya onu kim oynicak?" Tam Ardıç konuşucakken Efe öne atıldı.
"Ben oliyim." Dedi kendinden emin bir şekilde Efe.
"Yok sen olma." Dedi Ardıç.
"Nedenmiş o?"
"Canım istemiyor sonuçta ben karar veriyorum dimi Emir sen benim yerime oyna hem rolün çok önemli bir rol değil." Dediği sıra Efenin ona çok kötü baktığını farkettim.Ardıç ona son bir bakış attıktan sonra odadan ayrıldı.
Anlayamamıstım neden Efenin yapmasını istememişti ki o yada Emir ne fark edicekti.

Biz biraz provalar yaptıktan sonra herkez dinlenmek için farklı yerlere ayrıldılar bende hava almak için dışarı çıktım.Tam gökyüzüne bakarken Efenin Kedi ve köpekler için mama kaplarına mama koyduğun farkettim.Yanına gittim ve onun gibi çömeldim.
"Kedi ve köpekler için mama mı veriyorsun?" Dedim Efeye bakarak.
"Evet sende vermek istermisin?" Dedi ve kafamı sallayarak tamam işareti yaptım.
Bana paketi uzattı ve mama kaplarına doldurmaya başladım.Ben bunu yaparken Efe ise su dolduruyordu.
Tam mama kabını doldurmayı bitirmişken birinin bizim üstümüze doğru hızlı yürüdüğünü farkettim.
Hemen yanıma bakıp Ardıç olduğun anladım.
"Napıyorsunuz siz burda?" Dediği an ikimizde ayağa kalktık.
"Görmüyomusun mama dolduruyoruz."
Dedi Efe.
"Siz işinizin başına dönün ben hallederim hadi içeri yeter bu kadar dinlenme."
"Çok gözüme batıyorsun." Dedi Efe sinirli bir tavırla.İkisininde bir rekabeti vardı.Neden hep tartışıyolardı ki?
"Öylemi neyse konuşmicam konuşmicam hadi gir içeri." Dediği an Efe önden ben arkasından giderken Ardıç önümde durdu ve beni durdu.
Bir süre yüzüme baktıktan sonra kulağıma doğru yaklaşıp sessizce konuştu.
"Efeden uzak dur." Diye fısıldadı ve gitti.
Efeden uzak dur ne demekti şimdi niye öyle birşey demişti ki? Temmuzun yanıma koşarak geldiğini farkettim.
"Gördün mü?" Diye sordu Temmuz.
"Neyi?"
"Anka Ardıç baya baya seni kıskandı.
İlla siz birlikte olmayın diye bahaneler uydurdu.Bende burdaydım hatta Yelizde burdaydı ama bizi uyarmadı." Dedi ve küçük sırıtıp yanımdan ayrıldı.
Acaba Temmuzun dediği doğrumuydu gerçekten de kıskanmışmıydı?

İçeri girdiğim sıra Yelizin elinde bir tepsi ve içinde de paketlenmiş sandviçleri oradakilere dağıttığını gördüm.
"Acıkmışsınızdır diye düşündüm." Diyerek Emire bir sandviç uzattı.Kendine de aldıktan sonra tepside iki tane sandviç kaldığı gördüm.Yanıma gelerek.
"Bir tanesi senin diğerini de Ardıç hocaya sen verirmisin?" Diye sordu.Neden Ardıça benim verememi istemişti ki kaç kişi vardı burda.
"Benmi?"
"Evet sen." Dedi beni onaylayarak.
Elime iki sandviçi de tutuşturduktan sonra yanımdan ayrıldı.Elimde iki sandviç ile odanın ortasında duruyordum.Tek çare ona vermekti ama daha nerde olduğunu bile bilmiyordum.
Bütün katı dolaştıktan sonra tek girmediğim bir oda olduğunu gördüm.
Odanın yanındada,
"Sadece çalışanlar girebilir!" Yazıyordu yani buraya giremezdim. Tam
vazgeçip gidecekken kapının açılma sesini duydum ardından da Ardıçın sesini.
"Napıyorsun burda?" Dediği an arkamı döndüm.
"Şey ben aslında sana sandviç vermek için gelmiştim ama sadece çalışanlar girebilir yazdığı için vazgeçtim." Diye açıkladım.Elimde tuttuğum sandviçi hızla elimden çekip aldı.
"Bidaha olduğun yerden ayrılma arkadaşlarına da söyle sandviç sevmem." Dedikten sonra yanımdan ayrıldı.Gerçekten bir aptallıktı yaptığım adama sevmediği yemeği veriyordum ama nerden bilebilirdimki.
Ordan ayrılıp Temmuzun yanına gittim.
"Hadi eve." Dedi birden Temmuz.Kurs bitmişmiydiki?
"Bitti mi kurs?'
"Evet hadi çantanı al." Dedikten sonra çantamı alıp binadan çıktık.
Artık bura benim evim gibi olmuştu hergün buraya geliyordum.