Son 1 Gün

XXIII.Bölüm Düşünceler

Ardıç hep benim sıkıntılarımla ilgilenirken benim şimdi onun yanında olamam içimi acıtıyordu.

Artık babam hiç çıkmamak üzere hapiste kalıcaktı. Yine kurtuldum demicektim. Çünkü en son bunu dediğimde babam ordan çıkmıştı. Beni bulup hayatı bana dar etmişti. Bende umut diye bir duygu yoktu.
Hissetmiyordum o duyguyu.
Benim umutlu olduğum zaman Ardıç umutsuzdu ama şimdi tam tersi.
Yine ve yine o bana destek çıkıyordu.

Ardıç'ın bana hikayesini anlatmayıp içinde tutması sinirimi bozuyordu.
Anlat Dediğimde de sen karışma diyordu. Ama karışmak istiyordum. Ne olursa olsun onu tek bırakmak istemiyordum.
Ardıç bunu anlamıyordu kafasının dikine gidiyordu.

Elim onun elinde sıkı bir şekilde duruyordu.
"Ben seni anladım sen bana güvenmiyorsun. Bunun başka bir açıklaması yok. Evet tamam anlatmak seni üzüyor. Ben anlatırkende bende üzülüyordum ama düşüncelerimi sana döktüm. Her bokumu sana anlattım ben oğlum." Dediğimde sinirlenmiştim.
Nedensizce Ardıç benim oğlum dememe sessiz bir şekilde gülüyordu. Ben ise sinirli bir şekilde ona bakıyordum. O kıkır kıkır gülerken zar zor elimi kaldırıp onun koluna vurdum.
"Gülme" dedim sesli bir şekilde o ise hala devam ediyordu. Acı içinde kaşlarımı çattım.
"Ahh zaten acıdı" Dediğim an Ardıç gülmesini kesip elime baktı.
"İyimisin?" Dediğinde dalga geçtiğini sandım.
"Dalga mı geçiyorsun?" Dedim ve ekledim "Sence?" Dediğimde başını öne eğdi.
"Tamam güzelim özür dilerim ama garibime gitti işte boşver sen beni hadi gel gidelim." Dediği an ayağa kalktı.
"Şurda ben ne konuştum Ardıç hala anlatmıcakmısın?" Dedim sinirim ve kızgınlığım üzerimdeydi. Beni kucağına aldı. İndirmesi için çırpındım.
"Ardıç sana diyorum indir beni. İndir dedim." Dediğimde ondan kurtulmak için çırpıyordum ama hiç bir işe yaramıyordu. Onun cüssesinden nasıl kurtulabilirdim ki?
Hızlı bir şekilde beni arabaya bindirdi. Kemerimi bağlarken yanağımdan öptü. Ben ise ellerimi bağlamış ve kaşlarımı çatmış bir şekilde geri çekildim.
"Git ya küstüm ben sana." Dedim trip atarmış gibi. Öyle bir tonda söylemiştim ki Ardıç sert bir şekilde kapıyı kapadı. İçeri girip ,kapisını örttü ardından kemerini taktı.
"Küstün mü gerçekten?" Dedi Ardıç bana bakarak ben ise ona bakmıyordum pencereden dışarıya bakıyordum.
"Evet" dedim değişik bir ses tonuyla.
"Saçmalama kızım sen bana küsemessin." Dediğinde anında ona baktım.
"Nedenmiş o?" Dedim anlam vermeye çalışarak. O ise bana doğru yaklaşarak yanağımdan bir makas aldı.
"Çünkü güzelim sen bana kıyamazsın. Hadi kıydın diyelim ben o kalbi yeniden toparlarım" Dediğinde sırıtmama engel olamadım. O da sırıtıp arabayı sürmeye devam etti.

Hayatımın en kötü ruh halinde günlerindeydim ama sadece Ardıç beni güldüyordu. Belki içimde gülmek yoktur ama bedenim gülüyordu.
Kemiklerim ağrıyordu bu ne zaman iyileşicek onu dahi bilmiyordum. Belki çok uzun sürücekti ve yürümicektim.
İnanmıyordum iyileşiceğimi garip bir ruh halindeyim. Bazen iyi bazen kötüydüm.

Araba durduğunda Ardıç beni kendi odasındaki yatağa yatırdı. Başımın altına iki tane yastık koydu aynı zamanda ayağımın altına da bir yastık koymuştu. Uykum çok vardı. Çok yorulmuştum. Belki bu uykudan sonra kendime gelebilirdim.

Gözümü açtım. Yanımda Ardıç oturmuş bir şekilde beni izliyordu. Uykulu bir halde konuştum.
"Beni mi izliyorsun?" Dediğimde gözümü elimle ovalıyordum. Uyanmaya çalışıyordum.
"Evet" dedi emin bir şekilde. Ben ise cevap veremedim. Başım ağrıyordu ve karnım ağrıyordu kesin yine hasta olmuştum. Karnımın ağrıma sebebi buydu. Güçlükle oturdum ayağımı haraket ettirdim. Acıyla diğer ayağımı da. Ben ayağa kalkmaya çalışırken Ardıç endişeyle bana bakıyordu.
"Yardım ediyim" Dediğinde Ardıç benim yanıma geldi. Tam elini uzatıcakken geri çekildim.
"Ben kendim yüricem en azından çabalıcam." Dediğimde bir adım attım. Kemiklerimi zorluyordum resmen. Bir kaç daha adım atarak tuvalete doğru ilerledim tam düşücekken duvara tutundum. Ardıç bana tuvaletin kapısını açtı. Bende girip kapıyı kapadım. Ellerimi yıkayıp yüzümü yıkadım. En son akşamüstünde uyumuştum şimdi sabah olmuştu.
Aynaya bir süre kendime baktım. Ne kadar zavallı bir durumda olduğumu hissettim baktıkça.
Ardıç neremi sevdi diye düşündüm bir saniye sonra vazgeçip o düşünceyi kafamdan sildim. Vardır illa bir sebebi dedim.