Ben geldiiiiim!!! Nasılsınız görüşmeyeli?
Yeni bölümü merakla bekleyen okurlarım için dumanı üstünde bölümümüz sizlerle. Oylarınızı ve satır arası yorumlarınızı her zaman olduğu gibi merakla bekliyorum. Sevgiyle kalın.🥰
Ömür: Seni seviyorum...
İlyas duyduğu şeyin gerçek olup olmadığını idrak etmeye çalışıyordu. Çünkü eğer gerçekse korktuğu başına gelmişti...
Ömür ise İlyas'ın aksine çok rahatlamıştı. Uzun zamandır altında ezildiği yükü sadece iki kelimeyle İlyas'ın kucağına bırakıvermişti.
Ömür İlyas'tan henüz bir cevap alamadan dans müziği bitti. Pistteki bütün davetliler yavaş yavaş dağılırken, Ömür ve İlyas oldukları yerden bir adım bile kımıldamadılar. Birkaç dakikadır süren suskunluğu yine Ömür bozdu.
Ömür: Bir şey söylemeyecek misin?
İlyas: Iıı şey, Ömür herkes bize bakıyor, sonra konuşsak olur mu?
İlyas Ömür'den bir onay beklemeden yanından uzaklaştı. Çünkü eğer şu an sıcağı sıcağına bir şey söyleseydi bu asla sağlıklı bir tepki olmayacaktı. Ömür de bunun farkında olduğu için bu durumu yadırgamadı, düşünmesi için İlyas'a zaman vermesi gerekiyordu.
İlyas'tan birkaç saniye sonra da Ömür ayrıldı pistten. Ömür, Çakırbeyliler için ayrılan masada Hayriye Hanım'ın yanındaki yerine otururken İlyas'ın da yan masadaki Behzat'ın yanında olduğunu gördü. Dans müziği biteli bir kaç dakika olmuştu ki inceden bir kemençe sesi duyuldu. Kemençenin başlaması ile Alparslan gelinin yanından ayrılıp Çakırbeylilerin oturduğu masada, annesinin yanında durarak yan masadaki İlyas'a seslendi.
Alparslan: İlyas Reis!!
Yeğeninin seslenmesi ile ona dönen İlyas, Alparslan'ın gözüyle ona pisti işaret ettiğini gördü, piste baktığında ise abisinin çoktan gömleğinin kollarını kıvırıp horona hazırlandığını...
Tam Alparslan'a cevap verecekti ki omuzunda bir el hissetti, arkasını döndüğünde ise diğer yeğeni ile karşılaştı.
Hızır Ali: E hadi amca gelmeyecek misin?
Hızır Ali'nin bu hevesi haline içten bir tebessümle karşılık verdi İlyas.
İlyas: Geliyorum.
Hızır Ali amcasından onay aldıktan sonra Alparslan ile beraber pistteki babasına doğru ilerledi. İlyas'ta arkalarından gidiyordu ki kolundan yakalayan bir el engelledi onu. Bu elin sahibi Ömür'den başkası değildi...
Ömür sadece İlyas'ın duyabileceği bir tonda konuşmaya başladı.
Ömür: Kendine bu kötülüğü yapmayacaksın değil mi İlyas?
İlyas bir cevap veremedi, çünkü o da yaptığı şeyin doğru olmadığının farkındaydı ama yeğenini de en mutlu gününde kırmak istemiyordu. Ömür ise sanki 15 dakika önce karşısındaki adama aşk itirafında bulunan o değilmiş gibi kınayan bakışlarla İlyas'ı yapmaya yeltendiği şeyden vazgeçirmeye çalışıyordu .
Ömür: Yapmak istediğin şeyin ne kadar mantıksız olduğunu tartışmamıza gerek var mı?
İlyas: Ne yapayım Ömür, görmüyor musun ikisi de ne kadar hevesliler, nasıl kırayım onları? Üstelik Alparslan'ın en mutlu gününde...
Ömür: Yeğenin en mutlu gününde, onun gözlerinin önünde, bu kadar insanın içinde yığılıp kalırsan ne olacak İlyas? O zaman da bu Alparslan'ın en mutlu günü olacak mı?
